Czy bycie smutnym równa się z chorowaniem na depresję? Czy smutek, to choroba?


Nie zawsze smutek, przygnębienie lub zniechęcenie jest depresją. Każdy ma prawo do gorszego samopoczucia, smutku, szczególnie w reakcji na przykre wydarzenia i sytuacje, w których się znajduje.

Ludzie różnie reagują na spotykające ich trudności, różnią się temperamentem, sposobami radzenia sobie. Niektórzy "od zawsze" są melancholijni, pesymistycznie zapatrują się na życie, nie spodziewają się "niczego dobrego".

Dla stanu depresji charakterystyczne jest to, że jest on zmianą w odniesieniu do "zwykłego" samopoczucia. Objawy pojawiają się w pewnym momencie i mogą stopniowo narastać, trwają prawie stale i w istotny sposób pogarszają funkcjonowanie. Jednakże "melancholicy" również mogą zachorować na depresję a według niektórych koncepcji są nawet bardziej na nią narażeni.

Uczucie zniechęcenia może pojawiać się również w stanach przemęczenia lub nadmiernego obciążenia obowiązkami. Dlatego warto przyjrzeć się swojemu życiu, zadbać o wypoczynek, właściwą dietę, odpowiednią ilość snu i aktywność fizyczną.

Uczucie smutku często towarzyszy nam w sytuacjach straty bądź odejścia bliskiej osoby. Nie da się precyzyjnie określić jak długo i jak nasilone przygnębienie jest "fizjologiczne". Zdarza się jednak, że w takich okolicznościach dochodzi do wyzwolenia stanu depresji.

Jeśli objawy trwają dłużej, utrzymują się codziennie, nie ustępują mimo poprawy sytuacji lub powodują znaczny dyskomfort i uniemożliwiają normalne funkcjonowanie - warto skonsultować się z lekarzem. To on, po przeanalizowaniu aktualnego stanu psychicznego pacjenta, okoliczności w jakich doszło do zmiany samopoczucia, stanu fizycznego i innych czynników, oceni zdrowie pacjenta. Jeśli lekarz rozpozna depresję, należy zdać sobie sprawę, że jest to coś zupełnie innego niż przejściowa chandra. Depresja nie jest "fanaberią", lenistwem ani karą za coś. Jest chorobą, którą można i trzeba leczyć.




Źródło: www.newsweek.pl