Choroby, bezpłodność, impotencja, problemy z zajściem w ciąże: Ustawa o in vitro przyjęta. Dzisiaj przed południem Sejm RP przyjął większością głosów ustawę o zapłodnieniu metodą in vitro. Większość posłów odrzuciła również proponowane poprawki do ustawy wynikające z licznych kontrowersji związanych z tą metodą zapłodnienia.

 

Zapłodnienie metodą in vitro (łac. w szkle) polega na doprowadzeniu do połączenia komórek rozrodczych męskiej i żeńskiej poza organizmem kobiety. Stanowi więc ona szansę dla wielu par bezskutecznie zmagających się z problemem niepłodności. W USA leczy się w ten sposób blisko 100% przypadków, w których zajście w ciąże w sposób naturalny jest niemożliwe. Twórca tej metody - Robert Geoffrey Edwards - otrzymał w 2010 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny. W Polsce pierwszego zapłodnienia in vitro u człowieka dokonał Marian Szamatowicz z Kliniki Ginekologii Akademii Medycznej w Białymstoku (obecnie Uniwersytet Medyczny w Białymstoku) w 1987.

 

Kontrowersje wokół metody in vitro wzbudza głównie fakt, że w trakcie zabiegów zmierzających do zajścia w ciążę powstaje zazwyczaj kilka zapłodnionych komórek. Jedna lub dwie umieszczane są w macicy kobiety, zaś reszta – o ile pozbawiona jest wad i obciążeń chorobami genetycznymi – zamrażana na okres pięciu lat. Niektóre zarodki nie przeżywają procesu zamrażania i rozmrażania. Stąd też zarzuty wobec metody, iż jest ona swoistą zabawą w Boga oraz głosy, że zarodki takie powinno się również traktować jak istoty ludzkie.

 

Abstrahując jednak od kwestii moralnych lub czysto technicznych metoda zapłodnienia in vitro stanowi ogromną szansę dla osób bezskutecznie starających się o dziecko. Zgodnie z nową ustawą mogą się jej poddać pary, które zadeklarowały wspólne pożycie (niekoniecznie więc małżeństwa). Metoda ta musi być jednak ostateczną formą leczenia bezpłodności, którą co najmniej rok starano się leczyć innymi dostępnymi sposobami.