Do najczęstszych badań diagnostycznych należą:

- Elektrokardiogram (EKG) - jeśli pacjent nie przeżył wcześniej zawału serca, zapis EKG w stanie spoczynku jest prawidłowy. Tylko w czasie zdarzenia wieńcowego EKG jest w stanie wykryć chorobę i jej lokalizację.

- Próba wysiłkowa - polega ona na wykonaniu EKG podczas wysiłku fizycznego. Badanie wykonuje się na tzw. rowerach ergometrycznych lub specjalnej bieżni. Ten rodzaj testu nie jest jednak wskazany dla osób bardzo starych lub niepełnosprawnych.

- Próba wysiłkowa połączona ze scyntygrafią mięśnia serca - do krwi pacjenta pod koniec testu wysiłkowego podaje się specjalny radioaktywny znacznik, który ma zdolność wnikania do zdrowych komórek serca. Następnie za pomocą kamery dokonuje się pomiaru promieniowania, zaś aparat scyntygraficzny tworzy obraz mięśnia. Obszary słabo ukrwione z powodu zwężenia tętnic pojawiają się jako dziury w obrazie.

- Echokardiografia - badanie przeprowadza się bo obciążeniu dobutaminą (lekiem przyspieszającym akcję serca), co jest odpowiednikiem próby wysiłkowej EKG.
Dzięki tej metodzie można zbadać anatomie jam serca, ścian, zastawek sercowych, a także ich funkcjonowanie podczas pracy. Metoda ta nie pozwala jednak na bezpośrednie zobrazowanie tętnic wieńcowych.

- Koronografia - badanie to umożliwia potwierdzenie rozpoznania choroby wieńcowej, lokalizacje zmian oraz zagrożenie, jakie z nich wynika. Metoda ta jest pomocna także przy ustalaniu leczenia.




Źródło: www.choroby.senior.pl
Zdjęcie: www.images.google.pl