Gdy w związku nie formalnym pojawia się dziecko, pojawia się też dylemat czy lepiej brać ślub czy nie.


Coraz więcej maluchów rodzi się w wolnych związkach. I nie jest to już hańbą. Obelżywe określenia: "potomek z nieprawego łoża", "panna z dzieckiem", "bękart" odeszły do lamusa.

Przyszli rodzice cenią sobie wolność i nie chcą krępować się małżeńskimi więzami. Odważnie mówią: "Papier nie jest nam do niczego potrzebny" i wychowują dzieci bez umowy na piśmie. Zmieniły się czasy oraz obyczaje.
 
Przyszli rodzice są przerażeni, bo nie planowali dziecka. Znają się dość krótko, nie rozmawiali o wspólnej przyszłości. Wezmą ślub, a potem może się okazać, że nie są wcale dobraną parą. Wtedy czeka ich rozczarowanie, zawód. Skończą jako nieszczęśliwi, zgorzkniali ludzie albo będą musieli się rozwieść. Zastanawiają się więc, czy nie zdecydować się na dziecko bez ślubu. Mogą przecież poczekać i sprawdzić, czy potrafią razem stworzyć rodzinę. Jeśli się nie uda, grozi im przykre rozstanie i "dzielenie" się dzieckiem, które straci szansę na dzieciństwo z rodzicami mieszkającymi pod jednym dachem. Ale zostaną mu oszczędzone przykre przeżycia związane z ich rozwodem. Chociaż, kto wie, może jednak związek tych dwojga okaże się udany. Tylko co wtedy na brak ślubu powiedzą rodzice, znajomi? Albo malec, gdy już będzie umiał mówić?

Pod przymusem

Świadomość, że decyzja o ślubie jest podejmowana pod presją, może w przyszłości utrudniać wzajemne dopasowywanie się partnerów. Pierwszy etap życia małżeńskiego to trudna próba odnalezienia się we wzajemnych relacjach. Trzeba poznać nawyki i upodobania "drugiej strony", podzielić obowiązki, ustalić wspólną hierarchię wartości. Jeśli przy tym obydwoje pamiętają, że zawarli małżeństwo "pod przymusem", osiągnięcie porozumienia może być trudne. Przede wszystkim przeszkadza przekonanie, że nie tyle chcieli być razem, ile zostali na siebie skazani. Młodzi ludzie mogą też z niechęcią myśleć o organizowaniu uroczystości w pośpiechu.

Ale przecież małżeństwa zawierane z wielkiej miłości też nie są planowane przez długie miesiące. Z drugiej strony, kobieta chciałaby wyglądać podczas ślubu pięknie, a perspektywa zaokrąglonego brzuszka nie wydaje się zbyt atrakcyjna. Dlatego niektóre pary wolą wziąć ślub dopiero po narodzianch dziecka. Twierdzą, że choć maluch nie ułatwia przygotowań do uroczystości, to jednak panna młoda może wtedy wystąpić w białej sukni. Warto sobie uświadomić, że salony mody ślubnej oferują kolekcje strojów na zmienione kształty. A nawet jeśli będzie widać powiększony brzuch, to jest nie on już sensacją.

W pośpiechu czy bez, pod przymusem czy nie, ślub jest zawsze konsekwencją bardzo ważnej decyzji. Podejmują ją na ogół ludzie młodzi, z niewielkim doświadczeniem życiowym. Dodatkowo to wyjątkowe postanowienie zapada najczęściej w afekcie - czyli pod wpływem bardzo silnych emocji. Jaką można więc mieć gwarancję, że taki związek będzie udany? Nie ma żadnej. Ale tak samo jest w przypadku każdego innego małżeństwa. Rozczarowaniem kończą się zarówno związki zawarte z miłości, jak i te, o których zadecydowała ciąża. Ryzyko ich rozpadu można zmniejszyć tylko poprzez dobre nastawienie obojga partnerów, chęć osiągnięcia porozumienia oraz podtrzymywanie wysokiej temperatury uczuć.

Co powiedzą ludzie?

Najczęściej na zawarcie małżeństwa naciskają rodzice. Czują się bezpiecznie, gdy związek ich dzieci zostaje zalegalizowany. Jednak decyzja o wzięciu ślubu jest przede wszystkim sprawą partnerów i dlatego powinna być rozważona przez nich samych, bez względu na opinie innych osób, nawet tych najbliższych. Najważniejsze są uczucia i przekonania samych zainteresowanych. To oni muszą być pewni, że chcą razem spędzić resztę życia. Rodziców trzeba zawiadomić o swojej decyzji i dla uspokojenia przedstawić wspólną wersję tego, co ma być dalej.

Konkubinaty oraz wolne związki są coraz bardziej popularne i akceptowane społecznie. Nawet jeśli ktoś z sąsiadów lub kolegów z pracy skomentuje nieprzychylnie ciążę, to naprawdę nie ma się czym przejmować. Większość osób na pewno uszanuje decyzję przyszłych rodziców i odniesie się do nich życzliwie.

Złośliwości oraz plotki mogą powstać zarówno wtedy, gdy ma się urodzić dziecko bez ślubu, jak i wtedy, gdy małżeństwo zawierane jest z powodu ciąży. Skoro jednak niemiłe komentarze są niezależne od tego, jaką decyzję podejmiemy ? nie należy się nimi przejmować.

Sytuacja dziecka

Dla dobra dziecka najważniejsze jest, żeby rodzice się kochali i byli ze sobą szczęśliwi. Ślub nie gwarantuje dobrych relacji w rodzinie. Ale trzeba jednak pamiętać, że w nie zalegalizowanym związku powstaje problem nazwiska.

Mama nazywa się inaczej niż odbierany z przedszkola malec. Dziecko zaczyna też pytać, dlaczego jego rodzice nie noszą obrączek na palcu i nie mogą pokazać mu takich pięknych zdjęć, jakie widział w domach kolegów. Czasem dzieci tylko pytają i usatysfakcjonowane wyjaśnieniami rodziców szybko przestają się tą kwestią interesować. Nawet chełpią się w przedszkolu przed rówieśnikami, że ich rodzina jest wyjątkowa, inna. Zdarza się jednak, że dzieci drążą temat, czują się "odmieńcami", wstydzą się swojej sytuacji.

Dzisiaj nikt już nie nazywa nieślubnego dziecka bękartem, ale dorośli potrafią wyrazić swój nieprzychylny stosunek do nieformalnego związku rodziców kolegi. Te komentarze dzieci przynoszą potem do przedszkola, szkoły czy na podwórko. Mogą pojawić się wtedy próby wyśmiewania i przezywania nieszczęśnika, którego rodzice nie zdecydowali się na ślub. Niestety, często sytuację rodzinną dziecka komentują też wychowawcy. Ma to duży wpływ na jego relacje z rówieśnikami. Opinia nauczyciela lub pani przedszkolanki jest dla maluchów niezwykle ważna.

Jaką decyzję podjąć?

Mimo zaskoczenia ciążą, warto poświęcić czas na przemyślenie sytuacji. Przede wszystkim potrzebne są rozmowy o tym, jak partnerzy wyobrażają sobie przyszłość, jak sobie poradzą w nowej roli. Nie warto działać pochopnie. Czasem pierwsza reakcja jednego z partnerów może być dla drugiego raniąca. "Tylko tego brakowało!", "To niemożliwe!", "A to pech!", "Nie chcę dziecka. Jeszcze nie teraz" - to słowa, które dla drugiej strony mogą być sygnałem, że partner nie traktuje związku poważnie, nie chce wziąć na siebie odpowiedzialności za poczęte dziecko. Warto jednak pamiętać, że takie reakcje pojawiają się pod wpływem silnych emocji i są spontaniczne. Po krótkim czasie odczucia i opinie mogą się zmienić. Wielu mężczyzn, którzy byli przybici wieścią o ciąży, zostało wspaniałymi ojcami. Kobiety także mogą być przerażone wiadomością o nieplanowanym dziecku, ale bardzo szybko zaczynają się cieszyć swoim odmiennym stanem. Trzeba ochłonąć po zaskakującej nowinie i porozmawiać o konkretach. Warto przymierzyć się do obu perspektyw: dziecko bez ślubu i małżeństwo "naprędce". Jedno i drugie rozwiązanie jest do przyjęcia. Oba mają swoje dobre oraz złe strony. Najważniejsze, aby partnerzy byli zgodni co do tego, który wariant uważają za najlepszy dla siebie.

Katarzyna Korpolewska, psycholog

Nieślubne dzieci

- Przed wojną pozamałżeńskie narodziny w Polsce stanowiły 6 procent wszystkich urodzeń.
- Po wojnie liczba nieślubnych dzieci spadła do 4?5 procent.
- W połowie lat 90. poziom nieślubnych urodzeń przekroczył 10 procent.
- W 2002 roku dzieci z nieślubnego łoża stanowiły 14 procent ogółu.

Rocznik Demograficzny
Liliana Fabisińska


Źródło: www.medonet.pl