Choroby, adopcja: Co sądzicie o adopcji? I o domach dziecka? Pare lat temu jeździłem na rehabilitacje do ośrodka w Stargardzie Szcz gdzie w sąsiedztwie był właśnie bidul, dzieci przy płocie wołały "mamo" do mojej mamy lub "weź mnie"... chciało się je zabrać... co sądzicie o takich dzieciach?

Matko!!!!!!!!!!!!!!!!!ja jestem nie z kamienia. Takie widoki rozrywają mi serce na malutkie części. Gdzie jest ta sprawiedliwość, dlaczego takie dzieciaczki muszą przechodzić to co przechodzą. One potrzebują tyle miłości, ciepła ...żeby ktoś je chciał i kochał.Gdybym mogła wzięła bym je wszystkie do siebie. Niestety prawo mamy jakie mamy nie liczy sie tylko dobre serce czlowieka.......chęć stworzenia domu.....ale również zarobki, wykonywany zawód, warunki mieszkaniowe.......i wiele innych rzeczy. Wiele rodzin , które starają sie o adopcję , nie spełnia wymogów. Co jest bardzo przykre..........

Ja mam przed oczyma jeden przypadek.Na moich oczach zabierano do domu dziecka piatkę rodzeństwa.
Matka alkoholiczka pijąca denaturat,co miesiąc inny "wujek" a co 9 miesięcy nowy berbeć.Dzieci wiecznie głodne, brudne.To było ok 20 lat temu.
Teraz z tego co wiem to dzieci sie usamodzielniły i załozyły rodziny.W tym przypadku uwazam,że to było dobre.
Jezeli rodzice nie potrafili zaspokoić podstawowych potrzeb swoich dzieci,w mniejszym lub większym stopniu zrobiło to państwo.Oczywiście szkoda mi dzieciaczków,bo one w tym wszystkim sa najmniej winne.
Ale tez naoglądałam się scen kiedy dzieci mdlały z głodu, albo zbierały chleb,który wisiał przy smietniku a wszystko z winy rodziców "niewydolnych wychowawczo". Oddawałam ubogim rodzinom odziez po swoich dzieciach a matka sprzedawała kurtki i buty zimowe za tanie wino a dzieci chodziły w śniezna zimę w tenisówkach.Więc teraz wolę zaprosić takie dziecko i dac talerz zupy,niz wspomóc materialnie jego pijanych rodziców.Oczywiście nie wszyscy sa tacy.Tylko ja jako matka sama nie zjem a oddam dziecku.

Natomiast adopcja?
Cóż jeśli adopcyjni rodzice sa w stanie zapewnić adopcyjnemu dziecku miłość i zrozumienie to jestem jak najbardziej za.
Moja przyjaciółka wychowała sie w adopcyjnej rodzinie. Bardzo chciała odnaleźć mamę biologiczna, a jak juz znalazła to nie była w stanie wykrztusić słowa.Uciekła i wiecej tam nie wróciła.