Wiele zakażeń wirusami HPV, przebiega zupełnie bezobjawowo (wg niektórych badań aż do około 50% wszystkich zakażeń).

U kobiet zazwyczaj występują w okolicy krocza, na wargach sromowych, mogą również występować w okolicach odbytu. U mężczyzn lokalizują się na wewnętrznej stronie napletka, co często prowadzi do powikłań w postaci stulejki (łac. phimosis) lub załupka (łac. paraphimosis) lub na powierzchni żołędzi (najczęściej w rowku zażołędnym). W rzadkich przypadkach mogą pojawić się na języku, błonie śluzowej gardła, wargach, krtani. Nasilenie zmian jest bardzo różne. Od niewielkich zmian brodawkowych do olbrzymich kalafiorowatych tworów (zwłaszcza u kobiet), które mogą obejmować całą okolicę krocza, aż do odbytu (łac. condylomata gigantea).

Ekstremalnym przykładem brodawek płciowych jest postać długo nieleczonych, zaniedbanych, przerosłych kłykcin Buschkego-Loewensteina (łac. condylomata gigantea Buschkhe-Loewenstein). Choroba cechuje się wieloletnim przebiegiem, niszczeniem i naciekaniem okolicznych tkanek. W badaniu histopatologicznym nie stwierdza się natomiast wyraźnych cech atypii, które mogłyby świadczyć o nowotworowym charakterze zmian.

Identyfikacja niewidocznych gołym okiem brodawek może być przeprowadzona przy pomocy kwasu octowego, pod którego wpływem zmiany stają się lepiej widoczne. U kobiet ważne jest przeprowadzenie dokładnego badania ginekologicznego, kolposkopii, w celu stwierdzenia, czy zmiany obejmują błonę śluzową szyjki macicy, gdyż ta okolica narażona jest najbardziej na ewentualne powstanie zmian neoplazmatycznych. Zalecane jest również przeprowadzenie badania cytologicznego, który wykaże ewentualną obecność nieprawidłowych komórek.

Nieleczone mogą prowadzić niekiedy do poważnych komplikacji, od utrudnień w oddawaniu moczu, do naciekania struktur wewnętrznych włącznie. Kłykciny usposabiają do rozwoju raka kolczystokomórkowego.

Miejscowe stosowanie maści ze środkami hamującymi podziały komórkowe (cytostatyki w tym np: 5% maść 5-fluorouracylowa, bleomycyna, cisplatyna, metotreksat). Krem zawierający podofilotoksynę lub jej alkoholowy roztwór, np. Condyline. Leczenie indukujące odpowiedź immunologiczną (interferon alfa wstrzykiwany do zmian), leki zawierające imikwimod, np. Aldara

Chirurgiczne - elektrokoagulacja, krioterapia, laseroterapia CO2. W skrajnych przypadkach częściowa wulwektomia.

Niestety w większości przypadków zmiany mają charakter nawracający, a terapia może przynieść tylko czasową remisję, co jest związane z brakiem możliwości całkowitego usunięcia zakażenia. Często jednak usunięcie tylko części zmian prowadzi do całkowitego wycofania się pozostałych.






Źródło: www.wikipedia.pl
Zdjęcie: www.images.google.pl