Słowo używane w różnych, aczkolwiek pokrewnych, znaczeniach. Oznacza ogólnie odsunięcie się od rzeczywistości zewnętrznej, z przewagą świata przeżyć wewnętrznych. Twórca terminu, E. Bleuler, stosował go do opisu głębokiej zmiany psychicznej u osób ze schizofrenią.

Zmiana ta, będąca jego zdaniem jedną z głównych (osiowych) cech powyższej choroby, polegała na istotnym dystansowaniu się od rzeczywistych zdarzeń, okoliczności, uwarunkowań i pogrążeniu we własnym świecie, trudnym do zrozumienia dla otoczenia. Proces ten ściśle jest związany ze specyficzną zmianą sposobu myślenia; Bleuler pisał o myśleniu autystyczno-niezdyscyplinowanym, wskazując na charakterystyczne nieuporządkowanie wypowiedzi, brak celu i postępu rozumowania, składające się na uderzającą dla tego myślenia jałowość. Przyczyny autyzmu schizofrenicznego nie są przekonywująco wyjaśnione, przypuszcza się, że pozostają w związku z urojeniową zmianą obrazu świata, z lękiem społecznym, prawdopodobnym uszkodzeniem mózgu.

Termin ten bywa też stosowany na określenie dystansu wobec świata, skupienia się na swoich przeżyciach, co ma miejsce u niekórych osób z nerwicą, depresją bądź zaburzeniami osobowości. Doświadczenie kliniczne wskazuje jednak, że mamy tu do czynienia ze zjawiskami istotnie różnymi od autyzmu schizofrenicznego, stanowiącymi jedynie jego daleką analogię.

Uwaga! Osobną pozycję zajmuje autyzm wczesnodziecięcy, specyficzne zaburzenie rozwojowe nie mające związku ze schizofrenią.







Źródło: www.online.synapsis.pl