Przy jej pomocy leczy się fobie, depresje, bezsenność, nałogi. Może pomóc poprawić samoocenę i relacje z otoczeniem. Co to jest hipnoza?

Jest to stan psychiczny (odmienny stan świadomości), pośredni między snem a jawą, charakteryzujący się wzmożoną podatnością na sugestię. Poddać hipnozie można każdego kto tego chce i potrafi skoncentrować się na głosie terapeuty. Hipnoza miała swe początki w medytacji orientalnej i w jodze.

Początki w medycynie

W XIX w. francuski badacz Martin Charcot przekonał Akademię Francuską do rozpoczęcia badań naukowych nad zjawiskami hipnotycznymi. Tym zagadnieniem zajmował się również psychiatra Sigmunta Freuda. Według jego teorii hipnotyzer to ktoś w rodzaju wszechmocnego ojca. Hipnoza została przez Brytyjskie Stowarzyszenie Medyczne w 1893 roku. Na początku XX wieku za sprawą rozwinęły się techniki terapeutyczne tzw techniki ericksonowskie – nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego psychiatry: Miltona. H. Ericksona. Polegają one na tym, że terapeuta dostosowuje się do pacjenta: do jego sposobu myślenia, pozycji ciała, i częstotliwości oddychania.

Hipnoterapeuta nie próbuje pacjentowi narzucić czegokolwiek, nie dokonuje manipulacji.

Prawdziwy terapeuta angażuje się, pomaga pacjentowi wykorzystać jego psychiczne zasoby. Najpierw koncentruje się na tym co on mu proponuje i nawiązuje z nim kontakt. Potem wykorzystuje to do pomocy pacjentowi. W terapii ericksonowskiej zwraca się uwagę na : zasoby, spożytkowanie i przewartościowanie. Terapeuta zaczyna od poznania systemu wartości i upodobań pacjenta. Jego celem jest przekonanie chorego, że każde doświadczenie ma wartość. Pomaga zmienić podejście pacjenta do problemu.








Źródło: www.kobieta.wp.pl
Zdjęcie: www.kobieta.wp.pl