Szampon z cyklopiroksem w ³ojotokowym zapaleniu skóry g³owy

Szampon z cyklopiroksem w ³ojotokowym zapaleniu skóry g³owy


Treatment and prophylaxis of seborrheic dermatitis of the scalp with antipityrosporal 1% ciclopirox shampoo


 


Wprowadzenie


£ojotokowe zapalenie skóry ow³osionej g³owy i jego l¿ejsza postaæ - ³upie¿ s± wywo³ane przez grzyb Malassezia furfur. Ta pospolita choroba charakteryzuje siê przewlek³ym przebiegiem z czêstymi nawrotami, wymaga wiêc powtarzanego leczenia i profilaktyki. W tym celu stosuje siê zwykle miejscowo ketokonazol. Cyklopiroks jest nowym lekiem przeciwgrzybiczym, pochodnym hydroksypirydonu, dzia³aj±cym przez metalozale¿ne enzymy degraduj±ce ¶cianê grzyba.


Pytanie kliniczne


Jakie s± skuteczno¶æ i bezpieczeñstwo stosowania szamponu z cyklopiroksem u chorych na ³ojotokowe zapalenie skóry ow³osionej g³owy?


Metodyka


badanie z randomizacj±, podwójnie ¶lepa próba; analiza ITT


Lokalizacja


45 o¶rodków w Europie


Badani


Kryteria kwalifikuj±ce: stabilne (w co najmniej umiarkowanym stopniu zaawansowania choroby) lub zaostrzone ³ojotokowe zapalenie skóry ow³osionej g³owy, wiek >=18 lat.


Kryteria wykluczaj±ce: m.in. ³uszczyca, astma, cukrzyca, stosowanie w ci±gu 4 tygodni przed w³±czeniem do badania jakichkolwiek leków miejscowo na skórê ow³osion± g³owy oraz stosowanie miejscowo w jakiejkolwiek lokalizacji leków przeciwgrzybiczych, glikokortykoidów, retinoidów, erytromycyny, tetracyklin i pochodnych, trimetoprimu, sulfametoksazolu, cytostatyków i leków immunomoduluj±cych.


Wyj¶ciowo badane grupy nie ró¿ni³y siê znamiennie pod wzglêdem cech demograficznych i klinicznych (tab.).


Tabela. Wyj¶ciowa charakterystyka badanej populacji*






































wiek 38 lat (mediana)
mê¿czy¼ni 57%
chorzy leczeni uprzednio z powodu ³ojotokowego zapalenia skóry 60%
stopieñ zaawansowania choroby  
   lekki 14%
   umiarkowany 50,5%
   zaawansowany 31,5%
   ciê¿ki 4%


* wybrane cechy, przybli¿one warto¶ci ¶rednie dla obu grup


 


Interwencja


W pierwszej fazie badania (faza leczenia) chorych przydzielano losowo do 3 grup, w których stosowano poprzez 4 tygodnie odpowiednio:
- 1% szampon z cyklopiroksem 2 x w tygodniu
- 1% szampon z cyklopiroksem 1 x w tygodniu
- placebo.


W drugiej fazie badania (faza profilaktyki) chorych przydzielano losowo do 3 grup, w których stosowano przez 3 miesi±ce odpowiednio:
- 1% szampon z cyklopiroksem 1 x w tygodniu
- 1% szampon z cyklopiroksem co 2 tygodnie
- placebo.


Punkty koñcowe lub oceniane zmienne


Faza leczenia:
- g³ówny: skuteczno¶æ leczenia;
- dodatkowe: 1) nieobecno¶æ zmian chorobowych, 2) zdarzenia niepo¿±dane.


Faza profilaktyki:
- g³ówny: nawrót choroby;
- dodatkowy: zdarzenia niepo¿±dane.


Definicje i metody pomiaru:
- skale zaawansowania choroby - 4 skale 6-punktowe oceniaj±ce 4 cechy: ogólne nasilenie ³ojotokowego zapalenia g³owy, zapalenie, ³uszczenie i ¶wi±d (0 - nieobecne, 1 - lekkie, 2 - ³agodne, 3 - umiarkowane, 4 - zaawansowane, 5 - ciê¿kie);
- skuteczno¶æ leczenia - wynik 0 (lub 1 dla chorych, u których wyj¶ciowo stopieñ zaawansowania choroby >=3 pkt) w 3 skalach 6-punktowych opisuj±cych ogólne nasilenie ³ojotokowego zapalenia g³owy, zapalenie, ³uszczenie;
- nieobecno¶æ zmian chorobowych - wynik 0 we wszystkich 4 skalach;
- nawrót choroby - pogorszenie o >=2 pkt w skali ogólnego zaawansowania choroby, w porównaniu z zaawansowaniem na pocz±tku fazy profilaktyki.


Wyniki


W fazie leczenia do analizy w³±czono 942 chorych: 376 stosowa³o szampon z cyklopiroksem 2 x w tygodniu (grupa L2), 376 - 1 x w tygodniu (grupa L1), a 190 stosowa³o placebo.


Po 4 tygodniach leczenia w grupach stosuj±cych szampon z cyklopiroksem (L2 i L1), w porównaniu z grup± placebo, stwierdzono:
- wiêkszy odsetek chorych, u których leczenie by³o skuteczne (grupa L2 w porównaniu z grup± placebo - 58,5% vs 31,6%; OR: 3,06, 95% CI: 2,11-4,42; RBI*: 85%, 95% CI: 49-134; NNT*: 4, 95% CI: 3-6; grupa L1 w porównaniu z grup± placebo - 45,5% vs 31,6%; OR: 1,81, 95% CI: 1,25-2,61; RBI*: 44%, 95% CI: 14-84; NNT*: 8, 95% CI: 5-19);
- wiêkszy odsetek chorych bez zmian chorobowych w obu grupach stosuj±cych szampon z cyklopiroksem, w porównaniu z placebo (23,1% vs 17% vs 10%);
- podobn± czêsto¶æ zdarzeñ niepo¿±danych (12,6%); najwiêcej by³o przypadków ³ojotoku (12).


Do fazy profilaktyki zakwalifikowano 428 chorych, którzy dobrze odpowiedzieli na leczenie. Analizie poddano 422 chorych: u 136 stosowano szampon z cyklopiroksem 1 x w tygodniu, u 145 - co 2 tygodnie, a u 141 stosowano placebo.


Po 3 miesi±cach profilaktyki w grupach stosuj±cych szampon z cyklopiroksem, w porównaniu z grup± placebo, stwierdzono:
- mniejsz± czêsto¶æ nawrotów (grupa stosuj±ca szampon 1 raz w tygodniu w porównaniu z grup± placebo - 14,7% vs 35,5%; RRR*: 59%, 95% CI: 35-74; NNT*: 5, 95% CI: 4-10; grupa stosuj±ca szampon co 2 tygodnie w porównaniu z grup± placebo - 22,1% vs 35,5%; RRR*: 38%, 95% CI: 10-57; NNT*: 8, 95% CI: 5-35);
- podobn± czêsto¶æ zdarzeñ niepo¿±danych (16,8%); najwiêcej by³o przypadków ³ojotoku (7) i wyprysku (6).


W fazie profilaktycznej >85% chorych ze wszystkich 3 grup oceni³o miejscow± tolerancjê leczenia jako dobr± i akceptowa³o stosowanie szamponu pod wzglêdem kosmetycznym.
(* RRR, RBI i NNT obliczone przez autorów opracowania na podstawie rzeczywistej liczby punktów koñcowych zaobserwowanych w badanych grupach.)


Wnioski


U chorych z ³ojotokowym zapaleniem skóry ow³osionej g³owy stosowanie 1% szamponu z cyklopiroksem, w porównaniu z placebo, by³o skuteczne w leczeniu i zapobieganiu nawrotom choroby oraz bezpieczne i dobrze tolerowane.


Opracowali: lek. Ewa Zapa³a,
dr med. Wiktoria Le¶niak, prof. Roman Jaeschke MD MSc
Konsultowa³ prof. dr hab. med. Jacek Szepietowski
Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii AM we Wroc³awiu


 


Komentarz


£ojotokowe zapalenie skóry (£ZS) jest czêst± zapaln± dermatoz±, wystêpuj±c± u oko³o 5% populacji, czê¶ciej u mê¿czyzn. Charakteryzuje siê wystêpowaniem nieostro odgraniczonych zapalnych zmian rumieniowych z niewielkim z³uszczaniem. Rumieniowo-z³uszczaj±ce ogniska umiejscawiaj± siê przede wszystkim na ow³osionej skórze g³owy, na twarzy w obrêbie fa³dów nosowo-policzkowych i okolicy brwi, na klatce piersiowej w okolicy mostka oraz rzadziej w obrêbie tzw. rynny ³ojotokowej wzd³u¿ krêgos³upa. Zmiany zlokalizowane na ow³osionej skórze g³owy niejednokrotnie przekraczaj± liniê ow³osienia (czo³o, okolica zauszna), tworz±c obraz okre¶lany jako "corona seborrhoica". Choroba ma uporczywy, nawrotowy przebieg ze ¶wi±dem i pieczeniem okolic zajêtych przez proces chorobowy. Z powodu przewlek³ego przebiegu i umiejscowienia zmian w widocznych miejscach na g³owie i twarzy £ZS zazwyczaj powoduje znaczny dyskomfort psychiczny i obni¿a jako¶æ ¿ycia pacjentów.


Etiopatogeneza £ZS nie jest w pe³ni poznana. Chorobie mo¿e towarzyszyæ zwiêkszone wydzielanie ³oju. Najprawdopodobniej jest to choroba "infekcyjno-wypryskowa". Bez w±tpienia w rozwoju zmian skórnych istotn± rolê odgrywaj± czynniki psychiczne (stres) oraz zaka¿enie lipofilnym grzybem dro¿d¿opodobnym Malassezia furfur. Postêpowanie terapeutyczne powinno wiêc byæ ukierunkowane na opanowanie stanu zapalnego i eradykacjê czynnika infekcyjnego. U zdecydowanej wiêkszo¶ci chorych wystarcza leczenie miejscowe. Terapiê systemow± powinno siê rozwa¿aæ jedynie w wybranych przypadkach o ciê¿kim przebiegu klinicznym. W ramach leczenia ogólnego zwykle stosuje siê krótkotrwa³± terapiê lekami przeciwgrzybiczymi z grupy imidazoli: ketokonazolem, flukonazolem lub itrakonazolem. Istniej± te¿ doniesienia o skuteczno¶ci leczenia nawrotowego £ZS tetracyklinami, co stanowi poniek±d analogiê do leczenia zmian tr±dzikowych.Leczenie miejscowe nale¿y prowadziæ rozwa¿nie, poniewa¿ skóra chorych na £ZS jest szczególnie wra¿liwa i aplikacja preparatów miejscowych mo¿e powodowaæ stan podra¿nienia lub nawet zaostrzenie dermatozy. Zazwyczaj leczenie miejscowe polega na stosowaniu leków przeciwgrzybiczych obejmuj±cych spektrum swojego dzia³ania M. furfur (np. leki imidazolowe) wraz z ³agodnymi preparatami kortykosteroidowymi. Niew±tpliwie miejscowe leczenie kortykosteroidami powoduje szybk± poprawê kliniczn±, jednak¿e z powodu ewentualnych dzia³añ niepo¿±danych, szczególnie przy ich aplikacji na skórê twarzy w przewlek³ej dermatozie jak± jest £ZS - powinno siê je stosowaæ ostro¿nie i przez krótki czas. Preparaty imidazolowe wywieraj± s³abe, klinicznie nieistotne dzia³anie przeciwzapalne, dlatego monoterapia tymi lekami jest zazwyczaj niewystarczaj±ca do uzyskania zadowalaj±cego efektu leczniczego i leki te nale¿y ³±czyæ, przynajmniej w pierwszej fazie leczenia, z kortykosteroidem.


Inn± opcj± terapeutyczn± jest miejscowe stosowanie leków przeciwgrzybiczych, które dodatkowo wywieraj± znacz±ce dzia³anie przeciwzapalne. Takim lekiem jest cyklopiroks (cyklopiroksolamina), nale¿±cy do grupy hydroksypirydonów. Wywiera on efekt przeciwgrzybiczy poprzez dzia³anie chelatuj±ce trójwarto¶ciowe jony metali (Fe3+, Al3+), powoduj±ce zmniejszenie aktywno¶ci enzymów metalowra¿liwych, g³ównie cytochromów, katalaz i peroksydaz, co w konsekwencji prowadzi do utrudnienia transportu jonów przez b³ony cytoplazmatyczne drobnoustrojów i dezorganizacji ich struktur wewn±trzkomórkowych. Ponadto cyklopiroks hamuje cykl komórkowy w fazie G1/S. Cyklopiroks wywiera dzia³anie grzybobójcze i grzybostatyczne w odniesieniu do licznych gatunków grzybów chorobotwórczych; warto¶æ MIC dla rodzaju Malassezia jest szczególnie ma³a (0,001-0,125 µg/ml). Ponadto cyklopiroks charakteryzuje siê dzia³aniem przeciwzapalnym dziêki hamowaniu syntezy prostaglandyn (PGE2) i leukotrienów (LTB4) w granulocytach wieloj±drzastych. Badania do¶wiadczalne wykaza³y, ¿e cyklopiroks si³± dzia³ania przeciwzapalnego nie tylko przewy¿sza pozosta³e leki przeciwgrzybicze, ale równie¿ hydrokortyzon, bêd±cy najs³abszym miejscowo dzia³aj±cym kortykosteroidem. Oprócz efektu przeciwgrzybiczego i przeciwzapalnego cyklopiroks wykazuje dzia³anie przeciwbakteryjne zarówno na bakterie Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne, ³±cznie z Proteus sp. i Pseudomonas aeruginosa. Wszystko to powoduje, ¿e w³a¶nie cyklopiroks stanowi obecnie idealne rozwi±zanie w leczeniu £ZS. Znalaz³o to odzwierciedlenie w licznych publikacjach dokumentuj±cych skuteczno¶æ cyklopiroksu w kremie lub ¿elu w leczeniu zmian umiejscowionych na skórze g³adkiej. Od niedawna cyklopiroks dostêpny jest w formie szamponu, co umo¿liwia skuteczn± terapiê £ZS w obrêbie ow³osionej skóry g³owy.


Komentowane badanie Shustera i wsp. objê³o dotychczas najwiêksz± liczbê pacjentów leczonych szamponem zawieraj±cym cyklopiroks. Znaczenie tego badania polega nie tylko na udokumentowaniu skuteczno¶ci terapii cyklopiroksem (stosowanym 2 x w tygodniu), ale przede wszystkim na wykazaniu dobrego efektu profilaktycznego przy stosowaniu raz na tydzieñ po zakoñczeniu miesiêcznej terapii. Cyklopiroks w szamponie jest dobrze tolerowany, co potwierdzaj± tak badania kliniczne, jak i w³asne do¶wiadczenia naszego o¶rodka, dlatego mo¿na ten preparat bezpiecznie stosowaæ d³ugoterminowo w celu podtrzymania efektu terapeutycznego i zmniejszenia ryzyka nawrotów £ZS.


Pewne nadzieje w leczeniu £ZS s± wi±zane z miejscowo stosowanymi lekami immunomoduluj±cymi - pimekrolimusem i takrolimusem. Doniesienia wielu badaczy, w tym i w³asne do¶wiadczenia, sugeruj± du¿± skuteczno¶æ tych leków w £ZS, chocia¿ nale¿y zaznaczyæ, ¿e s± one obecnie zarejestrowane jedynie do leczenia atopowego zapalenia skóry. Dostêpno¶æ w postaci kremu i ma¶ci ogranicza ich stosowanie do skóry g³adkiej, tak wiêc cyklopiroks w szamponie nadaje siê najlepiej do leczenia zmian umiejscowionych na ow³osionej skórze g³owy.


prof. dr hab. med. Jacek Szepietowski
Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii AM we Wroc³awiu


 


¬ród³o:www.mp.pl

Autor: admin
1 2 3 4 5
¦rednia ocena: 3
Aby dodaæ komentarz musisz byæ zalogowany

STATYSTYKI

zdjêæ7598
filmów425
blogów197
postów50485
komentarzy4204
chorób514
og³oszeñ24
jest nas18894
nowych dzisiaj0
w tym miesi±cu0
zalogowani0
online (ostatnie 24h)0
Utworzone przez eBiznes.pl

Nasze-choroby.pl to portal, na którym znajdziesz wiele informacji o chorabach i to nie tylko tych ³atwych do zdiagnozowania, ale tak¿e maj±cych ró¿ne objawy. Zara¿enie siê wirusem to choroba nabyta ale s± te¿ choroby dziedziczne lub inaczej genetyczne. ¬ród³em choroby mo¿e byæ stan zapalny, zapalenie ucha czy gard³a to wrêcz nagminne przypadki chorób laryngologicznych. Leczenie ich to proces jakim musimy siê poddaæ po wizycie u lekarza laryngologa, ale s± jeszcze inne choroby, które lecz± lekarze tacy jak: ginekolodzy, pediatrzy, stomatolodzy, kardiolodzy i inni. Dbanie o zdrowie nie powinno zaczynaæ siê kiedy choroba zaatakuje. Musimy dbaæ o nie zanim objawy choroby dadz± znaæ o infekcji, zapaleniu naszego organizmu. Zdrowia nie szanujemy dopóki choroba nie da znaæ o sobie. Leczenie traktujemy wtedy jako z³ote lekarstwo na zdrowie, które wypêdzi z nas choroby. Jednak powinni¶my dbaæ o zdrowie zanim choroba zmusi nas do wizyty u lekarza. Leczenie nigdy nie jest lepsze od dbania o zdrowie.

Wysokiej jakości bielizna męska już w sprzedaży. |