Jak radzicie sobie z tą chorobą? Czy ktoś z waszych bliskich choruje na nią? Schizofrenia to ciężka choroba ale można z nią żyć.

trochę poczytałem o tej chorobie;-
W tej części artykułu znajdziecie Państwo informacje, jaki wpływ na leczenie schorzeń schizofrenicznych ma otoczenie , dlaczego osoby bliskie powinny być włączone w proces rehabilitacji , co jest ważne w codziennym kontakcie z chorym, wreszcie – na jakie niebezpieczeństwa są narażeni i jakie potrzeby mają członkowie rodziny.


W jaki sposób osoby bliskie moga pomóc choremu?

Schorzenie schizofreniczne nie powinno być postrzegane jako „normalny“ kryzys, który sam z siebie po jakims czasie znowu ustąpi, lecz jako poważne schorzenie, wymagające leczenia. Jeśli chory oraz członkowie jego rodziny zaakceptują ten fakt, to pierwszy krok w kierunku powodzenia został zrobiony.
Jak wspomniałam w poprzedniej części artykułu optymalne leczenie jest kombinacją terapii farmakologicznej oraz psychosocjalnej. Obiecuje ona największą poprawę wówczas, gdy pacjent i jego bliscy są gotowi współpracować z lekarzem i trzymać się podjętych ustaleń.

W jaki sposob osoby bliskie moga pomoc choremu?

Ważne jest w codziennym życiu rodzinnym przestrzegać następujących wskazówek i reguł:

• Chorzy nie są w stanie pracować lub uczyć się w tym samym wymiarze, co osoby w pełni zdrowe. Warto jest pamiętać zawsze o tym, iż mniejsza wydolność nie jest skutkiem lenistwa, lecz zmniejszonej odporności psychicznej i fizycznej.
• Osoby dotknięte chorobą potrzebują możliwości wycofania się i atmosfery spokoju. W wyniku swojej choroby często nie są one w stanie odróżniać bodźców ważnych od błachych, co powoduje poczucie przeciążenia. Dlatego stres i zdenerwowanie bardzo obciążają ich stan zdrowia.
• Chorzy potrzebują uregulowanego trybu życia oraz osób, na których mogą polegać. Bardzo ważna jest prosta i konkretna komunikacja z chorym członkiem rodziny , unikanie krytyki i kłótni.
• Osób dotkniętych schorzeniem nie należy przeciążać nadmierną liczbą obowiazków ale też nie pozwolić na to , by ich dotychczasowe kompetencje zanikły w wyniku braku treningu. Ważny jest więc odpowiedni balans między odpoczynkiem i aktywnością.
• Chory oraz członkowie jego rodziny powinni w okresie remisji choroby czyli w fazie poprawy samopoczucia, omówić z lekarzem, co robić w przypadku pogorszenia .
• W przypadku , jeśli chory ma halucynacje i urojenia , nie powinno się na siłę próbować mu ich wyperswadować.Należy przyjąć do wiadomości, iż w mniemaniu chorego są one rzeczywiste,ale z drugiej strony nie utwierdzać go w tym przekonaniu. Najlepiej zachowywać się neutralnie i postarać się, by chory otrzymał jak najszybciej pomoc lekarską.
• Osoby, które cierpią na schorzenia schizofreniczne, cieszą się tak samo jak zdrowe z aprobaty i pochwał. Srodkami tymi osiągnąć można w codziennym kontakcie więcej niż krytyką!
• Istotne jest , by nie stawiać choremu i sobie żadnych nierealnych, przesadzonych celów. Zbyt dużo presji wywieranej na pacjenta doprowadzić może do pogorszenia choroby.
• Członkowie rodziny powinni dbać o własną psychohigienę , o swoje zdrowie oraz starać się prowadzić w miarę normalny tryb życia i utrzymywać swoje kontakty towarzyskie.
Proszę pamiętać o zasadzie-
Tylko, będąc samemu zdrowym i dobrze się czując, jestem w stanie pomóc choremu członkowi rodziny. Zyj więc swoim życiem!

Znam osoby, które chorują na tą chorobę. Można z nią żyć, jednak podstawą jest leczenie, którego nie można przerywać nawet jak widzi się poprawę. Nie wolno samemu zmieniać dawek leków ani przyjmować innych niż przypisał lekarz, ponieważ skutki mogą być tragiczne. Stosując się do zaleceń lekarzy, można przez wiele lat funkcjonować bez nawrotów.

Słyszałem, że schizofrenicy dużo palą, bo nikotyna poprawia ich funkcjonowanie. Moja znajoma (schozofreniczka) pali jak smok, a na oddziałach dla schizofreników w szpitalach aż gęsto jest od dymu. Co o tym sądzicie?