Noc sylwestrowa dla wielu to jedynie presja konieczności dobrej zabawy. Inni szczerze bawią się dobrze.


Czego powinniśmy oczekiwać po sylwestrowej nocy? Z pewnością pocałunku, gdy zegar wybije północ. Od całusa wiele w naszym życiu zależy.

Pocałunek w chwili nadejścia nowego roku jest tradycją, wewnętrznym przymusem i niejako obowiązkiem. Stanowi pretekst, by wykonać śmiały ruch wobec nieznanej osoby lub okazję do świętowania z tą, którą kochamy od lat. Ten jeden jedyny pocałunek musi być idealny.

Badania dowodzą, że gramy wówczas o wysoką stawkę. Osoba, którą całujemy, może przesądzić, czy nadchodzący rok będzie dla nas pomyślny. To nie magia – to chemia i neurobiologia. Nieważne, jak dobry plan przygotujesz sobie uprzednio, to i tak o wszystkim zdecyduje chemia. Z naukowego punktu widzenia pocałunek jest naturalnym testem, dzięki któremu jesteśmy w stanie dobrać sobie odpowiedniego partnera. Jeżeli więc rozpoczniecie 2011 rok z właściwą osobą u boku, kolejne miesiące możecie spędzić na naturalnym "haju".

Ale co przesądza o tak silnym oddziaływaniu pocałunku na ludzką kondycję?

Okazuje się, że uwalnia on w mózgu i organizmie związki chemiczne, które są odpowiedzialne za nawiązywanie relacji. Według antropolog Helen Fisher z Rutgers University, pocałunek pomaga zrealizować trzy podstawowe potrzeby: popęd płciowy, romantyczną miłość oraz więź uczuciową. Każda z potrzeb odgrywa istotną rolę w procesie prokreacji. A zatem, dotyk ust ułatwia rozpoznanie odpowiedniego partnera, przejście do fazy bliższych kontaktów i ich utrzymanie. A to prowadzić może do wspólnego potomstwa.

Aby dowiedzieć się, czy ktoś jest dla nas odpowiednim partnerem, korzystamy z szeregu sygnałów, w tym smaku, węchu i prawdopodobnie cichych chemicznych posłańców zwanych feromonami. Pocałunek umożliwia znalezienie się wystarczająco blisko drugiej osoby, by uzyskać ważne chemiczne i genetyczne wskazówki na jej temat. Nos odczytuje cenne informacje dotyczące zdrowia tej osoby, a przypuszczalnie także DNA. Na przykład biolog Claus Wedekind odkrył, że najbardziej pociągający dla kobiet są mężczyźni, których element kodu genetycznego dotyczący odporności różni się od ich własnego. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że genetyczna odmienność rodziców w tej kwestii gwarantuje powstanie mocniejszego systemu odpornościowego u dziecka.

Ocena partnera następuje w obszarze podświadomości, ale jeśli pierwszy pocałunek okaże się z jakiegoś powodu nieudany, to może stać się zarzewiem chybionego związku. Podczas namiętnego pocałunku naczynia krwionośne rozszerzają się, wskutek czego mózg otrzymuje więcej tlenu niż zwykle. Oddech może stać się nieregularny i głębszy. Policzki się czerwienią, tętno przyspiesza, a źrenice się rozszerzają (być może dlatego tak wielu z nas zamyka wtedy oczy). Długi pocałunek z rozwartymi ustami umożliwia naszym wyposażonym w 9-10 tys. kubków smakowych językom zebranie informacji dotyczących zdrowia i płodności drugiej osoby.

Kiedy się całujemy, nasz mózg czerpie informacje o drugiej osobie za pomocą wszystkich pięciu zmysłów. Miliardy połączeń nerwowych zaczynają przesyłać nieprzerwanym strumieniem sygnały do każdego zakamarka ciała. W końcu informacje docierają do kory czuciowo-somatycznej, czyli obszaru mózgu, który przetwarza bodźce dotyku, temperatury, bólu i wiele innych. W reakcji na te informacje mózg produkuje substancje chemiczne, które pomagają nam podjąć decyzję co do następnego ruchu. Udany pocałunek może podziałać jak narkotyk, który wpływa na przebiegające przez ciało hormony i neuroprzekaźniki. Odpowiednio stymulowane ośrodki przyjemności w mózgu mogą wprawić całujące się osoby w stan naturalnego "haju". To uczucie ma wiele wspólnego z neuroprzekaźnikiem o nazwie dopamina, który odpowiada za pożądanie seksualne i ma związek z "zakochiwaniem się". Stały dopływ dopaminy pobudza nas do dalszych działań w celu zdobycia partnera.

Sheril Kirshenbaum



Źródło: www.zdrowie.onet.pl