Większość zakażonych Polek nie wie o chorobie. Co więc powinna wiedzieć aby żyć zdrowo?


1.  Zakażenie HIV w kontaktach seksualnych przenosi się znacznie łatwiej z mężczyzny na kobietę, niż z kobiety na mężczyznę. Jest to spowodowane różnicami w budowie narządów płciowych kobiety i mężczyzny.

2.  Po wyglądzie człowieka nie da się poznać, czy jest zakażony HIV. Przez ok. 8 - 10 lat można żyć z wirusem bez żadnych objawów wskazujących na zakażenie.

3.  Nie wszyscy mężczyźni zakażeni HIV wiedzą o swoim zakażeniu, a więc nie mogą o nim uprzedzić partnerki seksualnej.

4.  Osoby zakażone HIV nie zawsze mówią o tym swoim partnerkom seksualnym, choć istnieje odpowiedzialność karna za świadome narażanie drugiej osoby na zakażenie.

5.  Pierwszy kontakt seksualny w życiu kobiety jest szczególnie ryzykowny, jeśli partner jest zakażony HIV. Ryzyko zakażenia jest większe dla młodych, nie w pełni dojrzałych płciowo dziewcząt oraz dla kobiet w okresie menopauzy.

6.  Nie wszystkie rodzaje aktywności seksualnej są tak samo ryzykowne. Dla kobiet największe ryzyko zakażenia HIV wiąże się z kontaktami analnymi. W kontaktach waginalnych także są bardziej narażone, niż mężczyźni. Ryzyko zakażenia istnieje również w seksie oralnym, kiedy nasienie dostanie się do jamy ustnej (błona śluzowa jamy ustnej jest wrażliwa na zakażenie, nawet bez istnienia urazów i stanów zapalnych).

7.  Jedynym środkiem o sprawdzonej skuteczności w zapobieganiu zakażeniu HIV (a także innym chorobom przenoszonym drogą płciową) są prezerwatywy. Dlatego w wielu krajach świata, a także w wielu krajach Unii Europejskiej promuje się ich używanie w kontaktach seksualnych. W Polsce spotkać się można z informacjami, że prezerwatywy mają małe otworki (mikropory), które przepuszczają zarówno HIV, jak i plemniki, bakterie i inne wirusy. Jest to nieprawda. Badania naukowe wykazały bowiem, że w związkach, w których jeden z partnerów jest zakażony HIV, używanie prezerwatyw w każdym kontakcie seksualnym od początku do końca jego trwania, skutecznie chroni zdrową osobę przed zakażeniem.

8.  Pary, w których to mężczyzna zakażony jest HIV, mogą mieć dzieci, w sposób bezpieczny dla kobiety, a co za tym idzie – i dla dziecka. Same plemniki nie przenoszą HIV, a odpowiednio wyselekcjonowane z płynu nasiennego mogą być podane kobiecie praktycznie bez ryzyka narażenia jej na zakażenie. W Polsce żyje kilkanaścioro dzieci, które przyszły na świat w ten sposób.

9.  Dostępne na naszym rynku środki plemnikobójcze do stosowania miejscowego nie zapobiegają zakażeniu HIV – taką informację można znaleźć na ulotce. Ulotka nie informuje jednak, że aktywny składnik preparatów – nonoksynol 9 – nie tylko nie chroni przed zakażeniem, ale w następstwie swoich własności drażniących ułatwia zakażenie. Ani środki dopochwowe zawierające nonoksynol 9, ani nawilżane nim prezerwatywy (czasem jeszcze mogą występować na rynku) nie powinny być stosowane w zapobieganiu zakażeniu HIV.

10.  Zakażenie HIV może zostać przeniesione z zakażonej HIV matki na jej dziecko. Ryzyko przeniesienia zakażenia podczas ciąży, porodu lub podczas karmienia piersią noworodka – jeśli kobieta nie wie o swoim zakażeniu – wynosi około 40 proc. Jeśli kobieta wie o zakażeniu, a podczas ciąży pozostaje pod opieką ginekologa-położnika, i specjalisty zajmującego się terapią osób zakażonych, ryzyko to wynosi około zaledwie 1 proc.

11.  W wielu krajach kobietom planującym posiadanie dziecka lub będącym w ciąży proponuje się wykonanie testu w kierunku obecności przeciwciał anty-HIV, jako jednego z badań diagnostycznych wykonywanych dla bezpieczeństwa matki i jej dziecka. W Polsce nie zawsze tak jest. Jeśli lekarz nie zaproponuje testu na HIV warto zrobić go samej, kiedy planuje się poczęcie dziecka lub na początku ciąży, najlepiej w Punkcie Konsultacyjno-Diagnostycznym, w którym testy wykonywane są bez skierowania, bezpłatnie i anonimowo (pełna lista PKD)






Źródło: www.zdrowie.onet.pl