Rzeżączka określana jest również jako tryper. Jest chorobą przenoszona droga płciową znana już w starożytności. Jej zdiagnozowanie jest możliwe tylko dzięki badaniu bakteriologicznemu wydzieliny chorobowej.

Bakterie chorobotwórcze (dwoinki) rozwijają się u mężczyzny na błonie śluzowej cewki moczowej, a u kobiety na śluzówce cewki moczowej lub szyjki macicy. Zakażenia drogą pozapłciową spotykane są niekiedy u dziewczynek przed okresem pokwitania, ponieważ w tym wieku wrażliwa jest również na zarazki błona śluzowa przedsionka pochwy.

Rzeżączka u mężczyzn: okres wylęgania choroby (czyli od momentu zakażenia do pierwszych objawów): od 2 do 6 dni. Pierwsze objawy: pieczenie w cewce moczowej nasilające się przy oddawaniu moczu, wyciek ropny z cewki. W przypadku ustąpienia objawów bez leczenia oznacza to, że choroba przeszła w stan przewlekły, a chory jest nadal zakażony. Powikłania występujące w przypadku nie podejmowania leczenia: zacięcie cewki moczowej, zapalenia najądrza, niepłodność, zapalenie gruczołu krokowego (prostaty), gorączka.

Rzeżączka u kobiet: okres wylęgania choroby: od 7 do 14 dni. Objawy: ropna wydzielina z dróg rodnych, pieczenie przy oddawaniu moczu, często jednak u kobiety nie ma żadnych objawów lub wyżej wymienione są przez nią nie dostrzeżone, wtedy dowiaduje się ona że jest chora od partnera którego zaraziła. Powikłania występujące w przypadku nie leczenia choroby: zapalenie jajników i jajowodów, niepłodność, zapalenie gruczołu Bartholina (objawiające się obrzękiem i bolesnością wargi sromowej).

Leczenie rzeżączki musi przebiegać pod stałą kontrolą lekarza, ten zazwyczaj przepisuje w dużych dawkach penicylinę. Jeśli będziemy rygorystycznie przestrzegali zaleceń lekarza leczenie nie będzie trwało długo i będzie w pełni skuteczne. Natomiast w przypadku zlekceważenia choroby i wystąpieniu powikłań często konieczne jest nawet leczenie szpitalne.

Zakaźność rzeżączką występuje zarówno podczas objawów oraz w okresie wylęgania choroby, ze względów epidemiologicznych szczególnie niebezpieczne są osoby, u których choroba przebiega bez wyraźnych objawów, takie przypadki czysto stwierdza się u kobiet (nawet 80% zakażeń). Od chwili podejrzenia lub stwierdzenia choroby nie wolno utrzymywać stosunków płciowych aż do czasu, gdy otrzymamy wyraźną zgodę lekarza.

Źródło: www.cai.pl