Ból  podczas stosunku płciowego to choroba dotykająca obie płci.


Fachowo ból związany ze współżyciem płciowym nazywa się dyspareunią. Wbrew powszechnemu przekonaniu nie dotyczy on tylko kobiet. Według przygotowanego w 2002 roku przez prof. Zbigniewa Lew-Starowicza Raportu o Seksualności Polaków jest to problem dotyczący aż 13% kobiet i 3% mężczyzn w naszym kraju. Ból narządów płciowych może się pojawiać stale lub okresowo, na samo wyobrażenie stosunku lub podczas uczestniczenia w nim. Zarówno u kobiet jak i mężczyzn przyczyny mogą wynikać z jakichś schorzeń fizycznych, ale i z czynników psychicznych. Takie dolegliwości znacznie pogarszają jakość życia seksualnego, przyczyniają się do zmniejszenia motywacji do podejmowania współżycia i w zasadzie dezorganizują tę sferę funkcjonowania.

Skąd się bierze dyspareunia u kobiet?

Jak wyżej wspomniano, przyczyn może być wiele. Badacze dzielą dyspareunię u kobiet na powierzchowną –umiejscowioną w przedsionku pochwy i w obrębie zewnętrznych narządów płciowych oraz głęboką –spowodowaną patologią w obrębie miednicy mniejszej. Dyspareunia powierzchowna jest najczęściej spowodowana jakąś infekcją pochwy, zmianami zapalnymi jej okolic lub zmianami zanikowymi. Zanik może być efektem stanu zapalnego lub słabszego odżywienia i zaopatrzenia w hormony jakie ma miejsce w okresie okołomenopauzalnym. Bolesność może także być konsekwencją słabszej lubrykacji, czyli nawilżenia pochwy podczas stosunku.

Procesy chorobowe umiejscowione w miednicy mniejszej, mogące powodować bolesność, to również stany zapalne, w tym także narządów wewnętrznych, ale też endometrioza, procesy nowotworowe, torbiele, żylaki jajowodów oraz zmiany anatomiczne w postaci tyłozgięcia macicy lub zrostów po procesie zapalnym czy zabiegu operacyjnym. W rzadkich przypadkach ból jest spowodowany znaczną dysproporcją wielkości narządów płciowych kochanków.

Osobną grupę przyczyn dyspareunii stanowią przyczyny psychogenne, wynikające z przekonań kobiety na temat seksualności, jej osobowości (do dyspareunii predysponowane są pani histrioniczne i infantylne), czy zaburzeń lękowych. Nie bez znaczenia są też poprzednie negatywne doświadczenia seksualne lub właśnie brak doświadczenia w tej materii. Relacje w związku mają ogromne znaczenie dla pożycia seksualnego, ich zaburzenie lub negatywne nastawienie do partnera również mogą się przejawiać bólem. Lek. med. Iwona Jankowska-Wojniak, autorka rozdziału na temat tych zaburzeń w wydanym w tym roku podręczniku „Podstawy seksuologii” pod red. Lew-Starowicza i Skrzypulec, podkreśla, że pacjentom często trudno jest przyjąć do wiadomości pogląd, że dyspareunia nie musi wynikać ze schorzenia ciała i że do ustąpienia objawów niejednokrotnie niezbędne jest rozwiązanie trudności psychologicznych.
 
Dyspareunia to także męski problem

Przyczyny psychogenne są w zasadzie wspólne dla kobiet i mężczyzn. U panów dyspareunia powierzchowna również może być konsekwencją infekcji, a także wad anatomicznych w postaci stulejki, znacznego skrzywienia prącia oraz blizn powstałych w wyniku operacji lub procesu zapalnego. Dyspareunia głęboka u mężczyzn może być objawem guzów w miednicy mniejszej, przepukliny pachwinowej, wodniaka jądra, żylaków powrózka nasiennego, schorzeń układu moczowego, a także, podobnie jak przy powierzchownej, zrostów pooperacyjnych lub pozapalnych.

Jak się leczy dyspareunię?

Osoby cierpiące na to schorzenie nie powinny się czuć bezradne. Leczenie wymaga zwrócenia się do seksuologa. Warto to uczynić, ponieważ może to przywrócić swobodę z korzystania z uroków bardzo ważnej sfery życia jaką jest życie seksualne. Przy leczeniu podłoża psychogennego pomocna jest psychoterapia. Jeśli ból wynika z czynników anatomicznych, należy zwrócić się po leczenie operacyjne (na przykład usunięcie stulejki lub żylaków).

Aby nie doszło do utrwalenia się zmian i skojarzenia stosunku z bólem, należy niezwłocznie podjąć leczenie farmakologiczne w przypadku stanu zapalnego narządów płciowych, lub uczulenia objawiającego się w tej okolicy. W przypadku dyspareunii wynikającej z niedostatecznej lubrykacji, znany czeski seksuolog Stanisław Kratochvil zalecał wydłużenie gry wstępnej oraz usunięcie negatywnych emocji, a w razie potrzeby stosowanie lubrykantów.

 

Źródło: www.fitness.wp.pl