Refluks - Odpływ pęcherzowo-moczowodowy

Refluks - Odpływ pęcherzowo-moczowodowy



Należy do najczęstszych chorób dróg moczowych wieku dziecięcego. Występuje u 15-20% populacji dziecięcej i u 60-80% dzieci diagnozowanych z powodu zakażeń układu moczowego.




Wyróżnia się dwie podstawowe formy refluksu:


- pierwotny (wynikający z wady budowy połączenia pęcherza z moczowodem)


- wtórny (będący efektem zaburzeń czynności dolnych dróg moczowych, anatomicznej przeszkody podpęcherzowej lub zabiegów operacyjnych na drogach moczowych)


Najczęściej używaną klasyfikacją odpływów jest International Classification System (1981) , która wyróżnia pięć stopni odpływu. Klasyfikacja ta opiera się na wielkości poszerzenia górnych dróg moczowych uwidocznionych w czasie cystouretrografii mikcyjnej.


Podstawą rozpoznania odpływów jest cystouretrografia mikcyjna pozwalająca w większości przypadków na dokładną ocenę anatomii dolnych dróg moczowych i klasyfikację odpływu zgodną z międzynarodową klasyfikacją. W niektórych ośrodkach wykonuje się cystografię izotopową, która wykorzystywana jest do monitorowania odpływu w czasie jego leczenia. Ocenę czynności nerek wykonuje się na podstawie określenia poziomu mocznika, kreatyniny i cystatyny w surowicy krwi oraz badań izotopowych (scyntygrafia nerek).


Nieleczony refluks może prowadzić do stopniowego uszkodzenia nerek (tzw. nefropatia refluksowa) na skutek nawracających zakażeń układu moczowego i podwyższonego ciśnienia hydrostatycznego w górnych drogach moczowych. Każdy przypadek odpływów należy rozpatrywać indywidualnie pod kątem kwalifikacji do odpowiedniego leczenia.


Leczenie odpływu może być:


- zachowawcze (profilaktyka zakażeń układu moczowego, leczenie zaburzeń czynności dolnych dróg moczowych)


- zabiegowe (endoskopowe, chirurgiczne)


Za celowością leczenia zachowawczego przemawia kilka przesłanek. Po pierwsze zaobserwowano, że odpływ pęcherzowo-moczowodowy prowadzi do uszkodzenia nerek głównie w przypadku towarzyszących mu zakażeń układu moczowego. Jałowy refluks zwykle nie jest niebezpieczny dla nerek.


Po drugie - w dużym procencie przypadków odpływ ustępuje samoistnie, szczególnie w przeciągu dwóch pierwszych lat życia (>50% przypadków). Odpływ u małych dzieci związany jest z niedojrzałością funkcjonalną dolnych dróg moczowych (dyssynergia zwieracz-wypieracz, wysokie ciśnienie mikcyjne) oraz niedojrzałością połączenia pęcherzowo-moczowodowego (krótki odcinek podśluzówkowy moczowodu). Z biegiem czasu kanał podśluzówkowy się wydłuża i ustępują zaburzenia czynności. Ustępuje też zwykle odpływ.


Po trzecie - u starszych dzieci odpływ często jest skutkiem zaburzeń czynności dolnych dróg moczowych określanych mianem dysfunkcji mikcji lub nieneurogennej dysfunkcji pęcherza, które objawiają się, podobnie jak u małych dzieci i niemowląt, pod postacią podwyższonego ciśnienia mikcyjnego i dyssynergii. Kliniczną manifestacją dysfunkcji mikcji u starszych dzieci może być moczenie dzienne z towarzyszącym lub nie moczeniem nocnym.


We wszystkich tych przypadkach profilaktyczne podawanie leków przeciwbakteryjnych (pochodne nitrofuranu, trimetoprim), monitorowanie zakażeń układu moczowego (okresowe badania moczu) oraz właściwa terapia zaburzeń funkcjonalnych (behawioralna i farmakologiczna) prowadzi do ustąpienia odpływów.


Jeżeli pomimo leczenia zachowawczego odpływy nie ustępują, należy rozważyć wskazania do leczenia zabiegowego. W ostatnich latach presja konieczności leczenia zabiegowego utrzymujących się odpływów wyraźnie osłabła. Bezobjawowy odpływ bez towarzyszących zakażeń układu moczowego i pogarszania się funkcji nerek nie stanowi już bezwzględnego wskazania do leczenia zabiegowego. Jednak w przypadku obecności zakażeń i/lub pogarszania się czynności nerek należy rozważyć leczenie operacyjne lub endoskopowe. Ważne znaczenie w podjęciu decyzji ma rzecz jasna stopień odpływu.


Klasyczne leczenie operacyjne cechuje się wysoką skutecznością (>90%), jednakże jego wadą jest wysoka inwazyjność związana z koniecznością otwarcia powłok brzusznych i pęcherza moczowego oraz długa hospitalizacja i rekonwalescencja.


W ciągu ostatnich 20 lat znacznie wzrosło znaczenie technik małoinwazyjnych w chirurgii i urologii dziecięcej. Także w przypadku odpływów klasyczna chirurgia ustępuje pola technikom endoskopowym. Poprzez endoskop (cystoskop) włożony do pęcherza przez cewkę moczową ostrzykuje się ujścia moczowodowe odpowiednimi substancjami w celu lepszego podparcia odcinka podśluzówkowego moczowodu - niejako jego "uszczelnienia". Pośród wielu używanych ostatnio substancji, najwyższą skutecznością cechuje się PTFE (Teflon) i stosunkowo niedawno wprowadzona biodegradowalna substancja HDC (Deflux). Procedura leczenia endoskopowego jest jednodniowa i całkowicie bezbolesna. Niestety jej skuteczność mierzona procentem całkowitego ustąpienia odpływów jest niższa niż w przypadku tradycyjnej chirurgii i wynosi średnio 75%. Zabieg można jednak kilkukrotnie powtarzać (zwykle 3 razy), a niepowodzenie leczenia endoskopowego nie ma większego wpływu na ewentualne leczenie operacyjne.


 


Źródło:www.urolog-dzieciecy.pl



 
Autor: admin
1 2 3 4 5
Już oceniłeś ten Artykuł.
Średnia ocena: 4.5
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany

STATYSTYKI

zdjęć7598
filmów425
blogów197
postów50485
komentarzy4204
chorób514
ogłoszeń24
jest nas18894
nowych dzisiaj0
w tym miesiącu0
zalogowani0
online (ostatnie 24h)0
Utworzone przez eBiznes.pl

Nasze-choroby.pl to portal, na którym znajdziesz wiele informacji o chorabach i to nie tylko tych łatwych do zdiagnozowania, ale także mających różne objawy. Zarażenie się wirusem to choroba nabyta ale są też choroby dziedziczne lub inaczej genetyczne. Źródłem choroby może być stan zapalny, zapalenie ucha czy gardła to wręcz nagminne przypadki chorób laryngologicznych. Leczenie ich to proces jakim musimy się poddać po wizycie u lekarza laryngologa, ale są jeszcze inne choroby, które leczą lekarze tacy jak: ginekolodzy, pediatrzy, stomatolodzy, kardiolodzy i inni. Dbanie o zdrowie nie powinno zaczynać się kiedy choroba zaatakuje. Musimy dbać o nie zanim objawy choroby dadzą znać o infekcji, zapaleniu naszego organizmu. Zdrowia nie szanujemy dopóki choroba nie da znać o sobie. Leczenie traktujemy wtedy jako złote lekarstwo na zdrowie, które wypędzi z nas choroby. Jednak powinniśmy dbać o zdrowie zanim choroba zmusi nas do wizyty u lekarza. Leczenie nigdy nie jest lepsze od dbania o zdrowie.

Wysokiej jakości bielizna męska już w sprzedaży. |