Alkoholik woli być nazywany pijakiem, wtedy czuje się panem sytuacji bo pijak pije bo lubi a alkoholik bo musi.

Kiedyś ktoś powiedział, ażeby pomóc trzeba podwinąć rękawy i to musi być walka całej rodziny , nie tylko osoby chorej.
Oj tak wyrwać się z alkoholizmu jest ciężko, ale jest to możliwe, tylko czasem trudno dotrzeć do mózgu takiej osoby czasem nic więcej się nie liczy , tylko jak dochodzą drgawki , głód to musi się napić i już.

Mam nadzieje, że mąż Oli zrozumie i podejmie walkę

Ja życzę tego z całego serca i Oli i jej mężowi

Ja oczywiście również tego życzę....

Czy kiedykolwiek próbując walczyć z problemem alkoholowym u osoby Wam bliskiej, w chwili zwątpienia mieliście ochotę samemu się napić?

Ja mam kontakt z dziećmi pochodzącymi z rodzin, w których rodzice są alkoholikami. Taka choroba obciąża wszystkich członków rodziny i zostawia na nich piętno już do końca życia, nikt nie wymaże im tych złych wspomnień. Krzyki, niszczenie rzeczy, bicie dzieci i żony, urządzanie z kolegami libacji alkoholowych. W takim przypadku nawet sąsiedzi nie mogą pomóc, bo jak już jest rozprawa i świadkowie mają zeznawać, to okazuje się, że taka krzywdzona rodzina załatwia sprawę polubownie i mówi, że ich rodzina jest normalna i nikt im nic nie robi, wszyscy się kochają? Żona wyszła z nałogu, jeśli można to tak nazwać. Nie pije, dba o rodzinę, ale mąż ile razy wracał z terapii, tyle razy jeszcze bardziej chciało mu się pić?! gdzie leży przyczyna? Mieszkają razem? Jak ta kobieta mogła zaakceptować, że mąż wciąż pije i wciąż zachowuje się jak ostatni drań po alkoholu. Ona się wyleczyła w ośrodku w Krakowie. Finansowo pomagała jej siostra. Ten ośrodek to chyba Przystanek Trzeźwość. Tylko ja wciąż nie rozumiem, dlaczego ona go toleruje? dlaczego go nie wyrzuci? Co wy o tym myślicie? Skąd w niej siła na to przyzwolenie, czy może słabość?On na pewno leczył się w jakichś ośrodkach publicznych, bo nikt by mu nie pomógł. jaka jest różnica zatem w podejściu w ośrodku publicznym i prywatnym?

Ja znam pełno osób w mniej wiecej swoim wieku co dorastali w domach gdzie się piło i albo obecnie oni sami teraz piją albo mają inne zaburzenia w związku z takim domem rodzinnym.

No ja chyba dojrzałem do leczenia ... długooo połem - prawie codziennie normalnie funkcjonując ale do czasu - teraz mam za dużo do stracenia. Doradzi ktoś od czego zacząć leczenie? Motywację już mam - co dalej?

Witam,
W mojej walce z alkoholizmem i wychodzeniem z nałogu pomogła mi terapia, którą odbyłam w Zielonej Klinice mieszczącej się koło Lublina www.zielonaklinika24.pl. Serdecznie polecam. W trakcie terapii dostałam od nich wsparcie i dużą dawkę motywacji, która pomogła mi przetrwać trudne chwile. Od mojej terapii minęło już 7 miesięcy. Przez ten czas miałam trudniejsze chwile, w których zawsze mogłam liczyć na słowa otuchy i ich pomoc. Dzięki nim mam każdego dnia siłę walczyć o swoje lepsze życie. Wiem, że nie jestem sama. Każdemu z was życzę znalezienia w swoim życiu takich ludzi jakich znalazłam ja w walce ze swoim uzależnieniem.

Michu, Mam nadzieję, że wciąż masz motywację. leczenie możesz znaleźć od poszukania grupy wsparcia w swojej okolicy zawsze jakaś jest To dobry początek. Jeśli masz większy problem i wciąż pijesz, to warto się zgłosić do kliniki odwykowej. Moja mama była w Naszym Domu niedaleko Kielc i ten ośrodek Ci mogę polecić, bo jest w pięknej okolicy i ma naprawdę wspaniałych lekarzy, ale ośrodków jak grzybów po deszczu i na te prywatne trzeba uważać, bo nie są kontrolowane przez NFZ i czasami pracują tam osoby bez doświadczenia. Mam nadzieję, że się jakoś trzymasz