To dziwna a zarazem okrutna choroba gdyż neguje uczucia rodzicielskie i uderza w dzieci.


Zastępczy Zespół Münchausena (MSBP) zaliczany jest do jednego z najtrudniejszych do zdiagnozowania przejawów maltretowania dziecka. Jest zaburzeniem rzekomym, psychologicznym, charakteryzującym się tym, że matka celowo wywołuje pewne schorzenia, wyrządzając własnemu dziecku fizyczną i emocjonalną krzywdę. Fikcyjne choroby wykorzystuje potem, aby zwrócić uwagę na siebie – jako osobę „kochającą” i niezwykle „oddaną dziecku”.

Dokładna definicja Zespołu Münchausena by Proxy tłumaczy to zaburzenie następująco: dziecko jest ofiarą maltretowania, w którym dorosły fałszuje fizyczne i/lub fizjologiczne oznaki, co sprawia, że dziecko jest postrzegane jako chore. Sprawca, którym zwykle jest rodzic (matka) lub opiekun celowo przekłamuje historię, znaki lub symptomy występujące u dziecka, aby zaspokoić swoje psychologiczne potrzeby. Matkę może wspierać (lub uczestniczyć) w tym procederze inny członek rodziny.

W celu lepszego rozpoznania zjawiska MSBP, określenia jego specyfiki w polskich realiach, a przy okazji stworzenia pewnego wzorca charakterystycznego dla matki cierpiącej na to zaburzenie, przeprowadzono badania ankietowe wśród lekarzy-pediatrów. Badania zostały przeprowadzone w 12 Niepublicznych Zakładach Opieki Zdrowotnej w Częstochowie. Wśród 48 lekarzy-pediatrów objętych badaniem, ostatecznie znalazło się 38 osób (31 kobiet i 7 mężczyzn). Zastosowane narzędzie badawcze było anonimową ankietą audytoryjną, składającą się z 25 pytań: 12 zamkniętych, 9 półotwartych i 4 otwartych. W badaniu pytano również o specjalizację zawodową oraz miejsce i staż pracy.

Na podstawie analizy uzyskanych danych udało się stworzyć listę cech typowych dla dziecka i matki, które mogą wskazywać na omawiane zaburzenie.

Matka z MSBP:

- najczęściej jest wieku 21-30 lat
- jej sytuacja zawodowa jest zwykle bez znaczenia, ale najczęściej ma wykształcenie pedagogiczne
- jej wiedza o chorobie dziecka jest dobra, bez problemu potrafi podać 3 objawy choroby
- podczas wizyty lekarskiej jest zdenerwowana, daje się wyczuć podniecenie i podekscytowanie
- w stosunku do lekarza jest sugerująca, wymagająca i dociekliwa
- wykazuje zadowolenie tylko wtedy, gdy podejście lekarza jest zgodne z jej oczekiwaniami

Dziecko:

- zwykle ma 2-4 lat
- jest jedynakiem
- wychowuje się w pełnej rodzinie
- objawy podawane przez matkę dotyczą braku apetytu, mdłości, wymiotów, bólu brzucha, osłabieniem
- w drugiej kolejności matka zwraca uwagę na nieustający kaszel
- to, co jest jednak najbardziej charakterystyczne, to sprzeczność podawanych przez nią objawów
- podczas wizyty lekarskiej matka w stosunku do dziecka jest (pozornie) nadopiekuńcza, natomiast dziecko jest jej zwykle oddane - jednak im jest starsze, tym ten kontakt jest mniejszy (dziecko sprawia wrażenie ignorowania lub unikania matki)






Źródło: www.matkomnapomoc.pl