Przerost migdałków podniebiennych - Przerost migdałków podniebiennych najczęściej współistnieje z przerostem tkanki adenoidalnej nosogardła czyli tzw "trzecim" migdałem. W warunkach prawidłowych tkanka chłonna gardła spełnia bardzo ważną funkcję stanowiąc barierę gdzie niszczone są różne drobnoustroje i gdzie dochodzi do odpowiedzi immunologicznej.

Migdałki podniebienne leżą w gardle obustronnie pomiędzy łukami podniebienno-językowymi, a podniebienno- gardłowymi. Gdy są powiększone łatwo je dostrzec - wystają spoza łuków podniebiennych. Przyczyny ich przerostu nie są dokładnie poznane, pod uwagę bierze się zarówno przerost fizjologiczny (migdałki biorą aktywny udział w produkcji przeciwciał), jak również nawracające ostre infekcje gardła.

Przerost migdałka gardłowego rozpoznajemy przede wszystkim na podstawie objawów klinicznych. Z badań dodatkowych można wymienić badania radiologiczne oraz częściej stosowane w Międzynarodowym Centrum - badania endoskopowe wykonywane w Klinice Foniatrii. Badania endoskopowe polegają na wprowadzeniu giętkiego fiberoskopu do nosogardła przez nos, co pozwala na bezpośrednie obejrzenie migdałka gardłowego i ocenę ujść trąbek słuchowych.

Przerost migdałków podniebiennych powodujący zespół obturacyjnych bezdechów w czasie snu jest bezwzględnym wskazaniem do zabiegu operacyjnego.
U dzieci szczególny niepokój powinno budzić jednostronne powiększenie migdałka podniebiennego, które może być objawem schorzeń nowotworowych, zwłaszcza chłoniaków.





(Więcej w artykułach na www.nasze-choroby.pl w dziale danej choroby)

Przerost migdałków podniebiennych powoduje zaburzenia drożności dróg oddechowych w obrębie gardła środkowego, co prowadzi do bezdechów w czasie snu, zaburzeń mowy (mowa „kluskowata”) oraz trudności w połykaniu zwłaszcza pokarmów stałych. Szczególnie niebezpieczny jest zespół objawów określanych jako zespół obturacyjnych bezdechów w czasie snu charakteryzujący się głośnym chrapaniem, „niespokojnym snem” (częste zmiany pozycji, przyjmowanie pozycji z wyprostowaną, wyciągniętą szyją, otwartymi ustami i wysuniętą żuchwą), zaburzeniami rozwoju (niedobór masy ciała i wzrostu) wynikającymi z wysiłku oddechowego, trudnościami w nauce wynikającymi z przewlekłego niedotlenienia, problemami z koncentracją, zaburzeniami zachowania oraz porannymi bólami głowy.