Autoprzeciwciała

Schorzenie autoimmunizacyjne to stan, w którym przeciwciała systemu odpornościowego atakują określone komórki ciała, biorąc je za obcych intruzów. W przypadku męskiej niepłodności te tak zwane autoprzeciwciała atakują plemniki. Przeciwciała przyczepiają się do określonych części plemników (np. główki lub witki) i powodują problemy różnej natury, w zależności od miejsca przyczepienia:

- plemniki mogą się pozlepiać
- plemniki mogą nie reagować na śluz szyjkowy
- plemniki mogą być niezdolne do penetracji komórki jajowej

Niektórzy eksperci twierdzą, że w większości przypadków przeciwciała te nie uniemożliwiają zapłodnienia pod warunkiem, że nie jest uszkodzona zbyt duży odsetek plemników.

Wytrysk nasienia do pęcherza moczowego

Wytrysk nasienia do pęcherza moczowego ma miejsce, gdy mięśnie cewki moczowej nie pompują odpowiednio podczas orgazmu i sperma jest cofana do pęcherza moczowego, zamiast na zewnątrz. Jest to następstwem wielu czynników:

- operacji szyjki pęcherza moczowego lub prostaty (najczęstsza przyczyna)
- cukrzycy
- stwardnienia rozsianego
- uszkodzenia rdzenia kręgowego
- efektu ubocznego pewnych lekarstw np. środków uspokajających

Zaburzenia fizyczne i uszkodzenia mechaniczne

Jakiekolwiek uszkodzenia jąder, kanałów, i innych narządów reprodukcyjnych mogą mieć duży wpływ na płodność. Niektóre przyczyny takich anomalii to:

Wnętrostwo (jądro niezstąpione) ma miejsce, gdy jądra nie przejdą z jamy brzusznej do moszny podczas życia płodowego. Następstwem tego są łagodne lub ostre zaburzenia w produkcji spermy. Według niektórych badaczy, nawet jedno jądro znajdujące się poza moszną może poważnie wpływać na płodność. W chorobie tej jądra wystawione są na działanie zwiększonej temperatury, gdyż znajdują się wewnątrz ciała, ale nie może to całkowicie wyjaśnić szkód w produkcji komórek zarodkowych, jakie powoduje. Mężczyźni, których dotyka ten problem powinni być świadomi, że nawet w przypadku chirurgicznego przesunięcia jądra do moszny, grozi im zwiększone ryzyko zachorowania na raka jąder, daje to podstawę do częstego samodzielnego badania ciała i częstych wizyt profilaktycznych u lekarza.
Niektórzy mężczyźni mają wrodzoną blokadę w najądrzach lub kanalikach nasiennych, czy też inne problemy uszkadzające ich zdolności reprodukcyjne. Jeden ośrodek zanotował, że 2% mężczyzn, którzy zgłosili się na leczenie nie miało nasieniowodów.
Zdarzają się rzadkie przypadki, – anorchia – gdy mężczyzna rodzi się bez jąder.
Syringomyelia, choroba rdzenia kręgowego, prowadzi do aspermii – braku ejakulacji.
Spodziectwo, wodzona wada, kiedy to ujście cewki moczowej znajduje się na spodniej części penisa. Zwiększa to ryzyko małej zawartości plemników w spermie w późniejszym czasie, jeżeli wada nie jest skorygowana chirurgicznie sperma może nie dochodzić do szyjki.

Rak i leczenie

Wskaźnik urodzeń u ojców, którzy przeżyli raka wynosi 40%-85% oczekiwanych wyników. Niektóre raki, np. rak jąder, uszkadzają system produkcji spermy, zazwyczaj bardzo mocno. Główne sposoby leczenia raka uszkadzają zarówno plemniki jak i komórki jajowe. Im więcej naświetlań, tym większe ryzyko bezpłodności. Na szczęście, chociaż mężczyźni mogą nie produkować nasienia jeszcze przez 5 lat po terapii, to w efekcie zdolność ta powraca. Chemioterapia przy użyciu leków, które wpływają na zdolności reprodukcyjne, ma jest bardziej szkodliwa dla mężczyzn niż dla kobiet.

Infekcje

Wpływ infekcji na płodność budzi kontrowersje. Wykrycie infekcji u bezpłodnego mężczyzny nie znaczy koniecznie, że ma to jakiś związek z płodnością. Niektórzy eksperci twierdzą, że reakcja odpornościowa na pewne infekcje może uwolnić czynniki zapalne i utleniacze, chemicznie niestałe substancje, które mogą niszczyć plemniki. Dokładny wpływ tych procesów na plemniki nie jest jasny. Infekcje mogą wpływać na ruchliwość plemników, chociaż może to być tylko tymczasowe działanie. Infekcje, które mogą mieć wpływ na bezpłodność to:

Choroby przenoszone drogą płciową. Bakterie Chlamydia trachomatis czy gonorrhea są najczęściej utożsamiane z męską niepłodnością. Infekcje te mogą powodować zabliźnianie się i blokadę ujść spermy.
Mycoplasma jest organizmem infekcyjnym, przyczepiającym się do komórek spermy powodując, że stają się one mniej ruchliwe.
Świnka po okresie dojrzewania jest szkodliwa dla jąder u 25% mężczyzn zarażonych chorobą. (Może tu pomóc interferon, jednak jest on bardzo toksyczny i musi być stosowany ze szczególnymi środkami ostrożności).
Infekcje gruczołów układu moczowego i genitaliów mogą być przyczyną bezpłodności. Podatne gruczoły to: prostata, jądra, semino-vesculitis. Infekcje takie jak np. infekcja prostaty zmieniają ruchliwość plemników. Nawet po udanej kuracji antybiotykowej, infekcje pozostawiają zabliźnioną tkankę, która może blokować najądrza.

Inne problemy

Inne problemy mogące powodować bezpłodność obejmują poważne uszkodzenia lub operacje, cukrzycę, HIV, chora tarczyca, syndrom Cushinga, zawał, niewydolność wątroby, chroniczna anemia, niewydolność nerek, oraz różne leki. Efekt lekarstw na jakość i liczebność nasienia nie był dobrze zbadany, a wiele leków sprzedawanych obecnie nie zostało przetestowanych w tym kierunku. Sterydy anaboliczne (nadużywane przez sportowców) zasługują na szczególną uwagę, ponieważ znany jest ich wpływ na zmniejszenie produkcji spermy. Wśród leków, które mogą wpływać na płodność znajdują się: cimetidina (Tagamet), sulfasalazina (Azulfidine), salazopyrina, colchicina, methadone, methotrexate (Folex), phenytoin (Dilantin) corticosteroids, spironolacton (Aldactone),oraz thioridazin (Mellaril), a także wapń blokujący kanały.

Jak można to leczyć?

Przynajmniej połowa męskich problemów z płodnością może być leczona, tak, że w rezultacie zapłodnienie staje się możliwe. Istnieją 3 metody leczenia:

Reprodukcja asystowana

Terapia opiera się na leczeniu zaburzeń erekcji, powodowaniu ejakulacji, otrzymywaniu nasienia, oraz zapładnianiu komórki jajowej. Elektroejakulacja może być pomocna w przypadku zaburzeń neurologicznych uniemożliwiających ejakulację. Probówka elektryczna wytwarza prąd stymulując nerwy, co prowadzi do ejakulacji. Nasienie wydostaje się na zewnątrz przez ujście cewki moczowej, a następnie zostaje zebrane. Z uwagi na to, że może nastąpić wytrysk nasienia do pęcherza moczowego, dzień wcześniej podaje się dwuwęglan sodu, aby odkwasić mocz, tak, że staje się on nieszkodliwy dla plemników. Inną formą pozyskiwania spermy jest zapłodnienie alternatywne, wykorzystujące aspirację, czyli użycie igły w celu pozyskania nasienia bezpośrednio z jąder.

Terapia lekami

W terapii tej stosuje się leki zwiększające produkcję spermy, łagodzące zaburzenia hormonalne, przeciwdziałające infekcjom. Zarządzanie produkcją testosteronu jest podobne jak w przypadku niedoboru testosteronu. Tamoxifen (NolvadexŽ), mający działanie anty-estrogenowe, może być używany w celu stymulowania uwalniania gonadotropiny – hormonu męskiego, który inicjuje produkcję testosteronu. Antybiotyki, jak np. levofloxacin (LevaquinŽ) i doxycyclina (PeriostatŽ) są podawane przy leczeniu infekcji układu moczowego, jąder, prostaty i STD, powodujących bezpłodność.

Operacja

Operację wykonuję się w przypadku zablokowania przewodów nasiennych i żylaków powrózka nasiennego. Vasoepididymostomia, czyli zespolenie nasieniowodu z najądrzem, jest zabiegiem korygującym zator powstały w najądrzach. Zatory te zazwyczaj spowodowane są przez STD. Inne są rezultatem cyst i zamknięcia kanałów (atrezja), mających przyczyny najczęściej genetyczne. Vericocelectomy – usunięcie żylaków z jąder, zazwyczaj kończy się zwiększeniem liczebności plemników w nasieniu.










Źródło: www.penis.com
Zdjęcie: www.images.google.pl