Choroba lokomocyjna - schorzenie wywołane podczas poruszania się dowolnymi środkami transportu. Przyczyną jest brak zgodności bodźców, sygnałów wzrokowych i błędnika, odbieranych przez mózg. Podczas jazdy wzrok odbiera zmianę otoczenia, co mózg interpretuje jako ruch, jednak błędnik, jako narząd równowagi, nie odnotowuje zmian położenia ciała.

Zaburzenie jest wywołane nadmiernym pobudzeniem przez ruch pojazdu narządu przedsionkowo-ślimakowego (błędnika), który znajduje się w uchu. Organizm nie jest czasem w stanie powiązać sprzecznych sygnałów od różnych zmysłów. Błędnik w uchu przekazuje do układu nerwowego informacje o ruchu i szybkości (rejestruje przyspieszenia pojazdu), podczas gdy zmysł wzroku wyraźnie odbiera i przekazuje do układu nerwowego informację pozostawania w miejscu (w samochodzie, w autobusie). Mówiąc w pewnym uproszczeniu, organizm nie jest w stanie powiązać sprzecznych informacji pochodzących od różnych zmysłów.

Powstaje pewien chaos informacyjny, co uruchamia wiele reakcji obronnych (głównie ze strony autonomicznego układu nerwowego), które dla organizmu oznaczają początek choroby lokomocyjnej.

Choroba lokomocyjna bardzo często występuje u dzieci. Jest to związane z niedojrzałością szlaków nerwowych, co nasila wspomniany „chaos informacyjny”. Dzieci najczęściej wyrastają z tego typu dolegliwości, a ich występowanie w dzieciństwie nie oznacza, że dolegliwości będą się powtarzać podczas każdej jazdy.





(Więcej w artykułach na www.nasze-choroby.pl w dziale danej choroby)

Nudności i wymioty, zawroty i bóle głowy.