Próchnica zębów - egzogenny proces polegający na demineralizacji i proteolitycznym rozkładzie twardych tkanek zęba.

Głównymi bakteriami odpowiedzialnymi za rozwój próchnicy są paciorkowce, a z nich najważniejsze to Streptococcus mutans. Inne próchnicotwórcze bakterie to: S. salivarius, S. mitior, S. sanguis, S. faecalis. Bakterie te są zdolne do zainicjowania procesu próchnicowego.

Cukry są podstawą metabolizmu bakterii. Znajdują się w różnych pokarmach w różnych ilościach. Cukry występujące naturalnie w pokarmach mają niewielkie znaczenie dla rozwoju próchnicy. Podatność na próchnicę jest cechą osobniczą. Zapadalność na próchnicę jest różna u różnych osób.

Wynika to zarówno z predyspozycji genetycznych jak i z warunków socjalnych, w których rozwijał się i przebywa człowiek. Dostarczanie wapnia i fluoru w okresie płodowym jak i w okresie wzrostu ma bardzo duży wpływ na podatność zębów na próchnicę. Aby doszło do powstania próchnicy trzy powyższe czynniki muszą zaistnieć jednocześnie odpowiednio długo w czasie.

Nawet wysokie spożycie cukru przy podatnych na próchnicę zębach nie musi prowadzić do rozwoju tej choroby. Warunkiem jest jednak dokładne i częste oczyszczanie zębów z pozostałości pokarmowych. Zniszczona struktura zęba nie regeneruje się, jednak leczenie może powstrzymać postępującą próchnicę. Celem leczenia jest zachowanie zęba i zapobieżenie powikłaniom.

uszkodzenia zębów, przebarwienia, wypadanie zębów