Najczęściej występuje ona w grupie wiekowej pomiędzy piątym a dwunastym rokiem życia, ale może dotyczyć również starszych, jak i młodszych. Zdarza się także u dorosłych, ale rzadko przekracza granice trzydziestu lat. Odnotowano pojedyncze przypadki poniżej szóstego miesiąca.


Spowodowana jest pierwotną infekcją wirusem Ebsteina-Barr (EBV). Do zakażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt z osobą chorą lub nosicielem, który wydziela wirusa w ślinie, (w różnych opracowaniach nazywana jest dlatego "chorobą pocałunków"). Jednak także przyczyną tej infekcji może być przetoczenie krwi, czy przeszczep narządów (głównie szpiku). Najwięcej zachorowań występuje w okresach jesienno-wiosennych. Najczęściej dotyczy to skupisk dzieci typu przedszkola i szkoły, czy też internaty.

Jednym z najczęstszych objawów tak u dzieci, jak i dorosłych jest zapalenie gardła i migdałów podniebiennych, stanowiących główną przyczynę kierowania chorych do szpitala. Okres od chwili zarażenia do czasu rozwinięcia się choroby może wynosić do siedmiu tygodni.Najczęściej zaczyna się ona niespecyficznie. Dziecko zaczyna się uskarżać na bóle głowy, złe samopoczucie, brak apetytu. Po czym pojawia się gorączka, która z reguły wynosi trzydzieści osiem - trzydzieści dziewięć stopni Celsjusza. Utrzymuje się ona przeważnie od dwóch dni do miesiąca i dłużej. Tuż przed jej wystąpieniem, w trakcie, rzadziej po jej spadku następuje powiększenie uogólnione węzłów chłonnych, przede wszystkim na szyi i z tyłu głowy (tak zwanych potylicznych), co najbardziej zwraca uwagę rodziców. Czasami jest ono tak duże, że sądzą, iż jest to świnka.

Powikłania występują bardzo rzadko, ale mogą być dramatyczne. Powszechnie występuje bezobjawowe zapalenie wątroby. Mogą wystąpić zmiany hematologiczne, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie płuc. W przebiegu mononukleozy opisano zespół „Alicji w krainie czarów", charakteryzujący się metamorfopsją (wrażenie zmian wielkości, kształtów i położenia przedmiotów w przestrzeni).

Nie ma swoistego leczenia. Chorobę można leczyć jedynie objawowo: leżenie w łóżku, leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, dieta bogata w witaminy. W przypadkach z nasiloną obturacją górnych dróg oddechowych, małopłytkowość, powikłań neurologicznych stosuje się kortykosteroidy. Nie ma szczepionki przeciwko tej chorobie.Choroba pozostawia trwałą odporność.









Źródło: www.zakazne.choroby.biz
Zdjęcie: www.images.google.pl