Wybór metody leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby, wieku pacjentki i jej chęci urodzenia dziecka.

Ciąża lub zastosowanie odpowiedniej terapii hormonalnej mogą zahamować rozsiew endometriozy pod warunkiem, że u danej pacjentki sztucznie, za pomocą terapii hormonalnej na co najmniej 6 miesięcy, zostanie wstrzymana menstruacja. Kobiety, u których istnieje podejrzenie niewielkich ognisk gruczolistości, powinny regularnie co 6 miesięcy poddawać się badaniu ginekologicznemu aż do okresu menopauzy albo potwierdzenia lub wykluczenia endometriozy.

Endometriozę leczy się dwiema metodami: zachowawczą (za pomocą terapii hormonalnej) lub chirurgiczną. Od chwili wyprodukowania danazolu (leku syntetycznego będącego steroidem), który jest słabo działającym androgenem hamującym owulację, wyniki leczenia gruczolistości znacznie się poprawiły (skuteczność leczenia przy niepłodności, której przyczyną jest endometrioza, wynosi 30%). Lek ten jednak może mieć nieprzyjemne skutki uboczne: zatrzymywanie wody w organizmie, tycie, nasilenie trądziku, zmniejszenie libido, zmęczenie, zaburzony wzrost i przebarwienia włosów.

Jeszcze niedawno powszechnie stosowano metodę wywołującą "sztuczną ciążę", podając pacjentce gestageny, czyli hormony. Optymalny skutek leczenia uzyskiwano wówczas po upływie dłuższego czasu (6 - 9 miesięcy). Dzisiaj metodę tę wykorzystuje się rzadziej.

Jeżeli leczenie zachowawcze jest nieskuteczne, pozostaje zabieg operacyjny. U młodych kobiet (do 35. roku życia) pragnących mieć dzieci operacja z reguły jest nieunikniona, gdyż konieczne jest m.in. usunięcie zrostów, aby kobieta mogła zajść w ciążę. Zabieg przeprowadza się w taki sposób, aby nie upośledzał płodności (niestety, po operacji w ciążę zachodzi tylko ok. 30% pacjentek). Po operacji najczęściej niezbędne jest kontynuowanie leczenia farmakologicznego, aby zapobiec nawrotowi i postępowi endometriozy.

Jeżeli zmiany są rozległe, zabieg jest konieczny. Gdy pacjentkę leczy się wcześniej zachowawczo, operacja może być mniej rozległa, ale z reguły szanse na uratowanie narządu rodnego są niewielkie.


Źródło: www.resmedica.pl