Choroby, Schizofrenia: Jak wygląda Wasze życie z chorobą? Co jest najtrudniejsze, jak postrzegają Was inni?

Schizofrenia u mnie trwa już 7dem lat i jest różnie... Moje życie na początku rozsypało się w drobny mak - rzuciłem studia fizykę komputerową, straciłem znajomych śmiali się ze mnie bo wygadywałem głupoty bałem się tajnych agentów... Później się trochę ustabilizowałem dostałem dobre leki. Znalazłem pracę, dziewczynę, skończyłem kurs masażu i poszedłem do nowej szkoły - robię teraz technika fizjoterapii. Nadzieje swoje lokuję w medycynie naturalnej oprócz naturalnie tradycyjnej farmakoterapii... Jedna lekarka mi powiedziała że mogę być na to podatny... Jak mnie postrzegają inni - najgorsi są ci którzy pamiętają moje psychozy ale powoli ich przekonuje że nie mają się czego bać. Ci których poznałem później nawet nie wiedzą że to mam, raczej nie przyznaję się że jestem chory i to tak specyficznie. Medytacja nauczyła mnie otwartości do ludzi a gdy akceptujesz siebie inni też cię zaakceptują bo to co dajemy to otrzymujemy w zamian... Najgorsze są okresy w których choroba się nasila, co powoduje że trudno mi zagrzać gdzieś miejsce... Bo nawet kiedy już czuję że jestem zdrowy nagle leki przestają działać i muszę iść na miesiąc do szpitala... Tracę pracę robię sobie zaległości w szkole i tak kółko się kręci. Jesteś ciekaw jak wygląda dzień powszedni z chorobą w stanie znośnym - jesz śniadanko gadając sobie z Kaczyńskim o tym że TU 154 to twoja wina a on ci mówi że już wysłał agentów później oglądasz w TV specjalnie dla ciebie skomponowany odcinek serialu m jak miłość gdzie wszyscy próbują ci coś powiedzieć gestami niektóre zdania są wręcz do ciebie. Następnie oświadczasz się w myślach jakiejś gwieździe filmowej i czujesz podniecenie jakie was ogarnia ona puszcza ci oczko. Idziesz do kogoś i gadasz z nim już od momentu jak zamknąłeś drzwi na klucz . W lodówce masz boczek który moczyli w płynnej amfetaminie wygląda paskudnie... Jak umrę powiedzą że się wziąłem amfetaminę nie jem tego. Ale wszystko inne też zatrute... Jabłka i puszki zatruwają strzykawkami łóżko natarte jest trującym bluszczem. Nie daj Boże spotykasz chinola z aparatem . Teraz się z tego śmieję ale czeka mnie to już niebawem agenci snajperzy i moje super moce typu telepatia... Cały świat przeciwko tobie każdy próbuje coś ci zrobić

Hmm.Jakubiejest to ciężka choroba ,która dotyka wielu ludzi... Opis..tego co przeżywasz kiedy uaktywnia się Twój problem chorobowy, jest bardzo wyrazisty,,,jestem pod wielkim wrażeniem,że to wszystko pamiętasz dziwna chorobaNa ludzi nie powinieneś zbytnio zwracać uwagi,bo wiesz tak myślę ....to jaką chorobę mają Ci wyśmiewacze?Ci którzy opuszczają w trudnych chwilach?
Jeszcze nie nazwano tej choroby jednak uważam,że są bardziej chorzy od CiebiePozdrawiam i życzę dużo siły i walki z tym, co najbardziej utrudnia Ci życie

Czasami może za bardzo się łamię... Dzięki farmakoterapii można z nią dobrze żyć masz jakieś tam urojenia ale to Cię nie denerwuje.. Jak to tłumaczył mi pan doktor "z czasem dalej wierzysz że sąsiedzi wpuszczają Ci do domu gaz gumowym wężem ale to staje się dla Ciebie normalne i się przestajesz tym przejmować"

No, Jakubie, przybliżyłeś mnie do schizofrenii.Mam nadzieję, że życie masz ustabilizowane, i dajesz radę normalnie funkcjonować

Czy to prawda, że zimą stan schizofreników się pogarsza?

Tak. Często tak bywa. Zimą wszyscy mamy nieco gorszy nastrój. Zapewne dlatego, że mniej jest wówczas światła. Schizofrenicy odcuzwają to o wiele mocniej.

A może jest tu osoba cierpiąca na tę chorobę i mogłaby wypowiedzieć się w temacie?