Czyrak to choroba skóry wywoływana przez gronkowce lub paciorkowce. Jest to ropne zapalenie woreczka włosowego i przylegającego do niego gruczołu łojowego. Typowy czyrak to bardzo bolesny guzek o podstawie zapalnej, powstający wokół mieszka włosowego na twarzy, szyi, klatce piersiowej, pośladkach.

Szczególnie bolesne są czyraki umiejscowione w okolicy o małej ilości tkanki podskórnej - np. na nosie czy małżowinie usznej. (zobacz czyrak ucha).

Zapalenie to rozszerza się na tkankę podskórną i skórę tworząc twardy, zaczerwieniony, bolesny naciek, na którego szczycie powstaje po kilku dniach około wyjścia włosa martwiczy czop; zwykle treść ropna wydala się samoistnie, czasami konieczne jest nacięcie chirurgiczne; drażnienie i próby wygniatania czyraka, zwłaszcza na twarzy powyżej górnej wargi, mogą grozić niebezpiecznymi dla życia powikłaniami.

Wielkość zmiany może być dość znaczna - nawet do 3 cm średnicy! Nieleczony czyrak  pęka z wydzieleniem zawartości. W przypadku pojedynczych zmian stosuje się leczenie miejscowe, nacięcie i drenaż ropnia.

Czyrak może występować również w postaci mnogiej. Czyrak mnogi (karbunkuł) rozprzestrzenia się w procesie ropnym na kilka lub kilkadziesiąt sąsiadujących ze sobą woreczków włosowych, najczęściej na karku, rzadziej na innych owłosionych częściach ciała, narażonych na drażnienie odzieżą (uda, krocze, pośladki); w warunkach obniżonej odporności, np. w cukrzycy przebieg czyraczności może być ciężki; leczenie środkami przeciwzapalnymi, antybiotykami, niekiedy chirurgiczne. (czyrak gromadny), u pacjentów z obniżoną (np. w przypadku przyjmowania leków lub z powodu choroby) odpornością oraz wtedy, gdy czyrak umiejscowił się w obrębie nosa i środkowej części twarzy, stosuje się antybiotyki.

Czyraki mogą nawracać.. Szczególnie narażeni na nawroty choroby są chorzy na cukrzycę, osoby otyłe, pracujące (lub żyjące) w złych warunkach higienicznych.




Źródło: www.skory.choroby.biz
Zdjęcie: www.images.google.pl