Sama dla siebie

Masturbacja jest coraz popularniejszym zachowaniem seksualnym wśród kobiet. Składa się na to kilka przyczyn. Po pierwsze, panie są dziś bardziej otwarte na sprawy seksu niż ich matki, czy babki. Mają też łatwiejszy dostęp do publikacji pornograficznych oraz innych materiałów wręcz instruujących je jak doprowadzić się do szczytowania.

Po drugie, zachowania autoerotyczne są w ich przypadku wyjątkowo efektywne. Z badań wynika, że kobiety najszybciej osiągają orgazm właśnie dzięki masturbacji, wolniej podczas stymulacji łechtaczki przez partnera, a najwolniej podczas normalnego stosunku. Co więcej, w czasie onanizowania się, kobieta doprowadza się zwykle do orgazmu wielokrotnie. Podczas zwykłego stosunku dzieje to rzadko.

Po trzecie, na wzrost popularności masturbacji wpływa rozwój feminizmu, gloryfikacja samowystarczalności kobiet i głoszenie haseł typu „mężczyzna jest zbędnym przeżytkiem”. Masturbacja dowodzi, że to prawda i kobieta może poradzić sobie sama, także w łóżku. Onanizm nie jest zaburzeniem seksualnym. Wszystko jest w porządku, jeżeli kobieta masturbuje się, bo obecnie nie ma partnera, czy też robi to równolegle z partnerską aktywnością seksualną. Jeżeli jednak rezygnuje z seksu z mężczyzną na rzecz autoerotyzmu, albo gdy staje się on dla niej pierwszoplanowy, to sygnał, że w związku występują jakieś problemy i trzeba szukać ich rozwiązania. Najprawdopodobniej partner nie potrafi zaspokoić kobiety lub robi to za rzadko. Warto w takim wypadku porozmawiać z mężczyzną wprost i dać mu dokładne wskazówki, co i jak ma robić. Mężczyźni często wykazują się bowiem dużą ignorancja w sprawach seksu, albo są po prostu leniwi.

Fobia małżeńska

Powszechnym zjawiskiem w seksuologii klinicznej jest występowanie u pacjentów różnego rodzaju fobii, czyli negatywnych emocji związanych z irracjonalną lub nieuzasadnioną silną reakcją lękową wobec różnych przedmiotów, osób lub sytuacji. Fobia różni się od lęku długotrwałością występowania, wysokim natężeniem emocji oraz świadomością przyczyn, co powoduje zdecydowane i konsekwentne ich unikanie. Jedną z częściej diagnozowanych w ostatnich czasach fobii jest gamofobia, czyli fobia małżeństwa.

Charakterystyczne przy tym jest występowanie różnego rodzaju racjonalizacji mających uargumentować niezawieranie małżeństwa. Najczęściej pojawiającymi się argumentami przeciw zalegalizowaniu związku jest przekonanie, że małżeństwo to grobowiec uczuć i miłości między mężczyzną i kobietą, że nie potrzeba żadnych urzędniczych papierów dla bycia razem, że państwo ze swoimi instytucjami nie powinno się mieszać w związek dwojga ludzi, wreszcie że największą wartością człowieka jest poczucie wolności i niezależności.

Tymczasem u podstawy gamofobii leżą często obawy co do tego, czy jest się w stanie pełnić rolę żony czy męża, czy jest się wystarczająco interesującym i ciekawym partnerem na całe życie dla drugiego człowieka, czy będzie się na tyle silnym i mądrym, żeby rozwiązywać wspólne trudności związane z byciem razem. Nie bez znaczenia jest też przekonanie, że być może trafi się ktoś atrakcyjniejszy niż aktualny partner. Wszystko to sprawia, że decyzja o zawarciu małżeństwa jest przekładana na późnej i często my sami przestajemy być atrakcyjni dla innych.

Okaleczony partner

Ludzie pozbawieni jakiejś części ciała często czują się mniej wartościowi od tych, którzy są całkowicie sprawni. Tymczasem są takie osoby dla których taki okaleczony partner jest szczególnie atrakcyjny pod względem seksualnym. W seksuologii klinicznej nazywa się ich alloapotemnofilami. Ta skłonność seksualna do osób z amputacjami jest formą parafilii i występuje w podobnym stopniu u obu płci.

Taki okaleczony partner jawi się danemu człowiekowi jako osoba pokrzywdzona, często bezradna, co wyzwala uczucia czułości, wywołuje tendencje do opiekowania się, a czasem daje poczucie siły, czy panowania w związku. Warto żeby pamiętały o tym szczególnie te kobiety, które przeszły amputację piersi. Ich atrakcyjność seksualna nie kończy się z chwilą operacji. Mogą aktywnie uczestniczyć w życiu seksualnym i w pełni cieszyć się z niego. Część mężczyzn współżyjąc z taką kobitą, czy wręcz inicjując nowy związek z partnerką po amputacji mówi o własnym poczuciu bezpieczeństwa w takim układzie partnerskim. Mają pewność, że kobieta taka będzie odwzajemniała ich uczucia, nie będzie miała tendencji do wdawania się w romanse z innymi mężczyznami i nie porzuci ich. Alloapotemnofilem jest między innymi ex Beatles Paul McCartney. Jego pierwsza żona miała amputowaną pierś (zmarłą późnej z powodów przerzutów nowotworu), a druga jest pozbawiona części łydki i stopy.



Źródło: www.zdrowemiasto.pl
Zdjęcie: www.images.google.pl