Klimakterium - Przekwitanie jest fizjologicznym etapem w życiu każdej kobiety, fazą przejściową pomiędzy okresem dojrzałości płciowej a okresem starczym. U podstawy tego zjawiska leży osłabienie czynności rozrodczej i wegetatywnej jajników, które jako pierwszy narząd w organizmie ulegają inwolucji tracąc zdolność reagowania na gonadotropiny. Klimakterium dzielone jest na okres premenopauzalny poprzedzający wystąpienie ostatniej miesiączki, okres okołomenopauzalny z ostatnim krwawieniem miesięcznym oraz okres postmenopauzalny.

Obecnie ostatnia miesiączka (menopauza) wstępuje średnio w wieku około 50 lat, a w związku z wydłużeniem średniej długości życia kobiety w Polsce do około 75 lat, na okres po menopauzie przypada 1/3 okresu jej życia.

W okresie premenopauzalnym na skutek zakłócenia funkcjonowania osi podwzgórze - przysadka - jajnik i pojawiającej się niestabilności hormonalnej stopniowo ustaje czynność rozrodcza oraz wydzielnicza jajników. W okresie tym obserwuje się postępujące zmniejszanie się wydzielania steroidów, początkowo głównie progesteronu, a następnie estradiolu, co związane jest z zaburzeniem dojrzewania pęcherzyków. Wynikająca stąd niedomoga lutealna oraz zaburzenie regularności wydzielania estradiolu powodować mogą: cykle bazowulacyjne, nieprawidłowe krwawienia miesięczne (cykle nieregularne, skrócone, wydłużone, nadmierne krwawienia, plamienia pomiędzy miesiączkami), wzrost przepuszczalności naczyń i zaostrzenie się objawów zespołu przedmiesiączkowego (przybór masy ciała, bolesność piersi, wzdęcia, zaburzenia nastroju: nerwowość, niepokój, drażliwość), wzrost aktywności mitotycznej komórek gruczołu sutkowego i endometrium oraz pojawienie się charakterystycznego śluzu szyjkowego.

uderzenia gorąca, poty, nocne poty, zaczerwienienie twarzy i szyi, zaburzenia czucia rąk, mrowienie kończyn, nerwowość, drażliwość, depresja, bezsenność, suchość skóry twarzy, zaburzenia seksualne, podatność na stany zapalne dróg rodnych, zaburzenia w odddawaniu moczu