Fizjologiczne ubytki słuchu związane z wiekiem różnią się u obu płci. Mężczyźni wcześniej niż kobiety zaczynają odczuwać dyskomfort z nimi związany.

Starzenie się organizmu człowieka to proces nieuchronny, nieodwracalny i stale postępujący. Dotyczy całego, bez wyjątku, organizmu. Nie omija również narządu słuchu, z czego wynika niedosłuch określany mianem presbyacusis (głuchota starcza).

Głuchota starcza została spostrzeżona i opisana w XIX wieku, a definiowana była jako "niedosłuch występujący u każdego, wywołany przez samo starzenie się". Dziś definicja ta może wydawać się zbyt prosta. Znając warunki współczesnego życia nie sposób oddzielić samego procesu starzenia się od zmian wywołanych wpływami środowiska czy schorzeniami ogólnoustrojowymi.

Faktem jest, że głuchota starcza może narastać już od 4 dekady życia i postępuje bardzo indywidualnie, osiągając różny poziom w następnych okresach życia. Wystąpienie głuchoty starczej warunkują głównie zmiany w uchu wewnętrznym. Wraz z wiekiem zwiększa się liczba uszkodzeń w obrębie ucha wewnętrznego, będących następstwem m.in. niewielkich zaburzeń krążeniowych i przemiany materii, wpływu hałasu, ototoksycznego działania leków.

Szacuje się, że głuchota starcza dotyczy 6% - 10% osób pomiędzy 65-75 rokiem życia, statystycznie częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet.
Charakterystycznym objawem głuchoty starczej jest stopniowo postępujące, obustronne, symetryczne odbiorcze upośledzenie słuchu, zaznaczające się na początku złą słyszalnością tonów o wysokiej częstotliwości, która z czasem coraz bardziej się pogłębia. Z podwyższeniem progu słyszenia wiąże się również upośledzenie rozumienia mowy.

Niedosłuchowi związanemu z wiekiem mogą towarzyszyć szumy uszne oraz zawroty głowy, które przypisuje się zazwyczaj zmianom naczyniowym. Wszystkie te czynniki składają się na obraz tzw. głuchoty społecznej, utrudniającej kontakt z otoczeniem. Pacjent z niedosłuchem czuje się wyizolowany z życia społecznego, nie uczestniczy w rozmowach podczas spotkań rodzinnych, musi dopytywać się, prosić o powtórzenie urzędnika w banku, na poczcie, sprzedawczynię w sklepie. Wszystko to powoduje, że często czuje się niepewnie i w efekcie unika kontaktów z ludźmi, nie wychodzi z domu, zamyka się w we własnym świecie.

Głuchotę starczą nie jest trudno rozpoznać, biorąc pod uwagę wiek chorego oraz wszystkie wyżej opisane cechy charakterystyczne. Należy zawsze jednak starannie rozważyć możliwość współistnienia innych przyczyn niedosłuchu, szczególnie w przypadku asymetrycznego niedosłuchu i szybkiego jego narastania. Opisane objawy mogą być również skutkiem przejściowego niedosłuchu związanego z przebytą chorobą uszu, po ustąpieniu której słuch wraca do normy. Jednakże, jeśli objawy te mają trwały charakter to należy zgłosić się do lekarza celem przeprowadzenia diagnostyki słuchu. Tylko lekarze określonych specjalności mogą zdecydować o konieczności zastosowania aparatu słuchowego i wypisać wniosek na zaopatrzenie pacjenta w taki sprzęt.


Źródło: www.slyszymy.pl
Zdjęcie: www.slyszymy.pl