Charakteryzuje się napadami bólowymi za mostkiem, przy czym bóle promieniują do różnych części ciała, np. do lewej ręki, szczęki dolnej itd. Czasami bólowi mogą towarzyszyć nudności, wymioty, odbijania. Nierzadko napad dławicy piersiowej przebiega nietypowo w postaci bóli w okolicy żołądka, nerek. W czasie napadu chory jest blady, jego czoło pokrywa zimny pot, charakterystyczne jest odczuwanie lęku przed śmiercią. Przyczyną napadu dusznicy bolesnej jest skurcz naczyń wieńcowych serca lub zaczopowanie ich światła, np. przez blaszkę miażdżycową, co doprowadza do niedotlenienia mięśnia sercowego i jego niedożywienia wskutek zmniejszenia przepływu krwi przez tętnice wieńcowe. Jeżeli skurcz naczyń lub ich niedrożność trwa przez dłuższy czas, wówczas dochodzi do wytworzenia ogniska martwicy w mięśniu sercowym. Martwicę części mięśnia sercowego powstającą w następstwie jej niedokrwienia nazywamy zawałem (infarctus).
   
Dusznica bolesna i zawał mięśnia sercowego są schorzeniami bardzo poważnymi. Obecnie zagadnienie to urasta do problemu społecznego z uwagi na dużą częstość ich występowania. W przyczynach dławicy piersiowej wybitną rolę odgrywają czynniki nerwowe (np. przepracowanie, negatywne emocje, brak wypoczynku, niewłaściwy sposób pracy) oraz intoksykacyjne (np. nadużywanie nikotyny, kofeiny, zatrucia zawodowe). Inne czynniki sprzyjające napadom dusznicy piersiowej i zawałom mięśnia sercowego to miażdżyca tętnic i niektóre schorzenia gruczołów o wydzielaniu wewnętrznym. Leczenie dusznicy i zawałów przy zastosowaniu takich leków jak m.in. heparyna, kellina, antybiotyki, płyny krwiozastępcze rokuje bardzo duże nadzieje. Zapobieganie napadom dusznicy bolesnej polega na odpoczynku, umiarkowanej pracy fizycznej, unikaniu nikotyny, na odpowiedniej diecie (patrz: ENERGETYCZNA TEORIA CAŁOŚCI POKARMOWYCH w dziale MEDYCYNA I ŻYWIENIE), leczeniu istniejących już chorób, np. nadciśnienia, miażdżycy, cukrzycy, eliminowaniu z życia negatywnych emocji.

W czasie napadu bóle przechodzą często po podaniu (pod język) tabletki nitrogliceryny. Chorzy na dławicę piersiową powinni stale nosić nitroglicerynę przy sobie, by móc natychmiast przerwać zaczynający się napad. Stale powtarzające się zawały - wskutek scieńczenia serca - mogą doprowadzić do tętniaka serca (aneurysma cordis). Rokowanie w tętniaku serca jest poważne, zapobieganie polega na unormowaniu życia, unikaniu wstrząsów psychicznych i wysiłków fizycznych, odpowiedniej diecie (patrz: ENERGETYCZNA TEORIA CAŁOŚCI POKARMOWYCH w dziale MEDYCYNA I ŻYWIENIE) oraz unikaniu dymu papierosowego. Dławicę piersiową również leczy się chirurgicznie, co polega na stworzeniu w mięśniu sercowym sztucznego krążenia w tych odcinkach, gdzie zostało ono uszkodzone.





Źródło: www.medycyna.linia.pl
Zdjęcie: www.images.google.pl