Apotemnofilia - typ parafilii, w której bodźcem seksualnym jest własne okaleczone ciało. W wyniku tego zaburzenia człowiek nie akceptuje siebie i swojego ciała np. dlatego, iż jest zdrowe. Niechęć do własnych kończyn wywołuje pragnienie amputacji, często połączone z przekonaniem, że dana część ciała np. kończyna dolna nie należy do nas i powoduje uczucie dyskomfortu prowadzącego nawet do depresji.

Problemem apotemnofili jest uzyskanie zgody na amputację bez wskazań medycznych. Powszechnie taki rodzaj amputacji jest uważany za okropny i autodestrukcyjny. Dla apotemnofili dzień amputacji staje się początkiem nowego, szczęśliwszego i bardziej pełnego życia.

Powszechnie uważa się, że apotemnofilia jest syndromem dnia niepełnosprawnego, kiedy to oczy wszystkich są zwrócone właśnie na niepełnosprawnych i ich problemy. Przez ten jeden dzień osoby niepełnosprawne są traktowane i postrzegane jako wyjątkowe, jednak przez większą część roku traktuje się ich jako wyrzutków społecznych. Gdyby było inaczej niepotrzebne byłyby społeczne akcje uświadamiające równość niepełnośprawnych. Apotemnofile jednak odkryli, że być niepełsnosprawnym to być zauważanym, to budzić czyjeś współczucie.

Apotemnfilia wciąż nie została do końca sklasyfikowana.Na przykład w Wielkiej Brytanii jest uznawana za przypadłość podobną do anoreksji. Ciągle toczy się spór o to czy jest to zaburzenie obsesyjno-kompulsywne czy forma seksulanego fetyszyzmu.

smutek, brak akceptacji siebie, chęć okaleczenia, pragnienie utraty kończyny i bycia niepełnosprawnym