Szczęście jest w Nas samych, często to co mamy i co robimy, nie sprawi, że będziemy szczęśliwi ponieważ szczęście to My sami

Nic nie daje szczęścia na zawsze: ani miłość, ani pieniądze, ani kariera. Tylko my sami możemy sprawić, że będziemy szczęśliwi. O tym, jak to zrobić, rozmawiamy z trenerem rozwoju duchowego Maciejem Bennewiczem. 

Anna Luboń: Co to jest szczęście?

Maciej Bennewicz: Umiejętność czerpania pełnej satysfakcji z chwili, tu i teraz. To sytuacja, kiedy nagroda za coś, co zrobiliśmy, pojawia się już, a nie w przyszłości. Druga ważna rzecz, która buduje w nas szczęście, to połączenie różnych obszarów życia: osobistego i zawodowego w jedność, tak żeby czuć "flow", czyli przepływ: energii, radości, satysfakcji. Ważne, żeby ten stan nie był spowodowany narkotykami lub alkoholem, nie odcinał nas od rodziny, relacji społecznych, żeby nie wyrządzał szkody. 

W jaki sposób?

Czasem warto się obudzić i wyrwać ze schematu w którym mózg podpowiada, że coś jest sprawdzone, znane i bezpieczne. Trzeba rozpocząć pracę nad sobą: zacząć podejmować eksperymenty, nawet w ciemno, poszukiwać. Żeby się obudzić, przejrzeć na oczy. Dopiero wtedy będziemy mogli świadomie wybierać to, czego naprawdę chcemy. 

Trochę mnie to przeraża, ale wychodzę. Dokąd teraz mam iść?

Teraz zadaj sobie pytania krytyczne, ważne pytanie - co lubisz robić? A potem zacznij to robić! To są często złożone pytania, typu: jakiego rodzaju praca mnie uszczęśliwi? Ile muszę zarabiać, żeby czuć się swobodnie? Co w moim trybie spędzania weekendów mnie męczy, a co przynosiłoby mi spokój? Odpowiedzi to gotowe wskazówki. Te pytania zmieniają się zależnie od wieku i sytuacji, np. rodzinnej. Ale trzeba je sobie zadawać cały czas, byśmy mogli świadomie wybierać to, czego naprawdę chcemy. 

Jeśli zawsze marzyłam, by malować freski w kościołach, ale ojciec kazał mi studiować anglistykę, to powinnam teraz rzucić doktorat i zabrać się za malowanie?

Nigdy nie jest na coś za późno i nie trzeba palić mostów. Znam i opisałem sporo przypadków osób, które mając ułożoną karierę, nagle zadają sobie pytanie: Boże, ale co ja tu robię? Trzeba jednak upewnić się, czy nagła chęć rezygnacji ze stanowiska kierownika w dużej firmie i pomysł, żeby hodować konie, nie są ucieczką albo przelotnym marzeniem. Ważne aby wiedzieć co daje na szczęście i poczucie sensu.

A jeśli nagle popełnię błąd, załamię się i poczuję się przez to zniechęcona do dalszej pracy nad sobą?

Znów powtórze, że nigdy nie jest za późno. Dlatego warto próbować i nawet przegrywać. Nie ma błędów, są tylko ważne informacje. Z potknięć trzeba wyciągać wnioski. Warto też przyjąć, że zawsze dokonujemy najlepszych z możliwych wyborów. To zwalnia z poczucia winy i zastanawiania się, czy można było lepiej. 

Co trzeba poświęcić, żeby idąc tą drogą, naprawdę osiągnąć szczęście? Kogo i co zostawić?

Im bardziej przeszłość była ograniczająca i niezgodna z naszymi wewnętrznymi predyspozycjami, tym wiecej musimy zostawić. Jeśli nasi rodzice krzywdzili nas i upokarzali, nigdy nie ułożymy sobie z nimi relacji, jeśli ich nie zostawimy. Dopiero potem jest szansa, że do nich wrócimy. Tej szansy prawie nie ma, jeśli chodzi o partnera, który wyrządził nam zbyt wiele krzywd. Zresztą na drodze rozwoju dość szybko zauważymy, że unikamy ludzi, którzy źle na nas wpływają i zaczynamy się otaczać tymi, którzy mają na nas dobry wpływ. Trzeba odejść, żeby zbudować siebie na nowo, umiejętnie wybierając te zasoby i wartości, które były dobre. Kiedyś nie radziłem sobie z trudną osobowością mojego ojca, z jego zaborczością i skłonnością do narzucania władzy. W ramach pracy nad sobą przyswoiłem sobie inną informację, pozytywną: że ojciec nauczył mnie siły i odporności. Poradziłem sobie z demonem przeszłości, przemieniając raniące mnie zachowanie ojca w pozytywne doświadczenie. 

Maciej Bennewicz, coach, czyli trener rozwoju osobistego, który połączył metody coachingu z tao, starożytnym systemem filozofii chińskiej. W książce "Coaching tao" pisze, jak wypracować w sobie skłonność do bycia szczęśliwym i zawsze zadowolonym ze swojego życia. Skutecznie. 

Anna Luboń 

Źródło: www.zdrowie.onet.pl