Technika Tai Chi nie jest zbyt znana w Polsce. Powinno się jednak to zmienić.


Pochodzenie Tai Chi

Tai Chi jest jedną z form starożytnej gimnastyki chińskiej. Trudno jednoznacznie określić jej początki, gdyż rozwijała się ona w różnych regionach Chin niezależnie od siebie. Ponadto Tai Chi było przekazywane z pokolenia na pokolenie wewnątrz ściśle zamkniętych grup – klanów. Pierwsze zasady Tai Chi sformułował na przełomie XIII i XIV wieku taoistyczny mnich Cheung Sam Fung. Gromadzone przez setki lat doświadczenie pozwoliło między XVII, a XIX wiekiem na wykształcenie się harmonii pomiędzy oddychaniem, a ruchami ciała. Po raz pierwszy oficjalne zasady Tai Chi określił w pełen sposób Yang Luchan (1799 – 1872). Zapoczątkował on proces łagodzenia i uspokajania ruchów wykonywanych w czasie ćwiczenia Tai Chi. Dzięki temu ten rodzaj aktywności fizycznej stał się bardziej przystępny dla szerokiego grona odbiorców. Dynamiczny rozwój Tai Chi zahamowała Chińska Rewolucja Kulturalna mająca miejsce w latach 60-tych XX wieku. Jednak po jej zakończeniu nowe władze doceniły wybitną rolę Tai Chi w chińskiej tradycji i rozpoczęły propagowanie tego rodzaju aktywności fizycznej zarówno w społeczeństwie chińskim, jak i na całym Świecie. Na uwagę zasługuje fakt, iż początkowo Tai Chi stanowiło sztukę walki. Dopiero w XX wieku wyewoluowało do obecnej postaci.

6 podstawowych zasad ćwiczenia Tai Chi

• podczas ćwiczenia należy wizualizować rozluźnianie się napięć w całym ciele
• cały czas należy być w ruchu – nie wolno robić przerw
• oddychać należy powoli i rytmicznie, ale nie na siłę
• w czasie ćwiczeń należy wstrząsać ramionami, uginać kolana oraz prostować kręgosłup
• w czasie wszystkich ćwiczeń należy podtrzymywać energię w kończynach – nie powinny być zwiotczałe
• biodra podczas ćwiczeń powinny trzymać poziom

Korzyści mentalne wynikające z uprawiania Tai Chi

• wycisza organizm oraz uspokaja myśli
• ułatwia radzenie sobie ze stresem
• pozwala wyzwolić twórczą postawę
• pomaga zwiększyć koncentracje
• uwalnia od obciążeń psychicznych
• otwiera umysł na świeże idee i możliwości

Tai Chi a schorzenia

Ze względu na bardzo pozytywne oddziaływanie Tai Chi na wszystkie układu ludzkiego ciała, zaleca się stosować ten rodzaj aktywności fizycznej w przypadku:

• reumatyzmu
• stwardnienia rozsianego
• osteoporozy
• depresji
• przykurczy mięśniowych
• nadciśnienia
• zaburzeń w trawieniu
• chorób układu oddechowego
• zaburzeń w układzie moczowym
• zaburzeń w działalności układu hormonalnego
• zaburzeń w działalności układu nerwowego
• artretyzmu
• problemów z koncentracją
• zbyt wysokiego poziomu cholesterolu

Oczywiście nie jest to pełna lista chorób, w czasie których można stosować trening Tai Chi. Ze względu na swoją specyfikę ruchu niewiele jest przeciwwskazań do tego rodzaju aktywności fizycznej. Ponadto Tai Chi można również wykorzystywać w procesie rehabilitacji, po przebytych urazach lub operacjach oraz w celu poprawy kondycji i wydolności organizmu. Ćwiczenia Tai Chi są także wskazane dla osób z nadwagą i otyłych, gdyż ich wykonywanie nie obciąża dodatkowo stawów.

Tai Chi – aktywność fizyczna dla każdego

Aby rozpocząć naukę Tai Chi nie trzeba posiadać żadnego specjalistycznego sprzętu treningowego. Nie jest wymagany również specjalny strój, ani konkretne miejsce. Tai Chi można trenować nie znając języka chińskiego oraz nie wyznając określonej religii. Treningi Tai Chi nie obligują osoby ćwiczącej do reorganizacji swojego dotychczasowego życia. Nie ma również żadnej granicy wieku od której i do której można ćwiczyć. W treningach Tai Chi mogą uczestniczyć zarówno mężczyźni, jak i kobiety, chłopcy i dziewczynki, osoby starsze i młodsze. Wystarczy poświęcić kilkanaście minut dziennie na ćwiczenia, a efekty treningów zaskoczą osoby ćwiczące szybciej niż się tego spodziewają.

Damian Jefremienko



Źródło: www.diety.wp.pl