Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, które najczęściej ujawnia się w ciągu pierwszych trzech lat życia jako rezultat zaburzenia neurologicznego, które oddziałuje na funkcje pracy mózgu.

Jest skomplikowanym zespołem upośledzenia rozwoju, w którym istotną rolę odgrywa funkcjonowanie mózgu. Jest to choroba neurologiczna, wśród typowych cech są problemy z komunikacją uczuć i związkami społecznymi. Występują również kłopoty z integracją wrażeń zmysłowych. W typowych przypadkach pojawia się w pierwszych trzech latach życia. Ocenia się, że występuje u około 2 do 6 na 1000 osób, przy czym jest cztery razy częstszy u mężczyzn niż u kobiet. Zaburzenia utrudniają im porozumienie z innymi i stosunek do świata zewnętrznego. Chorzy mogą wykonywać te same ruchy ciała ( np. machanie ręką, kołysanie się ), nietypowe reakcje wobec ludzi, lub przywiązanie do przedmiotów, czy sprzeciwianie się jakimkolwiek zmianom w rutynie. W niektórych przypadkach może występować agresja i/lub samookaleczanie się. Autyzm jest trzecim najczęściej spotykanym upośledzeniem rozwojowym- częstszym niż zespół Down'a.

Wśród wielu specjalistów rozpowszechnione jest błędne przekonanie jakoby autyzm dotyczył jedynie wieku dziecięcego, tak więc nie biorą oni pod uwagę tej diagnozy gdy mają do czynienia z dorosłymi. Obecnie autyzm może być leczony (farmakologicznie i behawioralnie), ale nie jest wyleczalny. Wczesna diagnoza i działanie są niezbędne w celu zapewnienia jak najlepszego rozwoju dziecka. Uważa się powszechnie, że nie jest możliwe stworzenie w pełni działającego leku, bo na autyzm wpływają cechy mózgu determinowane na bardzo wczesnym etapie rozwoju.

Wyrózniamy dwa rodzaje autyzmu: - Autyzm dziecięcy - Autyzm schizofreniczny Przyczyny: - defekty neurologiczne o szczegółowo nieznanej etiologii, genetyczne - uwarunkowane genem EN2 na chromosomie 7, a także innymi genami znajdującymi się na chromosomach 3, 4, 11; - przekazywana jest nie tyle podatność na autyzm, ile skłonność do wystąpienia spektrum zaburzeń: trudności przystosowania, cech osobowości, czy innych psychoz. - wiek ojca od 40 i więcej lat zwiększa ryzyko zachorowalności na autyzm - zaburzenia metaboliczne, przede wszystkim nietolerancja glutenu i kazeiny,zaleca się dietę pozbawioną tych substancji - zespół nieszczelnego jelita, często spowodowany intoksykacją drożdżakami - urazy okołoporodowe - uszkodzenia centralnego układu nerwowego - toksoplazmoza (wrodzona) - dziecięce porażenie mózgowe - szczepienia w okresie niemowlęcym - poważne infekcje i intensywne antybiotykoterapie w okresie niemowlęcym - alergie i osłabiona sprawność immunologiczna - obniżona zdolność do detoksykacji - zatrucie rtęcią i metalami ciężkimi

Objawy:

-autystyczna izolacja -przymus stałości otoczenia -niezdolność do interakcji społecznych -stereotypowe, powtarzające się czynności -zaburzenia mowy lub całkowity brak mowy -łatwość mechanicznego zapamiętywania -w przypadku dzieci można zauważyć brak gaworzenia, wskazywania i wykonywania świadomych gestów po pierwszym roku życia, nie składa słów w pary w wieku 2 lat, nie reaguje na imię -dziecko woli spędzać czas samo niż z innym, nie interesuje się zawieraniem przyjaźni, słaby kontakt wzrokowy, mało się uśmiecha -brak zdolności językowych i społecznych -dziecko nie potrafi się bawić zabawkami -brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponuje czynności, nie wymyśla zabaw -nadmiernie porządkowanie zabawek w przypadku dzieci lub przedmiotów w wypadku dorosłych -przywiązane do jednej zabawki lub przedmiotu -czasem wydaje się upośledzone słuchowo lub w Zespole Aspergera wyostrzony zmysł słuchu -urojenia, omamy -nadpobudliwość lub otępienie, częste wybuchy złego humoru bez powodu, uparte przywiązanie do jednego przedmiotu lub osoby, może okazywać agresję lub autoagresję.








Źródło: www.medserwis.pl