Zaburzenia miesiączkowania

Jeśli twój okres twa dłużej niż przeciętnie, jest silniejszy lub krwawisz w niewłaściwym czasie w cyklu, może to być sygnał poważnego zaburzenia:

Dismenorrhea
Czyli bolesne miesiączkowanie. Występuje częściej u kobiet, które nie rodziły. Może oznaczać, że w cyklu odbyła się owulacja. Bóle pojawiają się przed miesiączką lub na jej początku. Kobieta czuje się osłabiona i ma nudności. Wiele odczuwa skurcze w podbrzuszu, bóle głowy, krzyża, bolesne napięcie sutków. W przypadku silnych bóli potrzebna jest pomoc lekarska, ponieważ przyczynami zaburzenia mogą być mięśniaki, stany zapalne przydatków, endometrioza, zrosty pozapalne, tyłozgięcie macicy. Powody mogą być też inne niż ginekologiczne, np. zaburzenia pracy jelit (zespół nadwrażliwego jelita), przewlekłe infekcje lub kamica dróg moczowych.

Przy mniejszych dolegliwościach pomogą metody domowe: regularne ćwiczenia, zredukowanie stresu i jakaś forma relaksacji jak głębokie oddychanie czy joga. Ulgę przyniosą cieple okłady na brzuch, cieple kąpiele (ostrożnie z temperaturą, bo zbyt wysoka może powodować krwotoki), zredukowanie słodyczy, soli, kofeiny, alkoholu, produktów mlecznych, cukrów przetworzonych. Zwróćmy uwagę, aby w naszej diecie było dużo warzyw i ryb. Można zaopatrzyć się w dostępne bez recepty środki niwelujące ból jak aspiryna czy Ibuprofen (także inne niesterydowe środki przeciwzapalne), olejek z wiesiołka (pomocny jeśli winowajca jest nadprodukcja pewnego rodzaju prostaglandyn odpowiedzialnych za skurcze mięśni), a także inne zioła (patrz dział: "Zioła, witaminy...").

Amenorrhea
Termin oznacza zatrzymanie miesiączki na co najmniej 4 miesiące lub odstępy pomiędzy kolejnymi krwawieniami powyżej 3 miesięcy. Amenorrhea najczęściej związana jest z ciążą i to powinno być w pierwszym wypadku wykluczone. Mogą być jednak inne powody:
• nagłe zmiany w wadze, nadwaga i niedowaga
• stres
• sport trenowany wyczynowo (np. bieganie na długich dystansach)
• karmienie piersią
• problemy hormonalne (brak owulacji, hiperprolaktynemia, hiperandrogenizacja)
• zespół policystycznych jajników
• przedwczesne wygaśnięcie czynności jajników
• leki (tabletki antykoncepcyjne, cortyzon, środki uspokajające)
• odstawienie tabletek antykoncepcyjnych
• choroby tarczycy
• zespół Cushinga
• cysty czy guzy na jajnikach
• schorzenia narządu rodnego
• menopauza
• nowotwory
• chemioterapia w przypadku leczenia raka
• schorzenia ogólne (zakażenia, gruźlica, niedokrwistość)
• choroby przewlekłe np. zapalenie jelita grubego, choroby nerek, mukowiscydoza
• guzy przysadki i podwzgórza
• zaburzenia pracy podwzgórza

Tak zwanej post-pill amenorrhea doświadcza około 1 na 30 kobiet zaprzestających antykoncepcji hormonalnej. Po odstawieniu pigułek nie zawsze owulacja od razu wraca, choć niekiedy stosuje się właśnie antykoncepcję hormonalną w celu indukcji jajeczkowania (tzw. owulacja z "wybicia"). Podaje się wtedy lek przez krótki okres czasu. Istnieje szansa, że bez bardziej skomplikowanego leczenia pojawi się jajeczkowanie. Metoda wykorzystywana jest w początkowej fazie leczenia zaburzeń płodności. U niektórych kobiet jednak, szczególnie jeśli stosowały tabletki przez dłuższy okres czasu, które miały wcześniej problemy hormonalne i zaczęły stosowanie antykoncepcji w młodym wieku, okres może pojawić się dopiero po 3-4 miesiącach, a miesiączki mogą być nieregularnie. Ciało musi zacząć produkować własne hormony i czasem potrzebuje czasu, aby osiągnąć swój normalny rytm. Jeśli przed rozpoczęciem tej formy antykoncepcji cykle były bezowulacyjne, miesiączka nie występowała, istnieje duża szansa, że będzie się mięć podobne problemy po odstawieniu tabletek. Pigułka nie leczy problemu. Poza tym długie stosowanie antykoncepcji hormonalnej wywołuje czasem hiperprolaktynemię, co doprowadza również do amenorrhei. Jeżeli okres nie pojawi się w ciągu 3 miesięcy, trzeba zgłosić się do lekarza.

W przypadku braku miesiączki lekarz najczęściej kieruje na badania hormonalne: FSH, LH, TSH, prolaktyny. Może także wykonać test progesteronowy (próba P) i sprawdzić czy obserwowane jest krwawienie po odstawieniu leku. Zwykle podaje się doustnie medroxyprogesterone acetate (Provera) 10 mg dziennie przez 7-10 dni. Krwawienie, które pojawia się w ciągu tygodnia od ostatniej pigułki nazywane jest krwawieniem z odstawienia. Oznacza też, że wystarczająca ilość estrogenów jest obecna (zwykle powyżej 40 pg/ml), aby śluzówka macicy rozrosła się, a brak menstruacji spowodowany jest brakiem owulacji i progesteronu. Gdy krwawienie się nie pojawia, zaleca się zbadanie poziomu FSH. Wysoki wskazuje na zaburzenia w funkcjonowaniu jajników. Jeśli jest w normie, do kuracji dodaje się estrogeny. To tak zwana próba E-P (estrogenowo-progesteronowa). Krwawienie w 5-8 dni po kombinacji estrogeny-progesteron oznacza, że najprawdopodobniej błąd leży na linii podwzgórze - przysadka. Brak (wynik ujemny próby) natomiast wskazuje na utrudnienie wypływu krwi, co oznacza, że przyczyną zaburzeń jest macica - nieprawidłowości jej śluzówki, zrosty, wady wrodzone lub nabyte.

W przypadku braku krwawienia przy podawaniu wcześniejszym gestagenów, bardzo możliwe, że winowajcą jest podwyższony poziom protaktyny, prowadzący do hiperprolaktynemii. Przeprowadza się test na ilość tego hormonu w krwi i rezonans magnetyczny przysadki MRI. Prolaktyna jest produkowana przez przysadkę. Jest obecna w krwi kobiet w ciąży, a przygotowuje piersi do produkcji mleka. Galactorrhea to produkcja mleka przez gruczoły piersiowe w czasie okresu karmienia. Pojawia się także kobiet niekarmiących w przypadku nadmiaru protaktyny. Hiperprolaktynemię mogą powodować niektóre leki np. przeciwdepresyjne, antykoncepcyjne. Wywołuje schorzenie także niedoczynność tarczycy. Przyczyną hiperprolaktynemii mogą być różnego rodzaju guzy i gruczolaki przysadki. Mogą one być czynne hormonalnie wydzielając prolaktynę („prolactinomas”), hormon wzrostu (GH), ACTH (adrenokortykotropina), TSH (tyreotropina), LH, FSH. Mogą też być nieczynne hormonalnie. Pseudoprolaktinoma to guz, który w prawdzie sam nie wydziela prolaktyny, ale doprowadza do nadmiaru produkcji tego hormonu przez przysadkę poprzez utrudnianie przepływu krwi w okolicy przysadki i zaburzenie transportu z podwzgórza dopaminy, która hamuje wydzielanie prolaktyny. Guzy wydzielające ACTH powodują tzw. zespół Cushinga. Produkcja kortyzonu, jako jeden z objawów, jest na znacznie wyższym poziomie. Zespół powoduje, oprócz zaburzeń miesiączkowania, tzw. "księżycową twarz", rozstępy, maskulinizację, zaczerwienienie i zcieńczenie skory, zanik mięśni, nadciśnienie, otyłość, zmniejszenie odporności. Duże zmiany w okolicach przysadki powodują niedobór hormonów gonadotropowych (FSO, LH), moczówkę prostą, bóle głowy, zawężenie pola widzenia, pogorszenie ostrości wzroku i inne zaburzenia neurologiczne. Czasem przyczyną hiperprolaktynemii są zaburzenia na osi podwzgórze - przysadka spowodowane złą pracą podwzgórza. Nie ma wówczas zmian (uwaga: bardzo małe zmiany w przysadce –mikrogruczolaki, czyli „microprolactinomas” - mogą nie zostać wykryte przez testy. Najlepiej więc powtórzyć badanie za jakiś czas) w obrazie mózgu, obserwuje się za to, oprócz nadmiaru prolaktyny, niskie stężenie FSH i LH we krwi.

Do zaburzeń pracy podwzgórza może dojść przez uraz, stan zapalny, ale też bez widocznych uszkodzeń jego struktury. Może istnieć podłoże hormonalne - nadmiar prolaktyny, androgenów, nowotwory obwodowe wydzielające GnRH. Trzeba pamiętać, że na ten organ działają stres, wysiłek fizyczny, brak snu, utrata wagi - przyczyny tego rodzaju także trzeba brać pod uwagę. Objawami zaburzenia pracy podwzgórza są: hipogonadyzm (niedoczynność gonad), niedoczynność tarczycy i kory nadnerczy, zaburzenia łaknienia, pragnienia, termoregulacji. W celu potwierdzenia wykonuje się testy, np. podaje się GnRH, a w odpowiedzi obserwuje się wzrost LH i FSH w ciągu 30 minut. Innym testem jest podanie TRH (tyreotropiny) i brak spadku poziomu TSH i prolaktyny po 60 minutach.

Przedwczesne wygaśnięcie czynności jajników - POF ("premature ovarian failure") to niewrażliwość jajników na gonadotropiny u młodych kobiet. Objawami są: brak miesiączek, niski poziom estrogenów we krwi, podniesiony poziom FSH. Diagnoza pełna wymaga braku okresu przez około 3-4 miesiące, dwóch testów na FSH wykonanych w osobnych cyklach, w odstępie przynajmniej jednego miesiąca, gdzie wynik wynosi powyżej 40 mIU/M. POF łączy się z brakiem jajeczek, a więc niezdolnością jajników do produkcji pęcherzyków Graafa. Objawami i skutkami przypomina menopauzę, ale o ile menopauza jest procesem trwałym, POF czasem takim nie jest. Może być odwracalne. Wiemy, że kobiety z tą chorobą mogą sporadycznie jajeczkować. W niektórych przypadkach POF może być tymczasowe lub okresowe.

Hypermenorrhoea
To krwawienie z dużą ilością żywoczerwonej krwi i skrzepami. Czasem jest to po prostu cecha osobowa, niektóre kobiety tracą większą ilości krwi podczas menstruacji niż inne. Czasem jednak jest sygnałem zaburzenia. Przyczynami silnego krwawienia są:
• ciąża, poronienie, pozostałości jaja płodowego
• spirala wewnątrzmaciczna
• polipy
• mięśniaki
• zakażenia macicy i jajowodów
• rak szyjki czy trzonu macicy
• endometrioza
• problemy hormonalne
• niedoczynność tarczycy
• krwawienie owulacyjne
• zaburzenia homeostazy
• psychika
• zaburzenia krzepnięcia krwi

Jeśli lekarz nie stwierdzi oczywistej przyczyny, można przyjąć, że jest to krwawienie czynnościowe. Potwierdzić to można przez wyłyżeczkowanie jamy macicy. Zabieg ten przynosi też ulgę na jakiś czas. Pomocne jest stosowanie hormonów, w przypadku niedokrwistości - także preparatów żelaza.

Hypomenorrhea
Regularne, ale krótkie, z przerwami, mało obfite krwawienie. Dopóki wiąże się z cyklami owulacyjnymi jest mało prawdopodobne, aby hypomenorrhea stanowiła problem w zajściu w ciążę, jakkolwiek łączy się czasem z poważnymi zaburzeniami, np. syndrom Ashermana. Może oznaczać zmiany w endometrium, także spowodowanymi źle wykonanymi zabiegami wyłyżeczkowania jamy macicy (brak możliwości regeneracji śluzówki), niewydolność jajników, nadczynność tarczycy i inne zaburzenia hormonalne doprowadzające do niedorozwoju śluzówki. Mało obfite menstruacje są czymś normalnym w momencie przyjmowania pigułek antykoncepcyjnych.

Menorrhagia
Długie (od 7-14 dni), ale regularne krwawienie miesiączkowe. Najważniejsze jest w tym przypadku ustalenie czy występuje owulacja. Jeśli tak, to czy istnieje jakiś czynnik wewnątrzmaciczny, jak polip czy mięśniak. Około 8 na 10 kobiet z menorrhagią ma mięśniaki, albo zaburzenia hormonalne. Innymi powodami zaburzenia są:
• stan zapalny pochwy, szyjki macicy, śluzówki macicy
• niedoczynność tarczycy
• choroby krwi, wątroby czy nerek
• rak endometrium
• stosowanie leków przeciwzakrzepowych

Odpowiedzialne mogą być również prostaglandyny i ich nadprodukcja doprowadzająca do zaburzeń w złuszczaniu endometrium i przedłużeniu krwawienia miesiączkowego.

Polymenorrhea
To regularne, ale krótkie cykle, poniżej 21 dni. Polymenorrhea zmniejsza szanse na ciążę z racji, że może wiązać się z brakiem owulacji, nierównowagą hormonalną, trudnością z implantacją, złą jakością jajeczek, niedomogą ciałka żółtego.

Oligomenorrhea
Nieregularne, długie cykle (powyżej 35 dni), często połączone z nie występowaniem menstruacji. Powodem braku okresu jest najczęściej oprócz ciąży, brak owulacji. Najważniejsze jest w tym momencie więc zdiagnozowanie czy owulacja występuje, a jeśli nie, jakie są tego powody. Na początek przyda się zwykłe mierzenie temperatury podstawowej ciała. Najlepiej jednak skierować się do lekarza i sprawdzić dzięki USG czy około 14 dni przed spodziewaną miesiączką istnieje dojrzały pęcherzyk, z którego może uwolnić się jajeczko. Ogólnie są trzy organy odpowiedzialne za problemy z jajeczkowaniem: jajniki, przysadka, podwzgórze. Za dysfunkcję owulacji w szczególności odpowiadają:
• zespól policystycznych jajników (w 70%-tach)
• hipogonagyzm hipogonadotropowy
• niewydolność układu podwzgórzowo-przysadkowego
• hyperprolaktynemia
• hyperandrogenizacja (nadprodukcja androgenów)
• niedoczynność i nadczynność tarczycy
• długotrwałe choroby
• przewlekłe infekcje
• torbiele jajników
• endometrioza
• niezrównoważone diety
• niski współczynnik BMI, anorexia, nagła utrata wagi
• otyłość
• forsowne ćwiczenia fizyczne
• stres
• leki np. antypsychotyczne, opiaty, blokery dopaminy
• chemioterapia, radioterapia, operacje
• menopauza
• przedwczesne wygaśnięcie funkcji jajników ("premature ovarian failure")
• pierwotna niewydolność jajników ("primary ovarian failure")
• wtórna niewydolność jajników ("secondary ovarian failure")

Warto zbadać czy nie ma się nadwagi lub niedowagi, zwrócić uwagę czy istnieje galactorrhea (produkcja mleka), zbadać poziom TSH, prolaktyny (rezonans magnetyczny mózgu, jeśli wynik jest niepokojący), FSH i LH, androgenów. Dobrym wskaźnikiem czy masz nadwagę jest BMI (Body Mass Index). Optymalny wynik jest pomiędzy 20 a 25. Duża ilość tkanki tłuszczowej prowadzi do spadku SHBG (globulina wiążąca hormony płciowe) i wzrostu poziomu androgenów, negatywnie wpływających na produkcję pęcherzyków w jajnikach. Podniesiony poziom męskich hormonów przeciwdziała owulacji, prowadzi do nieregularności menstruacyjnych i amenorrhea. U otyłych kobiet częściej diagnozuje się PCOS i insulinoodporność tkanek. Jeśli poziom LH jest wysoki (ponad 10 MIU/ml) i stosunek LH/FSH wynosi ponad 2:1 stwierdzany jest syndrom policystycznych jajników, chociaż wiele pacjentek z PCOS nie ma wadliwego stosunku LH do FSH. Oznaczenie poziomu testosteronu i DHEAS może być przydatne, szczególnie jeśli istnieje hirsutyzm, albo inne oznaki hiperandrogenizmu (nadmiaru męskich hormonów).

Niedoczynność i nadczynność tarczycy są jednymi z głównych powodów braku owulacji. Jeśli testy na stężenia hormonów tarczycowych wskazują na te schorzenia, pomocne w pojawieniu się jajeczkowania będą leki regulujące pracę tarczycy.

Pierwotna niewydolność jajników (hipergonadotropowa) jest efektem niedorozwoju samych jajników lub obecności obustronnych guzów. Często jest uwarunkowana genetycznie. Objawia się brakiem miesiączek, negatywna próbą P, ale pozytywną E-P. Testy wykrywają wysokie stężenie gonadotropin przysadki w krwi.

Wtórna niewydolność jajników następuje często bez poznanej przyczyny. może wiązać się z problemami autoimmunologicznymi, zażywanymi lekami, wysiłkiem fizycznym, utratą masy ciała, a także hiperprolaktynemią, zespołem Kallmanna, chemioterapią.

Długie cykle to poza brakiem owulacji także jej nieregularność, zła jakość (jajeczka mogą być niezdolne do zapłodnienia lub powstały zarodek źle się rozwijać). Poza tym istnieją większe szanse na to, że implantacja nie powiedzie się, bo endometrium jest "za stare". Czasami lekarze indukują okres, aby skrócić zbyt długie cykle. Ważne jest, aby menstruacja wystąpiła przynajmniej raz na 3 miesiące, gdyż w przeciwnym wypadku może dochodzić do nadmiernych rozrostów endometrium, a co może prowadzić nawet do nowotworzenia tej tkanki.

Pamiętajmy, że możliwe jest krwawienie pomimo braku owulacji, nawet takie pojawiające się na czas. Występuje wówczas duża ilość estrogenów (przy braku progesteronu) powodująca narastanie endometrium. W pewnym momencie jednak to stężenie nie wystarcza i następuje złuszczenie śluzówki (tzw. krwawienie przełomowe).

Plamienie - Metrorrhagia
To nieznaczna utrata krwi pomiędzy normalnymi krwawieniami menstruacyjnymi. Metrorrhagia jest niecykliczna, dysfunkcyjna, może być krwawieniem z pochwy lub macicy. Trwa kilka minut, ale i kilka dni. Może być czerwonego koloru, albo brązowego. Małe krwawienie w okresie okołoowulacynym jest czymś całkowicie normalnym i często spotykanym, niemniej jednak każde krwawienie z układu rodnego powinno być diagnozowane, bo często jest objawem poważnych schorzeń. Przyczynami plamień/krwawień mogą być:
• ciąża (w tym: „placenta previa”, a”bruptio placentae”, „vasa previa”)
• ciąża ektopowa
• poronienie (w tym ciąża chemiczna)
• poronienie zagrażające
• zaśniad groniasty
• zagnieżdżenie zarodka w macicy ("plamienie implantacyjne")
• infekcje endometrium, pochwy czy szyjki macicy
• choroby przenoszone drogą płciową
• zranienie w pochwie czy na szyjce macicy (także przez zbyt intensywny seks)
• suchość pochwy
• nieprawidłowości w funkcjonowaniu jajników
• PCOS
• endometrioza
• guzy na jajniku
• rak jajnika, pochwy, szyjki macicy, endometrium, trzonu macicy
• przerost błony śluzowej macicy (hypertrofia endometrium)
• polipy macicy czy szyjki macicznej
• mięśniaki
• wkładki wewnątrzmaciczne
• zaburzenia hormonalne
• owulacja ("plamienie owulacyjne")
• brak owulacji
• stres
• leki np. antykoagulanty, kwas acetylosalicylowy
• rozpoczęcie lub zakończenie stosowania hormonów (antykoncepcji hormonalnej, progesteronu)
• niski poziom progesteronu z powodu skróconej lub wydłużonej fazy ciałka żółtego
• niewłaściwy stosunek estrogenów do progesteronu
• niedoczynność i nadczynność tarczycy
• gruczolaki przysadki („prolaktinomas”)
• zabiegi ginekologiczne (HSG, laparoskopia, biopsja, kauteryzacja szyjki macicznej)
• choroby jak małopłytkowość, marskość wątroby, choroba von Willebrandta

Jest normalnym, że po tzw. ciąży chemicznej (wykrywanej przez testy, ale nie przez lekarza podczas badania) można mieć plamienia w następnym cyklu. Po poronieniu ciało wraca jakiś okres czasu do normalnego rytmu. Możliwe są nieregularności miesiączkowe łącznie z plamieniami.

W przypadku ciąży możliwe są plamienia w okolicach spodziewanej miesiączki. Czasem nie oznacza to zaburzenia, a kobiety takie rodzą zdrowe dzieci. Jest wiele powodów krwawień we wczesnej ciąży. Jeśli łączy się to z bólem czy skurczami sugerowane jest, aby natychmiast zadzwonić do lekarza. Możliwe bowiem, że grozi nam poronienie lub ciąża pozamaciczna.

W okresie bliskim owulacji następuje gwałtowny spadek poziomu estrogenów. Możliwe jest więc tzw. plamienie okołoowulacyjne, gdy endometrium ulega częściowemu złuszczeniu z powodów chwilowych niedoborów hormonalnych.

Krwawienie przedmiesiączkowe to plamienia do 10 dni przed terminem spowodowane niedomogą ciałka żółtego lub endometriozą. Mogą również wystąpić krwawienia pomiesiączkowe wywołane stanem zapalnym śluzówki macicy, polipami macicy, torbielami jajników (opóźniony zanik ciałka żółtego lub przetrwały pęcherzyk Graafa), nowotworami. Torbielom towarzyszy uczucie rozpierania, a nawet bólu w podbrzuszu, ucisk na pęcherz, bóle w czasie współżycia seksualnego, brak miesiączki, krwawienie poza terminem miesiączki.





Źródło: www.mamo-tato.pl

Zaburzenia mi...
Autor: Marcel
1 2 3 4 5
Już oceniłeś ten Artykuł.
Średnia ocena: 2
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany

STATYSTYKI

zdjęć7598
filmów425
blogów197
postów50485
komentarzy4204
chorób514
ogłoszeń24
jest nas18894
nowych dzisiaj0
w tym miesiącu0
zalogowani0
online (ostatnie 24h)0
Utworzone przez eBiznes.pl

Nasze-choroby.pl to portal, na którym znajdziesz wiele informacji o chorabach i to nie tylko tych łatwych do zdiagnozowania, ale także mających różne objawy. Zarażenie się wirusem to choroba nabyta ale są też choroby dziedziczne lub inaczej genetyczne. Źródłem choroby może być stan zapalny, zapalenie ucha czy gardła to wręcz nagminne przypadki chorób laryngologicznych. Leczenie ich to proces jakim musimy się poddać po wizycie u lekarza laryngologa, ale są jeszcze inne choroby, które leczą lekarze tacy jak: ginekolodzy, pediatrzy, stomatolodzy, kardiolodzy i inni. Dbanie o zdrowie nie powinno zaczynać się kiedy choroba zaatakuje. Musimy dbać o nie zanim objawy choroby dadzą znać o infekcji, zapaleniu naszego organizmu. Zdrowia nie szanujemy dopóki choroba nie da znać o sobie. Leczenie traktujemy wtedy jako złote lekarstwo na zdrowie, które wypędzi z nas choroby. Jednak powinniśmy dbać o zdrowie zanim choroba zmusi nas do wizyty u lekarza. Leczenie nigdy nie jest lepsze od dbania o zdrowie.

Wysokiej jakości bielizna męska już w sprzedaży. |