Na co umierali królowie

Królowie choć niby wybrani przez Boga, umierali często na zwykłe, błache choroby.


Kazimierz Wielki ( 1310-1370)


To o nim mówimy, że zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną. Kazimierz Wielki objął tron w wieku 23 lat po swoim ojcu Władysławie Łokietku. Syn Łokietka odnosił sukcesy na arenie międzynarodowej, z powodzeniem realizując swoje zamierzenia. Przeprowadził także reformy wewnętrzne. Miał swoje olbrzymie zasługi w dziedzinie budownictwa i obronności, co tłumaczy genezę przytaczanego wcześniej przysłowia. Miał duży wkład w procesie spisania i porządkowania prawa oraz usprawnienia sądownictwa. Kazimierza już za życia nazywano Wielkim. Jego śmierć była ciosem dla narodu, o czym świadczą następujące słowa opisujące pogrzeb monarchy: „powstał taki krzyk żałosny, taki płacz i jęk wszystkich obojga płci obecnych w kościele krakowskim, że od tego płaczu i jęku wszyscy ledwo utulić się mogli”.

Kazimierz Wielki zmarł w błahych okolicznościach. W 1370 roku spadł podczas jazdy konnej. W wyniku upadku doszło do otwartego złamania podudzia. Ówczesna medycyna nie umiała poradzić sobie z tego typu kontuzjami. Wielki król zmarł w wyniku zakażenia rany przez ziemię.

Jadwiga (ok. 1374 – 1399)


Jadwiga otrzymała koronę Polski w 1384 roku. Jako, że była za młoda na rządzenie państwem, czynili to za nią panowie małopolscy. Jadwiga słynęła z bogobojności, wiele godzin spędzając na modlitwach. Jak pisze Jan Długosz „nie można było w niej dostrzec śladu lekkomyślności gniewu i pychy, śladu zawiści”. Podczas panowania Jadwiga wykazała się talentem dyplomatycznym. Dużym upodobaniem darzyła typowo „męskie” rozrywki, jak polowanie czy jazdę konną.

Jadwiga była podobno wysoka – miała około 180 cm wzrostu. Jak większość wysokich kobiet królowa miała wąską miednicę, która utrudnia poród. Po 13 latach małżeństwa z Władysławem Jagiełło, Jadwiga urodziła córkę Elżbietę. Królowa zmarła w wyniku gorączki połogowej. Wcześniej sądzono, że władczyni umarła w wyniku wykrwawienia. Jednak gdyby tak było, zgon nastąpiłby w kilka godzin po porodzie. Warto zaznaczyć, że w tych czasach podczas porodu umierała co trzecia kobieta.

Władysław Jagiełło (ok. 1351 – 1434)


Władysław Jagiełło dożył wyjątkowo sędziwego wieku, nawet z perspektywy naszych czasów. Kiedy umarł był 86-letnim seniorem. Warto nadmienić, że ówczesna średnia życia mężczyzn sięgała ok. 30 lat. Król doprowadził do chrystianizacji Litwy, którą na mocy unii przyłączył do Królestwa Polskiego. Jeśli dowierzać opisowi Jana Długosza, Władysław Jagiełło był niskim mężczyzną o chudej twarzy i podłużnej głowie. Inne źródła podają, że prowadził ascetyczne życie, wyrzekając się bogatych strojów i wystawnego życia. Nietypową wśród królów skromność Jagiełły opisał Henryk Sienkiewicz w powieści "Krzyżacy".

Jak umarł król ziem polskich i litewskich? Ten wybitny władca zmarł na … zapalenie płuc. Podobno Jagiełło, zakochany w cudach natury, wybrał się pewnej nocy do pobliskiego lasu, by wsłuchać się w śpiew słowików. Podczas wyprawy zaziębił się, a przeziębienie przerodziło się w poważną chorobę. Zapalenie płuc w dzisiejszych czasach nie stanowi większego zagrożenia dla życia, jednak w XV wieku często kończyło się śmiercią.

Stefan Batory (1533-1586)


Stefan Batory został wybrany na drodze wolnej elekcji. Jego żoną była królowa Anna Jagiellonka. W rzeczywistości królowa nie cieszyła się autorytetem i była wyłączona z rozmów i postanowień politycznych. Sam władca unikał kontaktów z żoną. Anna Jagiellonka uchodziła za kobietę nieurodziwą i nadmiernie pobożną. Brak zainteresowania ze strony męża zaowocował wielkim nieszczęściem kobiety. Podobno Batory związał się z córką borowego. Okazał się być energicznym władcą, dobrym organizatorem i strategiem. Szczycił się poprawnymi układami z Turkami, co miało uchronić kraj przed ewentualnym konfliktem. Jego bliskim współpracownikiem był hetman Jan Zamoyski.

Batory zmarł nieoczekiwanie 12 grudnia 1586 roku. Na temat jego śmierci toczyły się długie dysputy. Lekarze nadworni wzajemnie oskarżali się o błąd w sztuce. Początkowo uważano, że władca choruje na epilepsję. Późniejsze wyjaśnienia dowiodły, że Batory mógł mieć mocznicę. Dowodem na to była między innymi sekcja zwłok, która wykazała że władca miał nieprawdopodobnie duże nerki (przyrównywane wielkością do nerek woła). Opisy sugerują, że tuż przed śmiercią Batory miał problemy z oddawaniem moczu. Król po dwóch atakach duszności wywołanych mocznicą zmarł.

Władysław IV Waza (1595 - 1648)


Podobno wybór Władysława IV na króla był tak oczywisty, że obrady trwały tylko pół godziny. Syn Zygmunta III bardzo szybko rozpoczął wprowadzanie zmian w państwie. Pierwszą z nich była reorganizacja armii. Jako zwolennik tolerancji religijnej doprowadził do spotkania katolików i protestantów w Toruniu – niestety bez większych rezultatów. W życiu prywatnym Władysław IV uchodził za osobę nieszczęśliwą. Pierwsza żona zmarła przy porodzie, z drugą zaś nie doczekał się potomstwa. Pocieszenia szukał w ramionach licznych kochanek, a jedna z nich miała być nawet matką jego nieślubnego dziecka. Na dworze plotkowano, że król cierpi moralnie z powodu swej niewierności, co przekładać się miało na udręki fizyczne.

Późniejsze analizy dowiodły, że Władysław IV Waza odziedziczył po swoim ojcu podagrę. Władca miewał silne ataki bólu wywoływane ostrym zapaleniem stawów na tle skazy moczanowej. Monarcha był na tyle obolały, że nie zdołał uczestniczyć w pogrzebie ojca. Później choroba była w tak zaawansowanym stadium, że król nie brał udziału w posiedzeniach i naradach. To właśnie dna moczanowa była przyczyną jego śmierci.

Michał Korybut Wiśniowiecki (1640 - 1673)


Michał Korybut Wiśnioweicki był władcą, który panował w trudnych dla niego czasach. Wybrany na króla na drodze wolnej elekcji, otoczony był gronem skłóconych ze sobą doradców. Sam król nie spełnił pokładanych w nim nadziei i nie dorównywał swojemu słynnemu ojcu - Jeremiemu Wiśniowieckiemu. Podczas panowania nie wykazał się inicjatywą, ani charyzmą. Król nie cieszył się szacunkiem na dworze, w przeciwieństwie do jego urokliwej małżonki Eleonory Marii Józefy. Sobieski miał go potajemnie przezywać małpą. Zamarł w dzień przed ważną dla losów Polski bitwą pod Chocimiem.

Michał Korybut Wiśniowiecki umarł mając zaledwie 33 lata. W oficjalnym oświadczeniu lekarzy króla uznano, że śmierć nastąpiła w wyniku pęknięcia wrzodu w przewodzie pokarmowym na skutek stresu. Sugeruje się jednak, że Wiśniowiecki zmarł w wyniku... obżarstwa, a bezpośrednią przyczyną zgonu miały być korniszony. Według innej krążącej wersji, król mógł zostać otruty.

Jan III Sobieski (1629 – 1696)


Jan III Sobieski był królem obdarzonym niezwykłą charyzmą. Wiele lat spędził na polach bitewnych, zyskując tym samym doświadczenie i prestiż. Początkowo został mianowany hetmanem wielkim, a w 1674 roku wolna elekcja przyniosła mu koronę. O Sobieskim pisano wówczas, że „nie będąc z krwi królewskiej, miał dusze królów”. Marzeniem króla było utworzenie nowej dynastii. Niestety jego synowie nie odegrali większej roli w dziejach Rzeczpospolitej.

Analizując stan zdrowia Sobieskiego można pokusić się o stwierdzenie, że był jednym z najbardziej chorowitych władców. Jak wynika z podań, król cierpiał na podagrę, kamicę nerkową, nadciśnienie i zapalenie zatok. Na domiar złego, jego ukochana Marysieńka przywiozła z francuskiego dworu także syfilis. Wówczas nie była to choroba nietypowa, ani wstydliwa. Nazywano ją „przymiotem dworskim”. Powszechnie występowała na dworach królewskich, gdzie prowadzono swobodny tryb życia. Jednym ze sposobów leczenia syfilisu była kuracja rtęciowa. Co prawda pomogła władcy w zwalczeniu choroby wenerycznej, ale naraziła go na uszkodzenie nerek. Samą Marysieńkę rtęć pozbawiła włosów i uzębienia. Nerki Jana III pod koniec życia były w tak fatalnym stanie, że król noszony był na krześle z powodu zbyt dużej opuchlizny podbrzusza i nóg. Król zmarł w wyniku wylewu krwi do mózgu

August II Mocny (1670 – 1733)


August Mocny w trakcie swojego panowania zyskał miano wojownika obdarzonego brawurą i odwagą. Brakowało mu jednak zmysłu stratega i przywódczych umiejętności. Autorytetem tego króla był Ludwik XIV. Stąd też przez całe rządy, król przejawiał tendencje absolutystyczne. Kiedy wstąpił na tron Rzeczpospolitej, zmienił wyznanie z protestanckiego na katolickie. Był to jednak tylko symbol i niezbędny gest - w rzeczywistości nie przywiązywał wielkiej wagi do wyznania. Legendy podają, że król pozbawiony był kręgosłupa moralnego, ale równocześnie wykazywał wiele talentów. August II miał prowadzić bardzo rozwiązłe życie. Szacuje się, że pozostawił około 300 potomków z nieprawego łoża! Swój przydomek zyskał dzięki postawnej posturze i sile w rękach. Podobno umiał łamać podkowy. Jak twierdzą historycy, w owych czasach podkowy nie miały tyle żelaza co obecnie, dlatego ich zginanie było łatwiejsze.

Śmierć Augusta nastąpiła po tym, jak podczas biesiadnych popisów na nogę upadł mu stół. Rana powstała na palcu wywołała tzw. stopę cukrzycową. W wyniku angiopatii, czyli zmiany w naczyniach krwionośnych, pojawiły się gorączka i bolesne skurcze łydki. Lekarze uznali, że konieczna jest amputacja. Po zabiegu w ranę wdała się gangrena. Można przypuszczać, że infekcja i sepsa były bezpośrednią przyczyną zgonu władcy.

Stanisław Leszczyński (1677-1766)

Stanisław Leszczyński był marionetkowym władcą Rzeczpospolitej. Został koronowany „na życzenie” Karola XII. Dla świata był to wystarczający dowód na upadek znaczenia Polski na arenie międzynarodowej. Leszczyński zamierzał przeprowadzić reformy Polsce. Nazywany był dobroczynnym filozofem, dbał o architekturę, stając się mecenasem sztuki. Życie prywatne króla pozostawiało wiele do życzenia. Uchodził za niepoprawnego adoratora i amanta, wzbudzając wstyd i poruszenie dworu. Miał dwie córki.

Pomimo, że zarówno życie, jak i sposób panowania Leszczyńskiego nie należy do specjalnie interesujących ani wyjątkowych, na uwagę zasługuje nietypowa śmierć króla. Stanisław Leszczyński zmarł w wyniku oparzeń, które wywołały posocznicę. Władca odpoczywał przy kominku, kiedy niespodziewanie od iskry zajęło się jego ubranie.





Źródło: www.portalwiedzy.onet.pl

Na co umieral...
Autor: Marcel
1 2 3 4 5
Średnia ocena: 4
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany

STATYSTYKI

zdjęć7598
filmów425
blogów197
postów50485
komentarzy4204
chorób514
ogłoszeń24
jest nas18894
nowych dzisiaj0
w tym miesiącu0
zalogowani0
online (ostatnie 24h)0
Utworzone przez eBiznes.pl

Nasze-choroby.pl to portal, na którym znajdziesz wiele informacji o chorabach i to nie tylko tych łatwych do zdiagnozowania, ale także mających różne objawy. Zarażenie się wirusem to choroba nabyta ale są też choroby dziedziczne lub inaczej genetyczne. Źródłem choroby może być stan zapalny, zapalenie ucha czy gardła to wręcz nagminne przypadki chorób laryngologicznych. Leczenie ich to proces jakim musimy się poddać po wizycie u lekarza laryngologa, ale są jeszcze inne choroby, które leczą lekarze tacy jak: ginekolodzy, pediatrzy, stomatolodzy, kardiolodzy i inni. Dbanie o zdrowie nie powinno zaczynać się kiedy choroba zaatakuje. Musimy dbać o nie zanim objawy choroby dadzą znać o infekcji, zapaleniu naszego organizmu. Zdrowia nie szanujemy dopóki choroba nie da znać o sobie. Leczenie traktujemy wtedy jako złote lekarstwo na zdrowie, które wypędzi z nas choroby. Jednak powinniśmy dbać o zdrowie zanim choroba zmusi nas do wizyty u lekarza. Leczenie nigdy nie jest lepsze od dbania o zdrowie.

Wysokiej jakości bielizna męska już w sprzedaży. |