Wirusy żółtej febry uszkadzają komórki wątrobowe (żółtaczka – dlatego żółta), powodując skazę krwotoczną.

Choroba ta występuje w rejonach subtropikalnych i tropikalnych Ameryki i Afryki. Co roku rejestruje się kilkaset przypadków. Śmiertelność wynosi około 5%. Przejście żółtej febry daje trwałą odporność.

Brak możliwości leczenia. Można jedynie łagodzić objaw choroby. Wprawdzie zachorowania wśród ludzi są stosunkowo rzadkie, to jednak nie można przy szeroko rozpowszechnionej turystyce wykluczyć możliwości zakażenia tym wirusem.Etiologia wirusowa, choroba przenoszona jest przez gryzonie i małpy za pośrednictwem niektórych gatunków komara Aedes aegypti w strefie tropikalnej. Okres inkubacji wynosi kilka dni.

Choroba zaczyna się po parodniowym okresie wylęgania gorączką, bólami mięśni i ogólnym osłabieniem, może dołączyć się żółtaczka i objawy skazy krwotocznej z krwawymi wymiotami i zapaścią. Przebieg może być również łagodny i po 5-6 dniach objawy chorobowe samoistnie ustępują.
Skutkiem zakażenia jest ciężkie uszkodzenie narządów, a w szczególności wątroby (objawiające się żółtaczką) oraz naczyń włosowatych (prowadzące do skazy krwotocznej).

Zapobieganie:

Szczepionkę przyjmuje się co 10 lat, pełną ochronę zyskuje się już po 10 dniach. Fakt zaszczepienia jest wpisywany do międzynarodowego certyfikatu szczepień i tylko taki certyfikat jest honorowany przy wjeździe na teren państw, w których istnieje możliwość zakażenia żółtą gorączką.

Leczenie:

Leczenie w szpitalach zakaźnych (w izolatkach), profilaktycznie wykonuje się szczepienia osób wyjeżdżających na tereny występowania choroby.






Źródło: www.zakazne.choroby.biz
Zdjęcie: www.images.google.pl