Choroby, Zdrowie: Jak dojść do siebie po chorobie. Jak nabrać sił? Jakie macie sprawdzone sposoby?

Pamiętam jak na początku było ciężko, jednak zawsze mówiłam Beata weź się za siebie idz do przodu mimo wiatru wiejącego w oczy......nie jest źle wiesz mogło być przecież jeszcze gorzej, więc głowa do góry.
Zawsze ze mną była wiara w lepsze jutro, w to, że muszę być silna, bo nie robię tylko tego dla siebie ale dla rodziny.
Rekonwalescencja była trudna, bywało załamanie, bywał ból, trafiłam na wspaniałego lekarza , który był moją podporą w trudnych chwilach. Przekazał mi wiele cennych rad, a przede wszystkim powiedział coś , co mnie skłoniło do walki. Powiedział, że najgorszą rzeczą co można zrobić , to poddać się, otworzyć furtkę chorobie....po tych słowach moja walka była zacięta. Mieć kogoś na kim można polegać i kto będzie cię wspierał, to podstawa.
Była rodzina....przy mnie , ale najbardziej robiłam to wszystko nie tak dla siebie , ale dla mojej córci, ona była moim natchnieniem i światełkiem. Po szpitalach spokój, wrócenie i pozbieranie się do normalnego stanu, dużo snu mi było potrzebne , ćwiczenia, witaminy, soki z buraka , którymi już mi się odbijało, ale bardzo dobrze wpływają na krew, hemoglobinę...a , że przy tym wszystkim miałam anemię silną.....musiałam go zapijać 3 razy dziennie.
Jednak nic nie jest tak ważne , jak poradzenie sobie w chorobie samemu ze sobą, pogodzenie się , uświadomienie sobie co się stało......ze swoją psychiką musimy sobie dać radę, i nie załamywać się!!! nie można machnąć ręką , tylko wręcz przeciwnie......
Ważne też są witaminy, ja brałam ecomer , prócz tego zdrowe odżywianie bogate w witaminy.

Ja po zapaleniu płuc i gorączce po której wypadły mi włosy tak do końca wydolnościowo i siłowo nie doszedłem do dziś, choć jest już oczywiście lepiej, dużo owoców jadłem, sporo soków, ciągle miałem ochotę na piersi z kurczaka - pewnie organizm wołał białka i b12. Myślę, że ważny jest także relaks i odpoczynek bez nerwów i wysiłku.