Schizofrenia - Zaburzenie psychiczne zaliczane do grupy psychoz endogennych. Objawia się upośledzeniem postrzegania lub wyrażania rzeczywistości, najczęściej pod postacią omamów słuchowych, paranoidalnych lub dziwacznych urojeń albo zaburzeniami mowy i myślenia, co powoduje znaczącą dysfunkcję społeczną lub zawodową.

Jest to choroba ludzi młodych, gdyż najczęściej pojawia się między 15 a 30 rokiem życia. Występuje mniej więcej u 1 osoby na 100 czyli u 1% populacji. Jest to choroba, która trwa przez całe życie, jednak natężenie objawów zmienia się w różnych okresach. Schizofrenia ma przebieg epizodyczny: faza ostra choroby przeplata się z fazą remisji.

Schizofrenia, z pewnego punktu widzenia, może być uważana za najważniejszą chorobę psychiki i największe wyzwanie psychiatrii. Jest tak z kilku powodów. Kliniczne konsekwencje tej choroby są istotne a przebieg często długotrwały, wieloletni. Można mówić też o niezwykłości objawów tego schorzenia, która polega nie tylko na bogactwie, trudnych do precyzyjnego opisania, różnego rodzaju urojeń i omamów. Takie lub podobne objawy występują bowiem i w innych chorobach psychicznych (psychozach). U osoby chorej na schizofrenię dochodzi jednak często do bardzo szczególnej, głębokiej zmiany spostrzegania świata i siebie. Stąd pojęcie „doświadczenia schizofrenicznego”, mające wskazywać na szczególne „dotknięcie” innej, bardzo zmienionej rzeczywistości, z którą chory człowiek musi się zmierzyć, z trudnością nieraz szukając nowych punktów odniesienia i oparcia. Zmiana ta wiąże się z zaburzeniem poczucia tożsamości, integralności, sprawczości swoich myśli i zachowań. Tego rodzaju przemiana psychiczna, określana czasem jako "zaburzenia jaźni", pojawiająca się okresowo lub w sposób bardziej trwały, zdaje się być w doświadczeniu osoby chorej na schizofrenię czymś fundamentalnym, a może nawet dla niego swoistym.

Początek choroby występuje najczęściej we wczesnej dorosłości, dotykając 0,4-0,6% populacji. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu z pacjentem, a także na podstawie zaobserwowanego zachowania. Wykrycie schizofrenii nie jest możliwe za pomocą współcześnie dostępnych badań laboratoryjnych. Z uwagi jednak na możliwe rozwinięcie na podłożu organicznych schorzeń mózgu zaburzeń o obrazie podobnym do schizofrenii, należy je wykluczyć. Kryteria diagnostyczne ICD-10 nie pozwalają także rozpoznać schizofrenii u osób z upośledzeniem umysłowym oraz przebytymi poważnymi urazami mózgu.

Wyniki badań wskazują na to, że w patogenezie choroby mają znaczenie czynniki genetyczne, wczesne warunki środowiskowe, procesy socjologiczne i neurobiologiczne. Aktualne badania psychiatryczne są skoncentrowane na neurobiologii, lecz nie udało się odnaleźć konkretnej przyczyny organicznej. Fuller Torrey wystąpił z hipotezą że schizofrenia jest powiązana z infekcja wirusową przebytą przez pacjenta w pierwszych miesiącach życia.



(Więcej w artykułach na www.nasze-choroby.pl w dziale danej choroby)

zaburzenia pamięci, zaburzenia osobowości, lęk, agresja, niespójne myśli, odsuwanie się od kontaktu z ludźmi, zaniedbywanie higieny