Choroba powstaje na wskutek zakażenia bakteriami. Możliwe jest mieszane zakażenie zarazkami kiły z innymi drobnoustrojami przenoszonymi drogą płciową (wrzód mieszany).

Schorzenie przejawia się tym, że już trzy do pięciu dni po zakażeniu powstaje - u mężczyzn najczęściej na żołędzi i napletku, u kobiet na wargach sromowych - miękkie, płaskie, bolesne owrzodzenie wielkości ziarna soczewicy z jasnoczerwoną otoczką. Kilka dni później dochodzi do obrzęku i bolesności okolicznych więzów chłonnych. Może powstać ropień otwierający się na zewnątrz.

Wrzód miękki występuje rzadko w Europie Środkowej. Mężczyźni chorują pięciokrotnie częściej niż kobiety.

Nie leczony wrzód miękki może być powodować: stulejkę, zwężenie cewki moczowej, przetoki w okolicy pachwinowej (po przebiciu ropnia), trudno gojące się zniszczenia tkanki.

Diagnostyka polega na badaniu mikroskopowym materiały z wrzodu, wykrywaniu antygenów, przeciwciał oraz hodowli mikrobiologicznej. Hodowla jest stosunkowo trudna, wymaga pożywek specjalnych oraz dwóch posiewów, jednak ma 100% specyficzność. Czułość metod serologicznych oraz badania mikroskopowego jest stosunkowo niska.

Infekcja drobnoustrojem powoduje powstanie wrzodu wenerycznego (miękkiego) na zewnętrznych narządach płciowych. Zakażenie może predysponować do infekcji wirusem HSV.

Źródło: www.wikipedia.pl