Łojotokowe zapalenie skóry - Przewlekłe schorzenie powodujące zmiany skórne okolic bogatych w gruczoły łojowe tj. owłosiona skóra głowy (skronie, czoło), twarz (brwi, szczególnie okolice przynosowe oraz fałd nosowo-wargowy) i górna część tułowia.

Zmiany mają charakter zapalny i uzewnętrzniają się w postaci złuszczania naskórka, zarumienionych ognisk i swędzenia. W niektórych przypadkach występuje wysięk. Łojotokowe zapalenie skóry cechuje się częstymi nawrotami. Stan zapalny prowadzi do infekcji m. in. drożdżakami i powstania opisanych zmian chorobowych.

U niemowląt choroba jest częsta i może przebiegać z zajęciem owłosionej skóry głowy (jako tzw. ciemieniucha, ang. cradle cap) lub okolicy pieluszkowej. W pierwszym przypadku zmiany są związane z nadprodukcją łoju. Mogą pojawić się już wkrótce po porodzie i ustępują (zwykle bez nawrotów) w pierwszych miesiącach życia.

Według niektórych autorów czynnikiem predysponującym jest nieprawidłowa pielęgnacja skóry dziecka. Mimo, że ciemieniucha może współistnieć ze zmianami alergicznymi skóry, sama nie jest objawem alergii!

Ciemieniucha nie jest groźna, chociaż obecność na główce dziecka miękkich, tłustych, szarożółtych i mocno przylegających do podłoża łusek może wzbudzać niepokój rodziców. Dziecko nie odczuwa jednak dolegliwości w postaci świądu czy pieczenia.

Czasami zmiany obejmują także okolicę brwi, nosa, uszu, szyi, fałdów pachowych i pachwinowych. Mają wówczas postać zlewnych rumieniowo-złuszczających ognisk z niewielkim wysiękiem i są trudne do odróżnienia od atopowego zapalenia skóry.

Leczenie łojotokowego zapalenia skóry

Leczenie choroby powinno być ukierunkowane na ograniczenie stanu zapalnego oraz eliminację grzybów drożdżopodobnych z rodzaju Malassezia.

Łojotokowe zapalenie skóry jest chorobą, która zwykle nie sprawia trudności diagnostycznych, jednak wymaga bardzo indywidualnego podejścia terapeutycznego. Nie ma jednego, idealnego leku, który radykalnie usunąłby zmiany skórne. Nowoczesna dermatologia wykorzystuje preparaty opisane powyżej, które – jak wykazują badania i obserwacje kliniczne – przynoszą bardzo dobre rezultaty.

Łojotokowe zapalenie skóry jest w większości przypadków schorzeniem o łagodnym, ale nawrotowym przebiegu. Z tego powodu kolejne nawroty choroby mogą budzić frustrację i niechęć do dalszego leczenia. Kontrolę choroby ułatwiają: systematyczna profilaktyka, znajomość czynników zaostrzających oraz tolerancja ze strony otoczenia pacjenta.



(Więcej w artykułach na www.nasze-choroby.pl w dziale danej choroby)

zmiany w obrębie owłosionej skóry głowy, na twarzy (czoło, brwi, fałdy nosowo-policzkowe), za uszami i na małżowinach usznych, na skórze dekoltu oraz pomiędzy łopatkami, skóra jest zwykle zaczerwieniona, a na jej powierzchni pojawiają się drobne, szare lub żółte łuski. Zmiany w fałdach pachowych, podpiersiowych, w pachwinach i między pośladkami mają charakter wyprzeniowy (tzn. stan zapalny jest bardziej nasilony, a powierzchnia zmian wilgotna i sącząca), Zmianom skórnym może towarzyszyć świąd i pieczenie. Szczególnie nasilony świąd występuje przy obecności stanu zapalnego wokół odbytu.