Śmiercionośny dymek

Niedrobnokomórkowy rak płuca (NSCLC) stanowi 75 proc. wszystkich nowotworów płuc (ok. 400 tys. przypadków rocznie w krajach rozwiniętych). Pozostałe rozpoznawane przypadki nowotworów płuca stanowi rak drobnokomórkowy (SCLC). W Polsce co roku na raka płuca zapada ok. 20 tys. osób.

Pojęcie niedrobnokomórkowy odnosi się do trzech rodzajów raka płuc. Najczęściej występującym rodzajem tego nowotworu u mężczyzn jest rak płaskokomórkowy, zwany także naskórkowym, zwykle rozpoznawany u palaczy. Choroba często rozpoczyna się w oskrzelach, dwóch podstawowych "przewodach oddechowych", odchodzących od tchawicy i prowadzących do płuc. Rak płaskokomórkowy zazwyczaj nie szerzy się tak szybko, jak inne rodzaje nowotworów płuc. Gruczolakorak, najczęstszy rodzaj nowotworu płuca u kobiet i osób, które nigdy nie paliły, zwykle zaczyna się na zewnętrznych brzegach płuc i pod błoną wyścielającą oskrzela. Rak wielkokomórkowy stanowi grupę nowotworów o dużych komórkach o nieprawidłowym wyglądzie. Te guzy spotyka się zwykle w dystalnych częściach płuc.

Naukowcy są przekonani, że większość przypadków raka płuc jest wywołana przez dym papierosowy. Palacze stanowią 85 - 90 proc. wszystkich przypadków raka płuca. Ryzyko zachorowania zwiększa się wraz z liczbą wypalanych papierosów i czasem palenia. Na raka płuca mogą także zachorować osoby niepalące narażone na dym tytoniowy (tzw. bierni palacze).

Zwiększone ryzyko zachorowania występuje także u ludzi, którzy są narażeni na duże stężenia radonu, radioaktywnego gazu powstającego z rozpadu uranu, znajdującego się w glebie i skałach. Radon i radioaktywne produkty jego rozpadu mogą być inhalowane bezpośrednio lub wiązać się z cząstkami powietrza i przenikać do płuc, powodując uszkodzenie komórek, które ostatecznie może doprowadzić do nowotworu.

Narażenie na azbest także zwiększa ryzyko zachorowania. Azbest jest to minerał naturalnie występujący w formie włókien, które łatwo pękają na drobne cząstki, które mogą unosić się w powietrzu i przywierać do ubrań. Gdy zostaną zainhalowane, mogą kumulować się w płucach, uszkadzając komórki i zwiększając ryzyko wystąpienia raka płuca. Badania wykazały, że u osób narażonych na duże stężenia azbestu ryzyko wystąpienia raka płuca jest 3 - 4 razy większe niż u ludzi, którzy nie mieli styczności z azbestem. U palaczy narażonych na azbest ryzyko zachorowania na raka płuca wzrasta tym bardziej.

Wczesne wykrycie raka płuc z reguły jest niemożliwe, gdyż we wczesnych stadiach nie daje on objawów. Wykrywa się go dopiero wtedy, gdy rozrosły guz powoduje wystąpienie objawów. Najczęstszym objawem nowotworu płuca jest uporczywy kaszel. Występuje on wskutek drażnienia błony śluzowej dróg oddechowych przez guz lub ich niedrożność. Osoba cierpiąca na tzw. kaszel palacza może zauważyć, że nasila się on. Do innych objawów należą: stały ból w klatce piersiowej, krótki oddech, świsty, powtarzające się zachorowania na zapalenie płuc lub oskrzeli, krwioplucie i chrypka.

Guz uciskający duże naczynia krwionośne w pobliżu płuc może spowodować obrzęk szyi i twarzy. Jeśli guz uciska pewne nerwy, przebiegające w pobliżu płuc, może spowodować ból i osłabienie barków, ramion lub dłoni. Chorzy na nowotwór płuc mogą mieć objawy, które wydają się nie powiązane z płucami. Jak w przypadku wszystkich nowotworów, rak płuc może wywoływać osłabienie, utratę łaknienia i chudnięcie.

Proces diagnostyczny rozpoczyna się od dokładanego badania fizycznego oraz zdjęć klatki piersiowej. Wszystkie miejsca o podejrzanym wyglądzie bada się dalej za pomocą biopsji, tj. pobierania wycinków tkanki. Biopsję wykonuje się różnymi metodami. Bronchoskopia z kolei umożliwia lekarzowi zajrzenie do dróg oddechowych chorego przez cienką rurkę zaopatrzoną w lampkę, którą wprowadza się przez nos lub jamę ustną w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Lekarz może przez bronchoskop pobrać komórki do badania pod mikroskopem. Inną metodą wykonania biopsji jest aspiracja igłowa, którą stosuje się w celu pobrania komórek, do których trudno jest dotrzeć bronchoskopem. Po podaniu choremu środka znieczulającego miejscowo, lekarz przez klatkę piersiową wprowadza igłę do guza i pobiera małą próbkę tkanki.

Czasami raka płuc można wykryć na podstawie badania płynu wysiękowego do jamy opłucnej. Za pomocą igły lekarz pobiera próbkę płynu i poszukuje w niej komórek nowotworowych.

Istnieje wiele możliwości leczenia niedrobnokomórkowego raka płuc. Czasami stosuje się kilka metod jednocześnie, np. chemio- i radioterapię, co wymaga współdziałania wielu specjalistów. Wybór sposobu leczenia zależy przede wszystkim od rozległości nowotworu. Około 4 na 10 osób, u których wykryto jakiś nowotwór, będzie wyleczonych lub wolnych od objawów choroby przez pięć lat po rozpoznaniu lub dłużej. W miarę postępów medycyny, jest nadzieja, że niedrobnokomórkowy rak płuc dołączy do tych nowotworów, które można bardzo skutecznie leczyć, a nawet całkowicie wyleczyć. Obecnie nowe sposoby leczenia, np. nowe leki przeciwnowotworowe, stanowią ogromny postęp, który doprowadzi do wydłużenia okresu przeżycia i poprawy jakości życia chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca.
 
Śmiercionośny dymek
 
Niedrobnokomórkowy rak płuca (NSCLC) stanowi 75 proc. wszystkich nowotworów płuc (ok. 400 tys. przypadków rocznie w krajach rozwiniętych). Pozostałe rozpoznawane przypadki nowotworów płuca stanowi rak drobnokomórkowy (SCLC). W Polsce co roku na raka płuca zapada ok. 20 tys. osób.

Pojęcie niedrobnokomórkowy odnosi się do trzech rodzajów raka płuc. Najczęściej występującym rodzajem tego nowotworu u mężczyzn jest rak płaskokomórkowy, zwany także naskórkowym, zwykle rozpoznawany u palaczy. Choroba często rozpoczyna się w oskrzelach, dwóch podstawowych "przewodach oddechowych", odchodzących od tchawicy i prowadzących do płuc. Rak płaskokomórkowy zazwyczaj nie szerzy się tak szybko, jak inne rodzaje nowotworów płuc. Gruczolakorak, najczęstszy rodzaj nowotworu płuca u kobiet i osób, które nigdy nie paliły, zwykle zaczyna się na zewnętrznych brzegach płuc i pod błoną wyścielającą oskrzela. Rak wielkokomórkowy stanowi grupę nowotworów o dużych komórkach o nieprawidłowym wyglądzie. Te guzy spotyka się zwykle w dystalnych częściach płuc.

Naukowcy są przekonani, że większość przypadków raka płuc jest wywołana przez dym papierosowy. Palacze stanowią 85 - 90 proc. wszystkich przypadków raka płuca. Ryzyko zachorowania zwiększa się wraz z liczbą wypalanych papierosów i czasem palenia. Na raka płuca mogą także zachorować osoby niepalące narażone na dym tytoniowy (tzw. bierni palacze).

Zwiększone ryzyko zachorowania występuje także u ludzi, którzy są narażeni na duże stężenia radonu, radioaktywnego gazu powstającego z rozpadu uranu, znajdującego się w glebie i skałach. Radon i radioaktywne produkty jego rozpadu mogą być inhalowane bezpośrednio lub wiązać się z cząstkami powietrza i przenikać do płuc, powodując uszkodzenie komórek, które ostatecznie może doprowadzić do nowotworu.

Narażenie na azbest także zwiększa ryzyko zachorowania. Azbest jest to minerał naturalnie występujący w formie włókien, które łatwo pękają na drobne cząstki, które mogą unosić się w powietrzu i przywierać do ubrań. Gdy zostaną zainhalowane, mogą kumulować się w płucach, uszkadzając komórki i zwiększając ryzyko wystąpienia raka płuca. Badania wykazały, że u osób narażonych na duże stężenia azbestu ryzyko wystąpienia raka płuca jest 3 - 4 razy większe niż u ludzi, którzy nie mieli styczności z azbestem. U palaczy narażonych na azbest ryzyko zachorowania na raka płuca wzrasta tym bardziej.

Wczesne wykrycie raka płuc z reguły jest niemożliwe, gdyż we wczesnych stadiach nie daje on objawów. Wykrywa się go dopiero wtedy, gdy rozrosły guz powoduje wystąpienie objawów. Najczęstszym objawem nowotworu płuca jest uporczywy kaszel. Występuje on wskutek drażnienia błony śluzowej dróg oddechowych przez guz lub ich niedrożność. Osoba cierpiąca na tzw. kaszel palacza może zauważyć, że nasila się on. Do innych objawów należą: stały ból w klatce piersiowej, krótki oddech, świsty, powtarzające się zachorowania na zapalenie płuc lub oskrzeli, krwioplucie i chrypka.

Guz uciskający duże naczynia krwionośne w pobliżu płuc może spowodować obrzęk szyi i twarzy. Jeśli guz uciska pewne nerwy, przebiegające w pobliżu płuc, może spowodować ból i osłabienie barków, ramion lub dłoni. Chorzy na nowotwór płuc mogą mieć objawy, które wydają się nie powiązane z płucami. Jak w przypadku wszystkich nowotworów, rak płuc może wywoływać osłabienie, utratę łaknienia i chudnięcie.

Proces diagnostyczny rozpoczyna się od dokładanego badania fizycznego oraz zdjęć klatki piersiowej. Wszystkie miejsca o podejrzanym wyglądzie bada się dalej za pomocą biopsji, tj. pobierania wycinków tkanki. Biopsję wykonuje się różnymi metodami. Bronchoskopia z kolei umożliwia lekarzowi zajrzenie do dróg oddechowych chorego przez cienką rurkę zaopatrzoną w lampkę, którą wprowadza się przez nos lub jamę ustną w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Lekarz może przez bronchoskop pobrać komórki do badania pod mikroskopem. Inną metodą wykonania biopsji jest aspiracja igłowa, którą stosuje się w celu pobrania komórek, do których trudno jest dotrzeć bronchoskopem. Po podaniu choremu środka znieczulającego miejscowo, lekarz przez klatkę piersiową wprowadza igłę do guza i pobiera małą próbkę tkanki.

Czasami raka płuc można wykryć na podstawie badania płynu wysiękowego do jamy opłucnej. Za pomocą igły lekarz pobiera próbkę płynu i poszukuje w niej komórek nowotworowych.

Istnieje wiele możliwości leczenia niedrobnokomórkowego raka płuc. Czasami stosuje się kilka metod jednocześnie, np. chemio- i radioterapię, co wymaga współdziałania wielu specjalistów. Wybór sposobu leczenia zależy przede wszystkim od rozległości nowotworu. Około 4 na 10 osób, u których wykryto jakiś nowotwór, będzie wyleczonych lub wolnych od objawów choroby przez pięć lat po rozpoznaniu lub dłużej. W miarę postępów medycyny, jest nadzieja, że niedrobnokomórkowy rak płuc dołączy do tych nowotworów, które można bardzo skutecznie leczyć, a nawet całkowicie wyleczyć. Obecnie nowe sposoby leczenia, np. nowe leki przeciwnowotworowe, stanowią ogromny postęp, który doprowadzi do wydłużenia okresu przeżycia i poprawy jakości życia chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca.

Stadia nowotworu płuc

Po rozpoznaniu raka płuca lekarz stara się określić zakres lub zaawansowanie choroby. W przypadku niedrobnokomórkowego raka płuca wyróżnia się następujące stadia:

• Utajone: komórki nowotworowe występują w wycinkach płuc, ale nie można ich wykryć żadnymi metodami obrazującymi lub bronchoskopią.

• Stadium 0: guz stwierdza się w ograniczonych miejscach i składa się on z kilku warstw komórek.

• Stadium I: guz jest ograniczony do płuca i otoczony zdrową tkanką płucną.

• Stadium II: guz obejmuje węzły chłonne w pobliżu wnęk lub oskrzeli.

• Stadium III: rak rozprzestrzenił się na ścianę klatki piersiowej, przeponę lub inne narządy czy też naczynia krwionośne w pobliżu płuc lub na węzły chłonne śródpiersia, lub węzły znajdujące się po drugiej stronie klatki piersiowej, lub szyi. Stadium IIIA oznacza, że nowotwór można leczyć operacyjnie. Stadium IIIB oznacza raka nieoperacyjnego.

• Stadium IV: nowotwór rozprzestrzenił się na inne części ciała.

 
 
Źródło: www.trybuna.com.pl
Zdjęcie: www.images.google.pl

grucz2
Autor: Marcel
1 2 3 4 5
Średnia ocena: 3
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany

STATYSTYKI

zdjęć7598
filmów425
blogów197
postów50485
komentarzy4204
chorób514
ogłoszeń24
jest nas18894
nowych dzisiaj0
w tym miesiącu0
zalogowani0
online (ostatnie 24h)0
Utworzone przez eBiznes.pl

Nasze-choroby.pl to portal, na którym znajdziesz wiele informacji o chorabach i to nie tylko tych łatwych do zdiagnozowania, ale także mających różne objawy. Zarażenie się wirusem to choroba nabyta ale są też choroby dziedziczne lub inaczej genetyczne. Źródłem choroby może być stan zapalny, zapalenie ucha czy gardła to wręcz nagminne przypadki chorób laryngologicznych. Leczenie ich to proces jakim musimy się poddać po wizycie u lekarza laryngologa, ale są jeszcze inne choroby, które leczą lekarze tacy jak: ginekolodzy, pediatrzy, stomatolodzy, kardiolodzy i inni. Dbanie o zdrowie nie powinno zaczynać się kiedy choroba zaatakuje. Musimy dbać o nie zanim objawy choroby dadzą znać o infekcji, zapaleniu naszego organizmu. Zdrowia nie szanujemy dopóki choroba nie da znać o sobie. Leczenie traktujemy wtedy jako złote lekarstwo na zdrowie, które wypędzi z nas choroby. Jednak powinniśmy dbać o zdrowie zanim choroba zmusi nas do wizyty u lekarza. Leczenie nigdy nie jest lepsze od dbania o zdrowie.

Wysokiej jakości bielizna męska już w sprzedaży. |