Otoskleroza jest chorobą kości, która stanowi ścianę błędnika, i nie ma nic wspólnego z miażdżycą naczyń, popularnie zwaną sklerozą. W otosklerozie dochodzi do powstania nieprawidłowej kostniny, która unieruchamia podstawę trzeciej kosteczki słuchowej-strzemiączka.

Prowadzi to do upośledzenia słuchu, które leczy się operacyjnie z bardzo dobrym wynikiem.

Otoskleroza jest chorobą o nieustalonym podłożu. Wiadomo, że choroba ta częściej dotyczy kobiet, występuje rodzinnie (ale nie jest to regułą), rozwija się u kobiet często w okresach zmian hormonalnych np. w trakcie ciąży. Otoskleroza młodzieńcza rozwija się nawet u kilkuletnich dzieci i jest znacznie trudniejsza do leczenia.

Objawy:

Stopniowo postępujące upośledzenie słuchu zwykle w obu uszach bez poprzedzających lub towarzyszących chorób zapalnych ucha. Chory słyszy mowę lepiej w hałasie niż w ciszy; u większości chorych pojawia się szum w uszach.

Otoskleroza objawia się odczuwalnym szumem w uszach określanym jako cykanie świerszcza. Jednocześnie nasz słuch słabnie, zazwyczaj nieco szybciej w jednym uchu. Sama choroba polega na zwapnieniu w uchu wewnętrznym. Strzemiączko, które znajduje się w uchu środkowym zostaje zespolone z okienkiem owalnym przez co nie dochodzi do ruchu i przekazywania drgań, które ucho wewnętrzne odczytuje jako dzwięki.

Nie są znane przyczyny występowoania otosklerozy. Sugeruje się, że najważniejszą przyczyną są czynniki dziedziczne. Po wyleczeniu często dochodzi do nawrotów zespolenia i tym samych nawrtoy otosklerozy. Leczenie otosklerozy polega na wykonaniu zabiegu operacyjnego. Zespolone strzemiączko zastępuje się protezą. W nielicznych przypadkach stosuje się aparaty słuchowe wzmacniające.




Źródło: www.e-diagnoza.pl