Panie Doktorze, bardzo proszę o poradę. Jestem dorosłą kobietą, wykształconą, pracującą, mężatką. Utrzymuję pożądane kontakty towarzyskie, odgrywam swoje role społeczne, choć tak do końca mi na nich nie zależy (mówię tutaj o życiu towarzyskim i rozbudowanym życiu rodzinnym).

Moja praca nie wymaga nasilonych kontaktów z ludźmi, więc nie muszę ich "znosić". Być może jestem dość dziwną osobą, ale nie jestem kłopotliwa w obejściu, uchodzę za miłą, sympatyczną i pomocną. Jestem dobrą słuchaczką i przyjaciółką, a także żoną i partnerką. Bardzo kocham mojego męża i jestem zadowolona z małżeństwa. W czym więc problem?

Odkąd pamiętam, moją mroczną stroną jest brzydka parafilia, karana z Kodeksu karnego na mocy art. 262. Parafilia ta towarzyszy mi od zawsze. Nigdy nie złamałam prawa i nie mam zamiaru tego robić, potrafię żyć w społeczeństwie w sposób bezkonfliktowy, według przyjętych norm. Nie chcę również przynosić nikomu wstydu taką "aferą", zwłaszcza, że wystarczą mi fantazje i "substytuty". Moje fantazje obejmują ogromny zakres przedmiotów i bodźców związany ze śmiercią: od zapachu cmentarza, dotyku płyty nagrobnej i mokrej trawy przez dotyk zimnej stali i stołu prosektoryjnego, smak krwi, aż po zapach rozkładu. Nigdy nie zbeszcześciłabym ludzkich zwłok, ponieważ mam ogromny szacunek do zmarłych, a jednocześnie moja parafilia wymusza na mnie fantazje, o których większość ludzi pomyślałaby, że są chore i obrzydliwe. Mam również pewne doświadczenia związane z moją parafilią, które mogły być odebrane jako szokujące.

Mój mąż wie o mojej "przypadłości" i akceptuje ją, ale co najlepsze - mam bardzo udane życie erotyczne, zupełnie normalne! Nigdy nie narzekałam ani na brak powodzenia, ani na niedobór partnerów, bez problemu osiągam orgazmy wielokrotne i daję przyjemność mężczyźnie. Mam swoje fetysze, ale są one normalne, typowe dla wielu osób, jak np. pończochy czy szpilki. Czuję się tak, jakby żyły we mnie dwie osoby: piękna, atrakcyjna, normalna kobieta z ogromnym temperamentem, kochająca seks i nekrofilka-outsiderka, szukającą okazji, żeby się "wyżyć", byle po cichu, żeby uniknąć złapania.
Czasem oglądam filmy, o których nie mówię mężowi i chyba zapadłabym się pod ziemię, gdyby kiedyś znalazły je moje dzieci. Oczywiście moja rodzina ani znajomi nie wiedzą o mojej parafilii. Marzy mi się w domu taki stylizowany "pokój zabaw" z akcesoriami w rodzaju stołu czy narzędzi, zostawić gdzieś kawałek mięsa, żeby sobie zgnił i wypełnił całe pomieszczenie tym zapachem... Tylko to jedno, zupełnie "moje" miejsce. Akceptuję z tym siebie, ale martwi mnie jedna rzecz: czy jest możliwe, że jeśli te potrzeby zacznę w jakiś sposób realizować (np. przez zaadaptowanie pomieszczenia w domu na taki "pokój śmierci"), to nasilą się one na tyle, że będę musiała je zacząć realizować w "klasyczny" sposób? Czy może ucierpieć moje życie seksualne? Macierzyństwo? Kontakty z rodziną? Albo czy z drugiej strony - jeśli będę je w sobie tłumić to czy kiedyś po prostu szala się nie przeważy i moje cudowne życie seksualne i relacje z mężem po prostu znikną? Czy jest sposób na to, by trzymać to wszystko w ryzach - tak jak teraz? Czy z wiekiem może się to zmienić (obecnie jestem przed 30-stką)? Nie chcę z tym walczyć, bo to część mnie, chcę po prostu to w pełni kontrolować i mieć gwarancję, że w żaden sposób nie skrzywdzę w przyszłości męża, dzieci ani innych członków rodziny... necromanka
 

Z przedstawionego opisu wynika, iż występuje u Pani parafilia, odmiana fetyszyzmu, w którym bodźcem wyzwalającym podniecenie i wzmagającym satysfakcję seksualną są fantazje oraz przedmioty i bodźce związane ze śmiercią. Wszystkie parafilie bez względu na ich specyfikę ulegają wzmocnieniu, jeżeli człowiek powtarza działanie, które dostarcza mu rozkoszy, a więc poprzez przeżycie orgazmu uwarunkowanie parafilii zostaje wzmocnione i parafilia taka jest oporniejsza na wpływy zmierzające do jej zlikwidowania. Dewiacyjne zachowanie seksualne ma czasem silną tendencję do przymusowego, nałogowego, częstego powtarzania, mimo, że człowiek musi się liczyć z tym, że zostanie z tego powodu społecznie dyskryminowany i odrzucony.
Duże znaczenie dla utrwalania się dewiacji seksualnych ma treść fantazji towarzyszących masturbacji. Jeżeli te fantazje występują w czasie masturbacji tuż przed orgazmem, wówczas następuje coraz większe skojarzenie rozkoszy z dewiacyjnymi fantazjami. Fantazje stają się coraz bardziej wartościowe i warunkują wystąpienie satysfakcji seksualnej. Gdy fantazje te ulegną urzeczywistnieniu, powstaje trwałe zachowanie parafilne, które wykazuje trwałość, gdyż jest dostosowane do treści utrwalających je fantazji.

Konkludując ten wywód - musi się Pani liczyć, iż pielęgnując swoje fantazje: "Czasem oglądam filmy, o których nie mówię mężowi i chyba zapadłabym się pod ziemię, gdyby kiedyś znalazły je moje dzieci ” oraz starając się je choćby częściowo urzeczywistniać: "Mam również pewne doświadczenia związane z moją parafilią, które mogły być odebrane jako szokujące”, doprowadza Pani do stałego utrwalania się swojej parafilii, co nie pozostanie bez wpływu na jakość życia seksualnego z mężem. Po pewnym czasie udane obecnie pożycie zblaknie, stanie się mniej satysfakcjonujące: "mam bardzo udane życie erotyczne, zupełnie normalne! Nigdy nie narzekałam ani na brak powodzenia, ani na niedobór partnerów, bez problemu osiągam orgazmy wielokrotne i daję przyjemność mężczyźnie”. Aby uzyskać ten sam efekt satysfakcji seksualnej, który w tej chwili przychodzi tak bezproblemowo, będzie zmuszona Pani wprowadzać w życie treści z fantazji, zatem obecne myśli o: "marzy mi się w domu taki stylizowany "pokój zabaw" z akcesoriami w rodzaju stołu czy narzędzi, zostawić gdzieś kawałek mięsa, żeby sobie zgnił i wypełnił całe pomieszczenie tym zapachem... Tylko to jedno, zupełnie "moje" miejsce” są sygnałem, o mogących pojawić się w niedalekiej przyszłości problemach.

Musi Pani również pamiętać, iż parafilia pogłębia się skrycie, jest zachowaniem, którego samemu nie można kontrolować, o ile nie nabędzie się podczas terapii takiej umiejętności: "Nie chcę z tym walczyć, bo to część mnie, chcę po prostu to w pełni kontrolować". Proponuję wizytę u seksuologa, aby już teraz podjąć terapię, która będzie przeciwdziałać pogłębianiu się parafilii.

Źródło: www.zdrowie.onet.pl