Każdy z nas wie, że aktywność fizyczna jest oprócz diety najważniejszym elementem leczenia otyłości i nadwagi. Badania potwierdzają także, że aktywność fizyczna ma ogromne znaczenie w leczeniu cukrzycy typu 2.
Brak aktywności natomiast sprzyja wystąpieniu tej jednostki chorobowej, szczególnie jeśli wśród krewnych są osoby chore na cukrzycę.
Cukrzyca nie jest więc przeciwwskazaniem do wysiłku fizycznego. Przeciwnie, jest powodem do tego, aby zmienić swój styl życia - włączyć systematyczną aktywność i prawidłową dietę. Prawidłowa dieta i odpowiednio dawkowany wysiłek są najważniejszą niefarmakologiczną metodą terapii.
Cukrzyca - epidemia współczesnych czasów
Cukrzyca typu 2 to choroba, czasami zwana epidemią współczesnych czasów. Związana jest ona głównie z otyłością i niezdrowym stylem życia. Podobnie jak gwałtownie rośnie odsetek osób cierpiących z powodu nadmiaru kilogramów, wzrasta odsetek osób chorych na tą ciężką chorobę. Ponad 90% przypadków choroby to cukrzyca typu 2, na którą poza obciążeniem genetycznym, ogromny wpływ ma styl życia. Genetyki nie zmienimy, jednak na ten drugi czynnik każdy z nas może wpłynąć.
Dlatego też osoby cierpiące na cukrzycę, oprócz stosowania odpowiednich leków, muszą pamiętać o tym, że to właśnie zmiana stylu życia (włączenie aktywności fizycznej oraz prawidłowej diety) jest niezbędnym elementem leczenia. Przyjmowanie leków jest o wiele łatwiejsze i wymaga mniej nakładów energii ze strony chorego, natomiast zrezygnowanie z ulubionych pierogów polanych tłuszczem czy uprawianie systematycznego joggingu wymaga większego poświęcenia.
Wysiłek fizyczny u osoby chorej na cukrzycę
Mięśnie, aby wykonać skurcz, a za jego pomocą ruch, potrzebują, odpowiedniego paliwa (energii). Taką energię pobierają głównie z węglowodanów i tłuszczy. W pierwszych etapach wysiłku, mięśnie zużywają, jako energię do pracy głównie glikogen obecny w mięśniach. Kiedy jego zapasy są na wyczerpaniu, organizm korzysta z innych źródeł energii tj. z tłuszczy. Po zakończeniu wysiłku organizm musi odbudować zapasy glikogenu w mięśniach (jest to źródło tzw. szybciej energii), do tego procesu niezbędna jest insulina. Jest to hormon odpowiedzialny za obniżanie poziomu cukru we krwi. Wyłapuje on glukozę z krwi i transportuje ją do wnętrza tkanek. Wtedy też stężenie cukru we krwi jest niewielkie, a może dojść nawet do silnego niedocukrzenia (hipoglikemii), która również jest niebezpiecznym stanem dla zdrowia. Objawy hipoglikemii to przede wszystkim senność, zawroty głowy, drżenie mięśni i osłabienie. Świadczą one o umieraniu szarych komórek mózgowych, gdyż to właśnie mózg potrzebuje do prawidłowego funkcjonowania cukru (glukozy), a nie ma możliwości jej magazynowania.
Dlatego też, aby nie dopuścić do objawów hipoglikemii należy wysiłek fizyczny podjąć po konsultacji z lekarzem, który to zaleci odpowiednie dawkowanie insuliny przed planowanym wysiłkiem.
Wysiłek fizyczny stosowany u osób chorych na cukrzycę typu 2 przynosi wyraźne, dobroczynne efekty, do których przede wszystkim należą:
wyrównanie cukrzycy
wzrost wrażliwości na insulinę po wysiłku fizycznym
spadek masy ciała
Dobór ćwiczeń
Jeżeli cukrzyca jest dobrze leczona, można przystąpić do regularnych wysiłków fizycznych. Najlepiej, jeśli wysiłek odbywa się na umiarkowanym lub lekkim poziomie intensywności, dzięki czemu nie doprowadzi do nagłego niedocukrzenia. Dobrze też wdrażać sport powoli i racjonalnie go dawkować. Zaczynać od krótkiego czasu trwania, dążąc systematycznie do wydłużania wysiłku. Poza tym wykonywany wysiłek powinien być systematyczny i najlepiej, aby zawsze odbywał się o tej samej porze dnia. Wysiłek aerobowy (tlenowy) jest zalecaną formą ćwiczeń dla cukrzyków, jeżeli natomiast organizm dobrze reaguje na zwiększenie aktywności fizycznej, zalecane jest włączenie także ćwiczeń wzmacniających.
Polecane dyscypliny aerobowe to przede wszystkim spacery, marsze, nieforsowne pływanie oraz przejażdżki rowerowe i trening na maszynach cardio (orbitrek, bieżnia, stepper, wioślarz czy rowerek).
Trening tego typu dobrze jest wykonywać przynajmniej 3 razy w tygodniu po 20 – 40 minut, natomiast trening wzmacniający poszczególne grupy mięśniowe należy stosować przynajmniej 2 razy na tydzień.
Dodatkowo, wdrażając systematyczny wysiłek we wstępnym okresie ćwiczeń, należy kontrolować poziom cukru przed i bezpośrednio po wysiłku oraz w kilka godzin po treningu. Poza tym początkowo dobrze jest uważnie obserwować swój organizm, a o niepokojących objawach opowiedzieć swojemu lekarzowi.
Przeciwwskazaniem do podjęcia wysiłku u osoby chorej na cukrzycę są przede wszystkim:
poziom cukru powyżej 250mg/dl
aceton w moczu
duże wahania poziomu cukru
dolegliwości ze strony układu krążenia, takie jak np. wysokie ciśnienie tętnicze
osłabienie i wyczerpanie organizmu
Bierne poddawanie się chorobie nie jest najlepszym rozwiązaniem. Najlepsze efekty przynosi aktywna walka z nią, a jedną ze skutecznych metod jest aktywność fizyczna. Można przy jej udziale zahamować postęp choroby, a nawet sprawić, że cofną się niektóre objawy.
Źródło: www.zdrowie.onet.pl