Czego tak naprawdę się boicie, jakiego rodzaju macie lęki, przed czym? Czy leczenie u Was przynosi jakieś efekty? Jak wygląda Wasza terapia oraz leczenie?

Ja tak naprawdę boję się samego lęku, tego co ze soba niesie...uczucia dławienia w gardle, ucisku w głowie, jestem spocona i moja jedyną myslą jest natychmiastowa ucieczka.
Pomagają mi leki które znoszą to napięcie, ale to jest naprawdę okropna i dokuczliwa choroba.Pozdrawiam

ja sie boje smierci , zawalu , szalenstwa,malych pomieszczen bez okien , duzych pomieszczen z duza liczba ludzi, boje sie ze zemdleje na ulicy w autobusie w sklepie , boje sie krzyku , os , wielkich much , zlych snow , boje sie czasami samej siebie

pomaga mi axyven ktory biore od miesiaca i wczoraj pierwszy raz wytrzymalam w solarium 10 min bez zadnych akcji wychodzenia i paranoji zawalowych ktore zawsze mialam , bylo mi przyjemnie i jestem dumna z siebie ze wytrzymalam

Wszystko jest kwestią podejścia, wiadomo, że gdy są zaburzenia psychiczne to zdrowe postrzeganie jest zachwiane, ale każdy może pracować nad sobą, zdrowy i chory, czasem sam a czasem z pomocą specjalisty. Każdy boi się śmierci, ten który się nie boi - kłamie lub jest szalony.

Już tylu bliskich pochowałam że czasem zastanawiam się czy boję sie śmierci i dochodzę do wniosku że chyba nie, bo przecież każdy z nas musi odejść, ale pewnie gdy przyjdzie na mnie pora strach jednak się pojawi...choć z tym to już jestem oswojona ...i mam tylko nadzieję że moje wypowiedzi nie świadczą o szaleństwie...

Jeśli chodzi o to czego konkretnie się boję to chyba nie umiem sprecyzować, jest tego wiele a wszystkie lęki są tworzone przez mój umysł z czego sobie doskonale zdaję sprawę i staram się z tym walczyć , choc czasem w tej walce przegrywam to są dni kiedy bywam z siebie dumna bo udaje mi się czasami przezwyciężyć strach

Omenko w dni jak dziś, kiedy czujesz się lepiej, postaraj się stawiać sobie cele, uprzyj się aby je osiągnąć, ustawiaj swój umysł w momentach gdy Cię słucha na tory pozwalające Ci może nie porzucić całkiem lęku lecz małymi krokami go zwalczać bo tak jak napisałaś: wszystko to jest w Twojej głowie.

Staram się Adminie, naprawdę, ale są dni kiedy mój umysł jest nastawiony przeciwko mnie
Każdego dnia budząc się wmawiam sobie że ten dzień będzie dobry i od jakiegoś czasu stosuję afirmację, czasem daje dobre efekty...

Omenko kilku krotnie podawałem na forum pewną książkę, jej tytuł... naprawdę polecam Tobie i każdemu kto chce być Panem swojego umysłu, wierz mi, że ja nie lubie czytać banialuków ale ta książka... coś w niej jest, w dodatku jest tania, pomyśl może warto ją poczytać na słoneczku na leżaku na ławce Myśli są jak kwiaty które sadzisz z taką przyjemnością... sadź te dobre i pielęgnuj a z każdyym dniem będziesz czuła się lepiej, nie poddawaj się, przecież wierz, że czasem kwiatki nie przyjmują się albo posadzić trzeba w innym, lepszym dla nich miejscu..z myślami jest tak samo.

Ja boję się wszystkiego.Tego,ze zasłabnę na ulicy.ze muszę sama wyjsć z domu,ze mnie powykreca .Najgorzej jest kiedy zaczynaj mi dretwiec uszy wtedy wiem ,ze to kolejny atak.Lekarstwa mi nie pomagają,a wrecz przeciwnie.Sama staram się z tym walczyć i czasami pomaga.

Kasia postaraj się wyłączyć tę wyobraźnię i wyrzucić takie obrazy ze swojej głowy, a sama zobaczysz że gdy nie będziesz się nimi nakręcała negatywnie to wszystko łatwiej będzie znieść.
Co do leków...to może nie dobrali Ci tych odpowiednich, ja zanim trafiłam na ten który mi pomaga to całą baterie wypróbowałam, a na początku naprawdę pomagają, i kto wie czy nie byłabym juz zdrowa gdyby nie to że sama przerwałam kuracje gdy tylko lepiej sie poczułam.

A ja się boje swoich zawrotów głowy,boje się wyjść z domu,bo znowu świat mi będzie w oczach wirował.Nawet samochodu boję się ostatnio prowadzić...

Kajka doskonale Cię rozumiem, bo ten objaw jest chyba najbardziej dokuczliwy, ja to czasem mam wrażenie że ziemia mi sie spod nóg usuwa
I nie wiem czy to z powodu niskiego ciśnienia czy też jest to jeden z objawów nerwicy.

Od kilku dni mam właśnie te zawroty głowy, no i do tego wszystkiego boli mnie ta głowa, humor mi nie dopisuje i jestem zła bo znowu siedzę w domu i boję się wyjsć z domu żeby nie zasłabnąć, niestety moja wyobraźnia pracuje na wysokich obrotach....a już było tak fajnie i dobrze się czułam...jak ja mam czasem tego wszystkiego dość

Pociesz sie Omenko - mnie tez juz drugi dzien boli głowa i to tak bardzo, ze spac nie mogę. Nic mi sie nie chce, nawet pisac na forum.

jezeli przeglada ktos te forum jeszcze prosze o odpowiedz
chciałbym porozmawiac o moich objawach

Pisz kolego.

nie wiem co mam robić jestem przerażona, stany lękowe zaczęły się u mnie kiedy miałam 17lat po spożyciu narkotyku-pigułki extasy, z czasem stany zanikły ale ciągle bałam się ciemności mam tak do dzisiaj, przestałam brac narkotyki załozyłam rodzine jednak w ostatnim czasie spotkało mnie wiele przykrych rzeczy takich jak choroba bliskich mi osob pewnego dnia rano wzielam antybiotyk bo bylam chora i po tym antybiotyku zrobilo mi sie słabo kręciło mi się w głowie myślałam ze zaraz zemdleje poszłam do lekarza w drodze do przychodni prawie zasłabłam, na miejscu weszlam do gabinetu i powiedzialam ze zaraz upadne kazano mi sie polozyc i wtedy lekarz stwierdzil ze mam nerwice lekową dostałam hydroxizine w płynie i zasnelam jak sie obudzilam wrocilam do domu czulam sie lepiej aczkolwiek byłam otumaniona w domu ogarnęła mnie straszna zlosc na dzieci ktore biegaly i hałasowały zamknęłam sie w łazience nie wiedzialam co sie ze mna dzieje myslałam ze umieram, poprosilam meza zeby zadzwonil po karetke bo zaraz sama cos sobie zrobie bo mam mysli samobojcze, mąż wystraszony zadzwonil zabrano mnie do szpitala tam lekarz stwierdzil ze mam stany lekowe dostalam lek na pamox... czy jakos tak, nie pamietam nazwy i afobam gdyby mnie dopadl lęk na miejscu podano mi cos na uspokojenie, jednak caly czas krecilo mi sie w glowie wrocilam do domu czulam sie jakbym byla nacpana, przeczytalam ulotke tego lekarstwa i tam bylo w ubocznych skutkach mysli samobojcze bardzo sie wystraszylam ze zwariuje bardziej od tych lekarstw, zasnelam w nocy kilka razy sie budzilam z okropnymi lekami nie wiedzialam czy to jawa czy sen paliło mnie w klatce piersiowej, rano bylo fatalnie przez kilka dni wegetowalam nie wiedzialam co sie dzieje cale dnie plakałam, dzwonek telefonu sprawial ze prawie zawalu dostalam ze strachu, znowu pojechalismy do szpitala psychiatrycznego ale gdzie indziej tam tez dano mi cos na uspokojenie i kazano zapisac sie na terapie, lek na p... brałam 2tygodnie bylo troche lepiej przestalam brac bo nerwowa bylam bardzo teraz od kilku dni znowu coraz gorzej przeraza mnie to bo np jechalam ostatnio z kolezanka i z dzieckiem do supermarketu i wyszlysmy i ona mowi ze innym autobusem jedzie bo szybciej jej bedzie ja sie okropnie przejelam ona pojechala ja zostalam z 2,5letnim dzieckiem i torbami zakupow zaczelam sie strasznie bac w autobusie czulam ze umieram maluch jeszcze cos do mnie mowil a ja myslalam ze wstane i zaczne krzyczec, to samo bylo jak jechalam do lekarza z dzieckiem nagle w drodze ten lek, najgorzej jest w autobusach jak stoje w korkach, w samochodzie jak jade mam wrazenie ze bedzie wypadek i zgine, do tego wczoraj szlam blisko ulicy bylo ciemno juz szlam do sklepu okropnie sie wystraszylam ze zaraz cos we mnie uderzy, serce walilo mi jak oszalale krecilo mi sie w glowie przybieglam zaplakana do domu, boje sie wychodzic sama mam dwojke malych dzieci 2,5roku i drugie nie cały rok, ide z nimi na plac zabaw i nagle mnie dopada i uciekam do domu a zgarnac dwojke dzieci nie jest łatwo z placu zabaw czuje ze te leki mnie wykanczaja opieka nad dziecmi przeraza mnie nie mam sily przez ten strach, niszczy mnie to boje sie ze zwariuje i wyląduje w wariatkowie, niedlugo dzieci ida do zlobka ja zaczynam terapie ale na samą mysl ze pojde i bedzie to terapia grupowa gdzie bedą obcy ludzie zaczynam sie źle czuć nie wiem jak tam dojade sama to jest dla mnie tragedia ja to codziennie przezywam bardzo coraz blizej do terapii a ja nie wiem jak tam dojade mąż sie nie moze z pracy zwolnic, boje sie ze tam nie wytrzymam z obcymi ludźmi boje sie ze złapie mnie lęk.... a zaczyna juz kiedy tylko o tym mysle, nie wiem co mam zrobic jestem załamana to cos ten lek NISZCZY MNIE I MOJĄ RODZINE ;( ;( jestem wykonczona jak mam sobie z tym wszystkim poradzic

Musisz dopasować lek do siebie i połączyć go z jakąś terapią, ona powinna pomóc i nauczyć jak radzić sobie w kryzysowych sytuacjach

Użytkownik wcale nie został usunięty