Przekrwione oczy, ciężkie powieki, uczucie obecności obcego ciała, czasem nadwrażliwość na światło

Przekrwione oczy, ciężkie powieki, uczucie obecności obcego ciała, czasem nadwrażliwość na światło… Co to wszystko oznacza? Otóż wspomniane objawy mogą sugerować, że cierpimy na tzw. zespół suchego oka.

Zazwyczaj nie zdajemy sobie sprawy, że jest to jedno z najczęstszych schorzeń okulistycznych. W dobie komputerów na zespół suchego oka zaczyna uskarżać się coraz więcej osób. Jak wskazują badania, w Japonii już co trzeci pracownik biurowy ma objawy tego schorzenia… Ale gdzie leży prawdziwa przyczyna tej dolegliwości?

Zespół suchego oka obejmuje grupę schorzeń różnego pochodzenia. Istotą tego zespołu są zmiany patologiczne w składzie, stabilności i napięciu tzw. filmu łzowego, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzeń spojówki i rogówki, a w skrajnych przypadkach może doprowadzić nawet do utraty wzroku. Mówiąc prościej, zespół suchego oka polega na niedostatecznym wydzielaniu łez (stąd nazwa tej dolegliwości), a brak nawilżania powoduje złuszczanie się nabłonka rogówki i spojówki. Prowadzi to do zaburzenia bariery immunologicznej, co może stanowić swego rodzaju „zaproszenie” dla różnych drobnoustrojów i rozwoju zakażeń.

Jak działa film łzowy?

W prawidłowych warunkach powierzchnia gałki ocznej pokryta jest stale substancją nazywaną powszechnie łzami, a fachowo – cienkim filmem łzowym o grubości około 6-10 mikrometrów. Składa się on z trzech warstw: dolnej – mucynowej (około 0,5% całkowitej grubości filmu), środkowej – wodnej (ponad 98% filmu) i powierzchniowej – lipidowej (1% grubości filmu). Każda z tych warstw odpowiada za inne czynności, co całościowo daje efekt prawidłowego funkcjonowania naszego narządu wzroku.

I tak dzięki najgłębiej położonej warstwie łzy utrzymują się na powierzchni oka, druga warstwa jest swego rodzaju magazynem tlenu dla rogówki, a ponadto zawiera substancje antybakteryjne, które chronią oko przed zakażeniami z zewnątrz. Trzecia warstwa – zewnętrzna – stabilizuje film łzowy, zapobiega wysychaniu łez, zmniejszając parowanie i oddawanie ciepła. Prawidłowy skład i struktura filmu łzowego to najważniejsze czynniki zapewniające jego stabilność. Ta stabilność wydaje się jednak bardzo krótkotrwała. Do „przerwania” filmu dochodzi po 12-15 sekundach i wówczas musi on być odnowiony. Główna rola przypada w tym miejscu powiekom, których ruchy pozwalają na rozprzestrzenianie się nowych składników filmu na całej powierzchni oka, a jednocześnie usuwają jego zanieczyszczone części (kurz, pyłki).

W normalnych warunkach częstość mrugnięć wynosi 15 na minutę i jest wystarczająca do utrzymania „ciągłości” filmu. Natomiast w warunkach patologicznych film łzowy ulega przerwaniu znacznie szybciej niż wynosi częstotliwość mrugnięć. W ten sposób rogówka przez dłuższy czas pozostaje niezwilżona. W bardzo zaawansowanych przypadkach film łzowy może w ogóle nie powstawać na jej powierzchni, co prowadzi do zmętnienia, a z czasem do upośledzenia ostrości widzenia.

Objawy choroby

Jeśli zauważasz u siebie wymienione niżej objawy:

• uczucie piasku pod powiekami (pieczenie oczu),
• czerwone oczy,
• nieostre widzenie (obraz zamazany),
• światłowstręt,
• łzy płynące z oczu po wyjściu na dwór (taki objaw też może wystąpić – wbrew określeniu „suche oko”),

to może być znak, że cierpisz na zespół suchego oka. To, podkreślam, może być jedynie sygnał, ponieważ podobne objawy mogą występować w przypadku np. zapalenia spojówek. Tak czy inaczej, powinniśmy nasze dolegliwości skonsultować z lekarzem okulistą i nie czekać nigdy biernie, aż same miną.

Przyczyny choroby

Najczęstszą przyczyną zespołu suchego oka są stany związane ze zmniejszeniem lub brakiem produkcji warstwy wodnej filmu łzowego. Wynikają one z zaburzenia funkcji gruczołów łzowych lub ich przewodów. Zespół suchego oka zdecydowanie rzadko występuje wskutek wad wrodzonych, najczęściej jest wynikiem zmian nabytych, bądź to jako objaw innych schorzeń, bądź to wskutek urazów, zabiegów chirurgicznych, napromieniowania itp. Jedną z wielu przyczyn jest zanik gruczołu łzowego, do którego może dojść wskutek nieprawidłowych reakcji immunologicznych (organizm produkuje komórki niszczące własne tkanki). Schorzenie o takim przebiegu nazywamy autoimmunologicznym, a jedną z takich chorób jest zespół Sjögrena. Schorzenie to występuje głównie u kobiet między 40. a 60. rokiem życia (około 90% wszystkich przypadków).

Dolegliwości rosną wraz z upływem czasu, a chorzy skarżą się na suchość oczu, pieczenie, światłowstręt. Chorobie towarzyszą również zmiany ze strony innych narządów: suchość w ustach, krtani czy wysychający nabłonek oskrzeli. Zespół suchego oka może wystąpić również w chorobach tarczycy (np. przy nadczynności, w stanach zapalnych) i tu również bardziej narażoną na zachorowanie grupę stanowią kobiety. Inne choroby, których skutkiem może być wystąpienie zespołu suchego oka, to np.: białaczka, choroby onkologiczne, mononukleoza zakaźna, schorzenia neurologiczne, AIDS, jaglica czy oparzenia oczu. Ostatnio coraz częściej mówi się także o zespole suchego oka w przebiegu cukrzycy i zaburzeń hormonalnych (menopauza kobiet). Nie można również zapominać o zespole suchego oka, który jest następstwem ubocznego działania leków (głównie obniżających ciśnienie, psychotropowych czy antyalergicznych). Dolegliwość może wystąpić także w przypadku anatomicznych nieprawidłowości funkcji powiek, zarówno tych wrodzonych, jak i nabytych (np. zniekształcenia spowodowane wiekiem – wiotczenie powiek). Zespół suchego oka jest plagą wśród użytkowników komputerów, którzy w dodatku pracują w klimatyzowanych pomieszczeniach. Niestety właśnie te osiągnięcia człowieka obracają się często przeciw niemu, a zwłaszcza przeciw narządowi wzroku.

Diagnoza zespołu suchego oka

Nieswoisty charakter dolegliwości i objawów przedmiotowych w zespole suchego oka uzasadnia potrzebę dodatkowych badań diagnostycznych. Pacjent podejrzewany o wystąpienie tego schorzenia zostaje poddany w pierwszej kolejności tzw. testowi Schirmera. Umożliwia on pośrednią ocenę objętości wydzielanych łez. W celu dokonania pomiaru lekarz okulista umieszcza pacjentowi w oczach paski bibuły (pod dolnymi powiekami). Test trwa 5 minut, a za jego prawidłowy wynik przyjmuje się zwilżenie paska powyżej 10 mm. Wynik poniżej 10 mm jest uznawany za nieprawidłowy i świadczący o zbyt małej ilości produkowanych łez. Test Schirmera II polega na badaniu maksymalnego wydzielania odruchowego łez, po podrażnieniu wacikiem błony śluzowej nosa.

Innym powszechnie dostępnym badaniem jest pomiar czasu przerwania filmu łzowego z użyciem barwnika zwanego fluoresceiną. Badanie to pozwala na ocenę stabilności łez, jak długo łza pozostaje na powierzchni oka. Po wkropleniu niewielkiej ilości barwnika i oświetleniu oka przez niebieski filtr, pacjent jest proszony o mrugnięcie, a następnie o zaprzestanie mrugania. Lekarz mierzy czas pomiędzy mrugnięciem a pojawieniem się na powierzchni oka miejsc pozbawionych barwnika, które świadczą o przerwaniu ciągłości warstwy łez. Ze względu na duży rozrzut wyników zalecane jest obliczenie średniej przynajmniej z trzech pomiarów. Wynik poniżej 10 sekund jest uznawany za nieprawidłowy. Obok opisanych metod wprowadza się również inne – nieinwazyjne, które pozwalają przeprowadzać pomiary czasu rozpadu filmu łzowego za pomocą odpowiednich przyrządów. Jednak opisane powyżej testy mają zasadnicze znaczenie w diagnostyce.

Jak leczyć i dbać o „suche oczy”?

Zespół suchego oka może mieć bardzo różne podłoże i dlatego leczenie wymaga kompleksowej oceny przyczyn choroby i stopnia jej zaawansowania. Jest niestety procesem trudnym i długotrwałym. Celem leczenia jest zmniejszenie nieprzyjemnych dolegliwości i zapobieganie uszkodzeniom rogówki. Leczenie możemy zasadniczo podzielić na: przyczynowe, wspomagające, objawowe i chirurgiczne. Najbardziej wartościowe jest niewątpliwie leczenie przyczynowe, ale niestety nie zawsze jest możliwe.

Leczenie chirurgiczne przeprowadza się przy anatomicznych nieprawidłowościach powiek, które powodują nieprawidłowości w rozprowadzaniu filmu łzowego (np. przy niedomykaniu powiek). Jeśli uszkodzenie gruczołów łzowych następuje w przebiegu innych schorzeń, to wymaga ono często leczenia wielospecjalistycznego (hematolodzy, reumatolodzy, endokrynolodzy, interniści). Zapalenia brzegów powiek skłaniają do zastosowania w leczeniu antybiotyków, a czasami jeśli zespół suchego oka wystąpił wskutek działania ubocznego leków, wystarczy je odstawić lub zmniejszyć dawki. W niektórych przypadkach wskazane jest podawanie zwiększonych dawek witaminy A.

Często poprawę przynoszą inne działania, jak np.: obniżenie temperatury pomieszczeń, wyłączenie klimatyzacji, stosowanie nawilżaczy powietrza, okularów ochronnych lub specjalnych soczewek kontaktowych z dużą przepuszczalnością tlenu.
Jednak zasadniczą metodą leczenia zespołu suchego oka jest stosowanie substancji, które imitują naturalny film łzowy, tzw. sztucznych łez. W celu uniknięcia dolegliwości muszą być one stosowane praktycznie do końca życia. Idealny preparat powinien być minimalnie często stosowany, łatwy w aplikacji, nie wywoływać działań ubocznych i nie dawać uczucia ciała obcego w oku. W rzeczywistości jednak częstotliwość stosowania sztucznych łez jest zależna od stopnia zaawansowania choroby. W niektórych przypadkach pacjenci muszą używać „łez” nawet co 1-2 godziny. Obecnie przy produkcji preparatów stosuje się najnowsze rozwiązania technologiczne, które sprawiają, że są one bezpieczne. W sprzedaży są dostępne różne rodzaje „sztucznych łez”, zarówno w postaci kropli, jak i żeli. Jedynym ograniczeniem mogą być uczulenia na środki konserwujące zawarte w niektórych preparatach, ale pacjenci mając tak szeroki wybór sami mogą zdecydować, co w ich przypadku daje najlepsze efekty.

Na zakończenie wypada dodać, że posiadacze „suchych oczu” powinni o nie szczególnie dbać. Ważne jest regularne przyjmowanie kropli, jak również właściwa higiena. Wskazane jest częste wietrzenie pomieszczeń i ich właściwe nawilżenie. Osoby pracujące przy komputerze powinny pamiętać o robieniu kilkuminutowych przerw, w czasie których należy wykonać kilka mrugnięć, zamknąć na chwilę oczy bądź zaaplikować sztuczne łzy. Należy pamiętać, że wrogiem oczu – zwłaszcza tych suchych – jest dym papierosowy, nawet jeśli jesteśmy biernymi palaczami.

O oczy należy dbać zawsze. Zarówno te zdrowe i widzące, jak i te nie pozbawione wad i niedoskonałości są naszym oknem na świat i zasługują na należyte traktowanie i stałą kontrolę okulistyczną. Pamiętajmy o tym!




Źródło: www.zdrowie.onet.pl
Zdjęcie: www.images.google.pl

zso1
zso2
Autor: Marcel
1 2 3 4 5
Średnia ocena: 4.5
17-10-2009 23:00
Bardzo ciekawy artykół dla osób cierpiących na to schorzenie. Ja także do nich należę.
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany

STATYSTYKI

zdjęć7598
filmów425
blogów197
postów50485
komentarzy4204
chorób514
ogłoszeń24
jest nas18894
nowych dzisiaj0
w tym miesiącu0
zalogowani0
online (ostatnie 24h)0
Utworzone przez eBiznes.pl

Nasze-choroby.pl to portal, na którym znajdziesz wiele informacji o chorabach i to nie tylko tych łatwych do zdiagnozowania, ale także mających różne objawy. Zarażenie się wirusem to choroba nabyta ale są też choroby dziedziczne lub inaczej genetyczne. Źródłem choroby może być stan zapalny, zapalenie ucha czy gardła to wręcz nagminne przypadki chorób laryngologicznych. Leczenie ich to proces jakim musimy się poddać po wizycie u lekarza laryngologa, ale są jeszcze inne choroby, które leczą lekarze tacy jak: ginekolodzy, pediatrzy, stomatolodzy, kardiolodzy i inni. Dbanie o zdrowie nie powinno zaczynać się kiedy choroba zaatakuje. Musimy dbać o nie zanim objawy choroby dadzą znać o infekcji, zapaleniu naszego organizmu. Zdrowia nie szanujemy dopóki choroba nie da znać o sobie. Leczenie traktujemy wtedy jako złote lekarstwo na zdrowie, które wypędzi z nas choroby. Jednak powinniśmy dbać o zdrowie zanim choroba zmusi nas do wizyty u lekarza. Leczenie nigdy nie jest lepsze od dbania o zdrowie.

Wysokiej jakości bielizna męska już w sprzedaży. |