Istnieją zaburzenia psychiczne o których nawet nie masz pojęcia. Dziwne, straszne, zagadkowe.



Wyobraź sobie osobę pamiętającą tylko ostatnie 30 sekund swojego życia. Albo człowieka posiadającego wiele osobowości, które nie wiedzą o sobie nawzajem. Mówiąc o zdrowiu przeważnie mamy na myśli dolegliwości fizyczne. A co, gdy choroba atakuje nasz umysł? Sprawdź ranking 14 najdziwniejszych zaburzeń psychicznych.

Syndrom Stendhala

Zespół ten przejawia się wzmożonym biciem serca, zawrotami głowy, dezorientacją, a nawet halucynacjami związanymi z nagromadzeniem wspaniałych dzieł sztuki na małej przestrzeni. Nazwa wywodzi się od francuskiego pisarza Stendhala, który opisał swoje dolegliwości po przybyciu do Florencji i podziwianiu tamtejszych zabytków. Ponoć wrażliwy twórca musiał po zakończeniu zwiedzania przeleżeć parę dni w łóżku z gorączką.

Podobnym zjawiskiem jest tzw. "przesyt wyboru" występujący czasem u ludzi w hipermarketach czy galeriach handlowych. Doświadczają oni podobnych objawów w związku z wielką liczbą rzeczy, które mogliby sobie kupić.

Zespół Aspergera

Czy znasz może osobę, szczególnie mężczyznę, który ma problemy z nawiązywaniem kontaktów interpersonalnych? Nie łapie ironii czy żartów? Nie nawiązuje prawie zupełnie kontaktu wzrokowego, a z jego twarzy mało co można wyczytać? Czy ta osoba ma wyjątkową pasję, dziedzinę, o której wie niemal wszystko i może dyskutować o niej godzinami? Do tego masz wrażenie, że porusza się trochę niezdarnie?

Jeżeli tak, możesz podejrzewać, iż twój znajomy ma zespół Aspergera, zaburzenie ze spektrum autyzmu. Cierpi na nie cztery razy więcej chłopców niż dziewczynek. W Polsce tylko 5% ludzi z tym zaburzeniem jest poprawnie diagnozowanych, resztę uważa się po prostu za nieszkodliwych dziwaków. A szkoda, ponieważ odpowiednia terapia może znacznie poprawić ich funkcjonowanie społeczne i oszczędzić im wielu cierpień.

Choroba studentów medycyny

Przypadłość dotykająca większość przyszłych lekarzy. Polega na tym, iż studenci dostrzegają u siebie objawy chorób, o których właśnie się uczą. "Poszedłem kiedyś do biblioteki i wypożyczyłem książkę o diagnostyce żeby przygotować się na kolokwium. Okazało się, że posiadam wszystkie opisane dolegliwości, może oprócz pylicy, choroby zawodowej górników. Przyszedłem do biblioteki jako zdrowy człowiek, wyszedłem jako obłożnie chory" śmieje się jeden ze studentów.

Co ciekawe, ostatnio modne stało się zjawisko diagnozowania chorób na podstawie opisów na forach internetowych. Wielu czytelników szybko zauważa u siebie opisywane "objawy". Lekarze ostrzegają, by nie wpadać w panikę po przeczytaniu takiego forum. W razie wątpliwości konieczna jest wizyta u specjalisty. Pamiętajmy, że aby zdiagnozować chorobę potrzebne jest całe spektrum objawów, a nie tylko jeden lub dwa.

Arytmomania

Pamiętacie "Dzień świra"? Główny bohater prawdopodobnie cierpiał właśnie na to zaburzenie. Polega ono na obsesyjnym liczeniu i wykonywaniu działań arytmetycznych. Często występuje jako element zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Przejawia się wtedy przymusem wykonywania określonej liczby powtórzeń danej czynności by zapobiec pewnym negatywnym, wyimaginowanym wydarzeniom.

Brzmi znajomo? Nie martw się! Arytmomania diagnozowana jest tylko wtedy, kiedy istotnie utrudnia codzienne funkcjonowanie. Możesz więc nadal spokojnie liczyć drzewa lub samochody czy też mieszać herbatę określoną ilość razy.

Zespół czołowy

Jest efektem uszkodzenia płatów czołowych mózgu, przede wszystkim wskutek wypadków komunikacyjnych. Charakteryzuje się wielością różnych objawów, jednak najdotkliwszym jest często całkowita zmiana osobowości pacjenta.

Najbardziej znanym, podręcznikowym przykładem zespołu czołowego jest Phineas Gage. Mężczyzna ten był ofiarą tragicznego wypadku na budowie, w trakcie którego metalowy pręt przebił mu czaszkę. Szczęśliwym zrządzeniem losu, Gage przeżył, w dodatku wyszedł z wypadku niemal bez szwanku. Niestety, całkowicie zmienił się jego charakter. Z miłego, uczynnego i pracowitego mężczyzny stał się kłótliwy, agresywny, niezdolny do wykonywania zawodu. "To już nie jest ten sam człowiek" relacjonowali znajomi Gage'a.

Zastępczy zespół Munchhausena

Zaburzenie o wyjątkowo dramatycznym przebiegu. Rodzice, przeważnie matki, wywołują u swoich dzieci dolegliwości chorobowe, na przykład podtruwając je. Z tego powodu dziecko często trafia do szpitala, gdzie rodzic odgrywa rolę oddanego opiekuna. W krańcowych przypadkach może dojść nawet do śmierci dziecka.

Podwójna tragedia tego zaburzenia polega na tym, iż matki są zwykle piętnowane z powodu swojego zachowania. Nic zresztą dziwnego, większość z nas zareagowałaby skrajnym oburzeniem na wieść o tym, że ktoś krzywdzi małe dziecko. Zachowanie to ma jednak głębokie podłoże psychiczne. Nie wynika ze zdeprawowania rodzica, ale z dużych, nierozwiązanych konfliktów i potrzeb wewnętrznych.

Zespół Tourette'a

Jest właściwie zaburzeniem neurologicznym, które jednak dotkliwie odbija się na ludzkiej psychice. Charakteryzuje się przymusem wykonywania różnych tików, niepokojem ruchowym, zaburzeniami koncentracji. Najbardziej znamienna jest pojawiająca się często koprolalia - przymus wypowiadania obraźliwych, niecenzuralnych słów, szczególnie pod adresem obcych osób.

Nie ma dwóch osób z identycznymi objawami zespołu Tourette'a, toteż leczenie jest zróżnicowane. Próbuje się stosować pewne grupy leków, terapię behawioralną czy nawet zastrzyki z botoksu. Wszystkie te metody łagodzą skutki choroby, nie likwidując ich zupełnie. Jednakże wielu chorych radzi sobie doskonale pomimo swojej przypadłości - przypuszcza się, iż na zespół Tourette'a chorowały takie osobistości jak cesarz Piotr I Wielki czy Mozart.

Choroba afektywna dwubiegunowa

Dawniej zwana psychozą maniakalno-depresyjną. Chory doświadcza naprzemiennie dwóch stanów, depresji i manii, z okresami normalnego nastroju.

Osoba z depresją jest stale przygnębiona, nie potrafi się niczym cieszyć, nie ma siły wykonać najprostszych działań. Mania znajduje się na drugim końcu kontinuum: osoba nią dotknięta ma wielkie zapasy energii, ciągle coś robi, jest w świetnym nastroju. W tym momencie wielu czytelników zastanawia się zapewne, czemu jest uznana za zaburzenie. Niestety, osoby w stanie zaawansowanej manii mają często urojenia wielkościowe, nie mogą się na niczym skoncentrować, miewają wybuchy agresji.

Można sobie więc wyobrazić jak trudne życie wiedzie osoba z chorobą dwubiegunową. Wykonywanie jakiejkolwiek pracy jest mało prawdopodobne. W depresji bowiem chory nie ma siły podnieść się z łóżka, w czasie manii natomiast nie w głowie mu takie błahostki. Leczenie polega głównie na podawaniu soli litu, jednak rzadko prowadzi do pełnego powrotu do zdrowia.

Psychalgia

Cierpiący na to zaburzenie odczuwa bóle o takiej sile i takim natężeniu, który mógłby spowodować zagrożenie dla życia - gdyby tylko chory faktycznie posiadał jakąkolwiek patologię medyczną. Dolegliwości pojawiają się przeważnie w następstwie konfliktu emocjonalnego bądź problemów w życiu osobistym.

Osoba taka uzyskuje zainteresowanie rodziny i zespołu medycznego w związku ze swoimi bólami. Trzeba jednak rozróżnić psychalgię od symulacji, chory bowiem faktycznie odczuwa silne fizyczne cierpienie.

Hikikomori - osoba odosobniona

Jest to choroba cywilizacyjna występująca w Japonii i Korei Południowej. Na młodych mężczyznach z tamtejszego kręgu kulturowego wywiera się wielką presję - powinni ukończyć najlepsze szkoły, zdobyć najlepszą pracę, udowodnić rodzinie na co ich stać. Taki stan rzeczy wiele osób przerasta. Uciekają więc przed rzeczywistością krańcowo zamykając się w sobie.

Osoby cierpiące na hikikomori siedzą całymi dniami w swoim pokoju, praktycznie nie kontaktując się ze światem. Dążą do tego, żeby nie spotkać nikogo na swojej drodze, np. przy wyjściu do toalety. Często rodzice zostawiają im posiłki pod drzwiami pokoju. Stan taki może trwać nawet kilka lat.

W Japonii jest to zjawisko tak powszechne, że ponad 55% chłopców przyznaje, iż chociaż raz w życiu doświadczyli stanu hikikomori.

Katatonia

Zaburzenie często występujące w trakcie epizodu schizofrenii lub depresji. Charakteryzuje się głębokim znieruchomieniem (stupor), bądź wręcz przeciwnie, nadmiarem aktywności ruchowej (furor).

Często efektem katatonii jest tak zwana giętkość woskowa. Chora osoba zastyga, zwykle na wiele godzin, w jednej pozycji. Przy tym, ciałem chorego można w dowolny sposób poruszać, ustawiając je w nienaturalnej pozycji.

W ostatnich latach stwierdza się znaczący spadek ilości osób cierpiących na katatonię. Prawdopodobnie wiąże się to z wynalezieniem nowoczesnych leków psychotropowych, potrafiących niemal stuprocentowo wyeliminować tę dolegliwość.

Fuga dysocjacyjna

Osoba dotknięta tym zaburzeniem odbywa pozornie celowe wędrówki, w trakcie których szuka nowych doświadczeń czy własnej tożsamości. Taki epizod może trwać od kilku godzin do nawet paru miesięcy. Chory nie pamięta jednak zupełnie niczego z okresu fugi. Najczęstsze przyczyny to padaczka lub niektóre zaburzenia osobowości.

Co ciekawe, osoby w czasie trwania swoich wędrówek zachowują się zupełnie normalnie i w oczach innych nie odbiegają od reszty społeczeństwa. Znany jest przypadek mężczyzny, który wyszedł z domu, kupił nowy samochód, a nawet znalazł kochankę. Po ustąpieniu epizodu zupełnie tego nie pamiętał.

Zespół Korsakowa

Występuje głównie u alkoholików z tzw. "długim stażem". Jest wywołany uszkodzeniem niektórych struktur mózgu przez negatywny wpływ alkoholu oraz brak witamin w diecie. Chory dosyć dobrze orientuje się w wydarzeniach z przeszłości, jednak z trudem zapamiętuje nowe dane.

W zaawansowanym stadium cierpiący na zespół Korsakowa nie przyswaja już nowych informacji, a jego pamięć ogranicza się do poprzednich 30 sekund. Luki w pamięci zastępuje konfabulacjami - na bieżąco wymyśla kłamstwa, które mają udowodnić, że orientuje się w rzeczywistości. Normą są także halucynacje wzrokowe, chory potrafi na przykład "chwycić" niewidzialną nitkę, którą podaje mu lekarz.

Uważajcie więc! Zespół Korsakowa to jeszcze jeden powód, dla którego warto ograniczyć picie alkoholu.

Osobowość mnoga - dysocjacyjne zaburzenia tożsamości

Wyobraź sobie dwie lub więcej osób w ciele jednego człowieka. Na tym właśnie polega fenomen zwany osobowością mnogą lub wieloraką. Co ciekawe, często te dwie osoby różnią się nie tylko charakterem, ale również płcią, wiekiem, ilorazem inteligencji, ostrością wzroku, ciśnieniem krwi, preferencjami seksualnymi czy alergiami. Najczęściej tożsamości nie wiedza o sobie nawzajem.

Przypadłość ta występuje niezwykle rzadko, niewiele więc o niej wiemy. Nowa osobowość kształtuje się przeważnie jako ucieczka od wyjątkowo bolesnych doświadczeń. Znane są przypadki osób posiadających nawet kilkanaście tożsamości. Pewna kobieta zmieniła swoje imię i nazwisko, ponieważ domagała się tego najsilniejsza osobowość.

 




Źródło: www.niewiarygodne.pl