Często słyszymy, że nie którzy ludzie mając problem psychiczny wiedzą, że powinni się leczyć jednak nie robią tego bo się wstydzą. Jak Wy to widzicie i co o tym myślicie? Czy też wstydzili byście sie lub wstydzicie?

Wiele czynników, sytuacji życiowych składa się, do tego stanu. Coraz więcej ludzi ma załamania, z różnych przyczyn. Często, życie daje w kość, zamykamy się w sobie......nie otwieramy się przed ludźmi, rodziną ...tłumimy obawy w sobie. Z czasem wybuchamy.......i co wtedy?
Tak jak piszesz, często , gęsto ludzie boją się , wstydzą...może wyśmiania, może nie zrozumienia. Myślą, że wszystko ich przytłacza......proste wyjście na spacer, czy do sklepu ....staje się wleką barierą do pokonania. Dochodzą do tego problemy może w domu, może w pracy.......może z brakiem akceptacji swojej osoby......Jednak myślę, tak obserwując, bo mam znajomych z tym problemem....że nie ma się czego wstydzić. Wizyta u psychologa, psychiatry.....dla mnie jest to normalne, trzeba szukać ratunku , jak tylko się da i jest to konieczne. Nie należy zamykać się w czterech ścianach, i zostać samemu z krążącymi własnymi myślami.......bo zwariujemy. Są organizowane terapie.......jeżeli tego trzeba jak najbardziej trzeba skorzystać, ze wszystkich kółek ratunkowych.

Ja uważam, że psychiatra jest jak np. dentysta - idzie się gdy trzeba, ta osoba jest dla nas, jej wiedza ma nam pomóc a jeśli nawet wstydzimy się tego, to przecież nikt z osób trzecich nie musi wiedzieć o naszym leczeniu a samego lekarza nie ma co się wstydzić, ja gdybym miał możliwość chciał bym poznać jak wygląda pomoc psychiatry uważam, że każdy z nas, ma w głowie sprawy, które nas meczą, o istnieniu którym mamy większą lub mniejszą świadomość i taka osoba mogła by pomóc się z tym uporać.

Słusznie i naukowo,takie wnioski i ja też mam i kiedyś wybiorę się a wtedy zapewne dowiem się prawdy o samej sobie

Psychiatra , jest lekarzem jak każdy inny . Jeżeli ktoś ma problem, nie powinien wstydzić się poprosić o pomoc.

Warto jeżeli jest taka konieczność.....udać się, nie ma sensu dusić w sobie trosk, zmartwień.........problemu , który przytłacza.

Znając mentalność ludzi nie zawsze jest tak,że rodzina pomaga, nawet wstydzi się za chorego,a jeszcze lepsze jest wnioskowanie osób znajomych o tym że dana osoba jest w jakiś opętanatak niestety bywa

To prawda czasem rodzina , powinna być najbliższą deską ratunku , wyciągnięcia ręki do chorego.....a jakby mogła....jeszcze by dołek wykopała przyjaciół prawdziwych poznaje sie w biedzie.....niestety prawdziwych coraz mniej.

Dlatego , nie można się obawiać.....tylko ratować się za wszelką cenę.

Ja znam skuteczny lek bez recepty na depresję - "Polinesian Noni" firmy CaliVita. Stosowała go moja koleżanka i jej pomógł. Z tego, co wyczytałam wtedy w internecie pomaga on wielu osobom. Jest to sok/syrop który zawiera kseronine i prokseronine, które mają świetny efekt przeciwdepresyjny. Substancje te zwiększają produkcję endorfin, które poprawiają nastrój, witalizują oraz polepszają ogólne samopoczucie. Zmniejszają także ostre bóle, które są wynikiem stanów zapalnych czy urazów stawów. Kseronina bierze udział w mechanizmach przeciwzapalnych organizmu, działa przeciwalergicznie oraz podnosi odporność. Zawsze można wypróbować, skoro innym pomaga to dlaczego Wam miałby nie pomóc?
Tutaj macie link, poczytajcie i jak chcecie to też sobie zamówcie: http://naturalnie24.pl/sklep,8,41,polinesian-noni-946ml