Zapalenie miazgi wywołuje ból, początkowo nieznaczny i przemijający, następnie o większym nasileniu.

Dotychczas odczuwany ból zęba staje się świdrujący, tętniący, tępy, ulega rozprzestrzenieniu. Może wystąpić obrzęk policzka i powiększenie węzłów chłonnych w okolicy podżuchwowej i na szyi. O ile w pierwszym okresie zmiany mają charakter odwracalny i możliwe jest podjęcie tzw. leczenia biologicznego, w wyniku którego miazga zęba zachowuje swą żywotność, o tyle w następnym stadium zmiany mają już charakter nieodwracalny i leczenie musi być połączone z koniecznością usunięcia miazgi zębowej i przeprowadzenia tzw. leczenia endodontycznego z następowym szczelnym wypełnieniem kanału korzeniowego odpowiednim materiałem.

Jeżeli w tym okresie ząb nie zostanie poddany leczeniu, dochodzi do martwicy i zgorzeli miazgi i zapalenia tkanek okołowierzchołkowych zębów z wieloma następstwami. Ząb staje się wrażliwy na nagryzanie i opukiwanie, może dojść do wytworzenia się ropnia w okolicy okołowierzchołkowej. Powstaje znaczny obrzęk, dolegliwości subiektywne są duże.

Możliwe następstwa i powikłania

Ząb może obumrzeć, a zakażenie może objąć kość. Martwy ząb staje się ogniskiem, które powoduje zmniejszenie odporności







Źródło: www.biomedical.pl