Wizyta u lekarza zawsze jest najlepszym wyjściem, czekanie i próby leczenia się na własną rękę, pogorszą sytuację i Wasz stan.

Właśnie , wizyta u specjalisty, oczywiście nie musimy od razu liczyć na cud, ale to chyba jest na pewno skuteczny pierwszy krok w tym kierunku...
Choć kiedyś miałem lęki...i od kilku lat zmieniłem się całkowicie, nie mam już takich owych lęków, a pomogło mi w tym, że zmieniłem miejsce zamieszkania, oczywiście nie każdy jest singlem, ale na pewno dobry urlop i relaks wypoczynkowy może zaprocentować...
i spotkania z ludźmi, oderwać się choć raz w tygodniu od szarej codzienności!

Przechodzę przez koszmar. Juz od kilku lat mam problemy z tzw. lękami napadowymi i leczona byłam dość skutecznie za pomocą Lexapro i Trittico na noc. Sporadycznie i tylko w najgorszych momentach rałam lek typu Afobam,bo strasznie się boję uzależnienia od leków tego typu. Do niedawna udawało mi się trzymać lęki w ryzach,ale rok temu mój tata miał ciężki udar z bardzo złymi rokowaniami i diagnozy tej ja wysłuchałam,zachowując ja w tajemnicy przed resztą rodziny. Kilka dni potem zaczęła się jazda.Ni z tego, ni z owego dostałam tak strasznego ataku w taksówce,że myślałam,że się uduszę. Serce waliło mi w piersi,kręcilo mi sie w glowie tak,że nie mogłam sensownie sklecić jednego zdania. Taksówkarz oczywiście gapił się dziwnie i próbował zagadaywać,co tylko pogarszało sprawę. Po powrocie do domu musiałam zająć się dziecmi. Mam dwie córki, 9 i 8 lat, które widząc mnie w takim stanie same wpadają w panikę. ja się denerwuję jeszcze bardziej i koło się zamyka-lęk się tylko wzmaga,do stopnia,którego nie da się opanować. Przez cały ubiegły rok leczyłam więc te lęki wypróbowanymi metodami,z jakim takim efektem,ale bez rewelacji. Ale jakoś to było. Niestety posypało się w tym czasie moje małżeństwo- i tak teraz,stojąc na granicy rozwodu,znów choruję i znów jest koszmarnie.Jst tak źle,że tylko dzieciak trzymają mnie przy życiu.Teraz pojechały na morze z dziadkiem,a ja odwiedziłam moją babcię,która ma 90 lat i mieszka 300 km od mojego miasta. I tu jestem teraz.leki mi się kończą,zostały mi tylko antydepresanty i hydroksyzyna,która na mnie nie działa,a lęki dopadły takie... chyba dla tego,że jestem samam z babcią,nie wiem... Ratunku!

I jak tam u Ciebie Aga? Cos się poprawilo?

Czy stosujecie jakieś leki, by zwalczać stany lękowe?

Przeczytałem właśnie artykuł o badaniu dotyczącym lęku u osób chorych onkologicznie. Oto fragment:

"Pojedyncza dawka psylocybiny, alkaloidu o właściwościach psychodelicznych, który występuje w grzybach psylocybinowych, wywołuje długoterminowe spadki lęku i depresji u pacjentów z zagrażającym życiu nowotworem."

Cały artykuł znaleźć można na stronach Kopalni Wiedzy:
http://kopalniawiedzy.pl/psylocybina-grzybki-psylocybinowe-alkaloid-nowotwor-lek-depresja-Roland-Griffiths,23650

Najlepszym sposobem leczenia lęku jest staranie się nie myśleć o nim. Ja sobie wmawiam ze tak naprawde nie ma się czego bać. Co ma być to i tak będzie. Staram się zapełniać sobie czas możliwe jak najbardziej i robić w życiu to co sprawia mi prawdziwą radość